"NEDEN BÖYLE BİR ŞEY YAPTIN"
Minho beni ayağa kaldırdı. Ayakta zor duruyordum.
"Sen neden kabul ettin"
Gözlerimden yaşlar akmaya başladı.
"DÖVÜLMENE İZİN Mİ VERSEYDİM"
"VERSEYDİN MADEM BANA BÖYLE TEPKİ VERECEKTİN BURDA KAN KUSANA KADAR DÖVÜLMEME İZİN VERSEYDİN"
"HANGİ HAKLA BUNU YAPARSIN"
"SENİN İÇİN YAPTIM SENİN MUTLU OLMAN İÇİN YAPTIM DAHA FAZLA SANA ZARAR GELMESİN DİYE YAPTIM"
"BENİ BÖYLE Mİ MUTLU ETMEYE ÇALIŞIYORSUN"
"BENİM ELİNDEN GELEN BU MİNHO BENİM İÇİN ÖLÜME ATLIYAN BİRİNİ BU KADAR MUTLU EDEBİLİYORUM BEN TAMAM MI"
"ÖZÜR DİLERİM HER ŞEY İÇİN ÖZÜR DİLERİM"
"SANA O KADAR ŞEY YAŞATIĞIM İÇİN ÖZÜR DİLERİM"
Gözlerimden yaş gelmiyordu artık.
"Tamam ağlama"
"Saçma şeyler yapmışsın ama"
"Kalbimi kırdın minho ilk defa canım bu kadar acıdı bana vurdukları için değil senin bana söylediklerin için"
"Özür dilerim"
"Anlık sinirlendim"
Yerden çantamı alıp sırtıma taktım okuldan çıkmak için yürümeye başladım.
"Jisung! Beni bekle"
Minho peşimden geldi. Kafamı yerden kaldırmıyordum.
"Canın çok acıyor mu"
"Hayır"
"Emin misin yürümekte zorlanıyorsun"
"Eminim"
Diğer yoldan gitmeye başladım.
"Jisung ev o tarafta değil!!"
"Kendi evime gidicem artık minho"
"İyileştin artık"
"Yoo kendimi hala kötü hissediyorum"
"Bir süre görüşmesek iyi olur minho"
"Jisung özür dilerim"
-
Eve gittiğimde boşluğa düşmüştüm beni tek mutlu eden şey minhonun hayatımda olan varlığıydı ama şu an oda yoktu.
Bütün günümü uyuyarak geçirdim.
-
Okula gittiğimde minho küçük çocuk gibi elinde kurabiye kutusu ile bana bakıp gülümsüyordu.
"Jisung bak sana hediye ama istersen kendimide paketleyip verebilirim"
"Minho sabah sabah dalga mı geçiyorsun benimle"
"Hayır ya bak hem sana bu kurabiyeyi yapıyım diye elimi yaktım"
"Çok üzüldüm"
"Tadına bakaydın bari zalim"
"Minho uğraşamam"
Minhonun yüzü duştu ve sırasına oturdu. Minhonun arkasına oturdum ve kafamı sıraya koydum.
"JİSJNGGGGSJH"
"Bağırma felix"
"GERİZEKALI KALK BALO VAR"
Kafamı kaldırıp felixe baktım.
"Ne balosu"
"YA OKUL EĞLENCE İÇİN YAPMIŞ"
"AYY NE GİYİCEM"
