MİNHO
Dün gece jisung kucağımda inmek istemdiği için yine benimle birlikte uyudu.
-
Okula geldiğimizde bir türlü bizi jisung ile yalnız bırakmıyorlardı.
"Jisung hadi arka bahçeye gidelim"
"Ya lino bi dur bir şey konuşuyoruz burda"
Jisung changbine döndü ve konuşmasına devam etti.
Songgeon yanımıza geldi ve jisungun elini tuttu.
"Jisung konuşmamız lazım"
Songgeonun elini çektim.
"Hayırdır"
"Tamam siz konuşmaya devam edin ben geliyorum"
Songgeon ve jisung bahçeye çıktı onları takip ettim ve gizlice dinlemeye başladım.
"Jisung bana bir şans verebilir misin"
"Ne için"
"Seni sevebilmem için"
"Benimle çıkar mısın jisung"
Gözlerim kocaman açıldı ve kan beynime sıçradı.
"NE SAÇMALIYORSUN LAN SEN"
Saklandığım yerden çıktım ve songgeonun yakasına yapıştım.
"JİSUNG BENİM"
Dayanamayıp yumruk attım seonggeon yere düştü oda bana vurmaya çalışıyordu.
"MİNHO BIRAK ÇOCUĞU"
"MİNNO HOCALAR GELİCEK"
"SİKİMDE BİLE DEĞİL BENİM OLANI BENDEN ALAMAZ ONU SİKERİM"
"MİNHO BIRAK ÇOCUĞUN AĞIZI YÜZÜ KAN İÇİNDE"
Çocuğu bıraktım ve jisunga döndüm.
"NE UMUT VERDİN SEN BU PİÇE"
"KENDİNE GEL İYİCE DELİRDİN"
Jisung kolumdan tuttu ve beni okuldan çıkardı.
"SENİN ANANI SİKMEZSEM BANADA MİNHO DEMESİNLER İT"
"Minho sus artık!!"
"UMUT MU VERDİN SEN BU PİÇE"
"Hiç bir şey vermedim hem sana noluyor niye bu kadar taktın"
"Seni benden almaya çalışıyor!!"
"Onu yarın öldürücem!!"
Jisung susmam için ağızımı kapattı.
"Huysuz çocuk sus artık"
"Bir yerinden bir şey var mı dön bakıyım"
Kendi etrafımda döndüm.
"Tamam yok bir şey"
"Tamam kızmicam sana ne yapalım seni nasıl sakinleştirebilirim"
Öperek jisung
"Ben gayet sakinim"
"Huysuz tavşan kafandan duman çıkacak birazdan"
"Ben tavşan falan değilim!!"
"Bağırmaya devam mı edeceksin yoksa gidiyim mi"
"Tamam tamam gitme"
"Şey bana yemek yaparsan sanırım sakinleşebilirim"
"Tavşan aç mısın"
"Evet hemde çok"
"Kıyamam hadi eve gidelim"
Jisung ile eve doğru yürümeye başladık. Telefonum çaldı arıyan kişi annemdi telefonu açtım.
Duyduğum şey ile kalbime bıçak saplandı gözlerim doldu.
