Careless whisper/Minsung

22.bölüm (final)

JİSUNG

Aradan 5 ay geçmişti artık okullar tatildi üniversite sınavına girmişti ve aynı üniversiteyi kazanmıştık. Minho yine idol olmaya devam ediyordu.

"Ay yanıyorum ateşten"
"Minho napıyor acaba"
"Bi arıyım"

"YA HAYIR"

Jeongin elimden telefonu aldı.

"ARAMA"

"Neden lan"

"Ya arama işte beraberiz ne güzel"

"Ya manyak mısın sevgilimi özledim ver telefonu"

"Kes lan"
"Vericem arıyorsun sevgilini bir saat konuşuyorsunuz"

"Ya ama özledim"

Felix,jeongin ve seungminle dışarda bir kafede oturuyorduk yanımıza bir çocuk geldi çok kötü ağlıyordu.

"Nolduu"

Diğerlerine baktığımda sanki benden gizli bir şey yapıyorlarmış gibi duruyorlardı.

"Ailemi kaybettim..."

Oturduğum yerimden kalktım ve çocuğun yanına eğildim.

"Ailen en son nerdeydi"

"Bilmiyorum"

"Peki ailenden birisinin numarasını biliyor musun"

"Hayır..."

Felix konuşmaya başladı.
"Yapıcak bir şey yok çocuğun ailesini her yerde aricaz"

"Saçmalama salak çocuk kaçakçısı sanıcaklar bizi"

"Sen saçmalama salak al çocuğu kucağına"
"Jeongin sende hesabı öde"

"Yaa neden ben"

"Kes"
"Hadi kalk sung"

Çocuğu kucağıma aldım ve eşyalarımı aldım jeongini beklemeye başladık.

-

Arabaya binmiştik felix bizi bir ormana götürüyordu.

"Nereye gidiyoruz lan ormanda kesicek misin bizi" diye sorudu seung

"Ya çocuğun yanında böyle konuşmayın korkuyor"

"Hemen başımıza anne kesilme sende" dedi felix.

"Miniğim adın ne senin bakıyım"

"Kim minji"

"Memnun oldum bende han jisung"
"Çok tatlısın sen ya tombul yanaklı"

"Teşekkür ederim hyung seninde yanakların tombul tombul"

Minji yanaklarımı sıktı ve arabadaki herkes güldü.

-

Karanlık bir ormana doğru gidiyorduk ne kadar sorsamda kimse bana cevap vermiyordu minji ise kucağımda oturmuş telefonumla oynuyordu.

"Ya artık biriniz nereye gittiğimizi söyliyebilir mi"

"Sus çok konuşuyorsun" dedi jeongin.

"Ya jeongin ver şu telefonumu valla çok özledim"

"Hayır dedim"

"Ya ağlıcam"

"Bende çok özledim chanı"

"AAA YETER AMK SEVGİLİMİZ YOK SİZİN SEVGİLİLERİNİZİ ÖZLEMENİZİ ÇEKEMEYİZ"
"DİMİ JEONGİN"

"EVET"

"Hyunjinle birlikte noldu"

"Nolmuş hyunjine"

"Anlamamazlıktan gelme"

"Hava çok güzel dimi ama"

Felix arabayı biraz daha hızlı kullanmaya başladı.
En sonunda arabayı durdurdu ve indik ormanın içinde minjinin ailesini arıyorduk.

"Niye burda arıyoruz ki"

Kimse cevap vermedi.

"YA BİR ŞEY SORDUM"

Yine kimse cevap vermedi.

"Sormuyorum amk"

Önden önden yürümeye başladım yürüdükçe etraf sessizleşiyordu. Arkama baktığımda hiç kimse yoktu.

"Ne"
"Nerde bunlar"
"Ananızı sikiyim ben sizin"
"Piçler"

Bu sefer her yerde onları aramaya başladım.

"FELİXXXXX"
"SEUNGGGG"

"Ağlıcam nerde bunlar"
"Beni bırakıp gitmiş olamazlar"

Ellerim titremeye başladı yavaştan korkmaya başlamıştım çünkü hava kararıyordu.

"Yaa off"

Her yerde arıyordum ama hiç biri yoktu.

-

Hava karamıştı gözlerimden yaşlar süzülüyordu artık.

"Jeongin..."

Birden bütün ışıklar yakıldı.

Etrafıma baktığımda herkes vardı.

"Noluyor..."

"Sevgilim"

Arkamdan gelen ses ile arkamı döndüm. Gözlerim büyümüştü karşımda minho diz çökmüştü.

"Minho..."

"Sevgilim sana yaşattığım zorluklar için beni affet. Ben sensiz bir saate bile dayanamıyorum benimle bir ömür birlikte olur musun bir ömür beni sever misin."
"Sana sonsuz bir öpücük vermeme izin ver"

Minhonun elinde bir yüzük vardı yüzüğü kutudan çıkardı ve parmağıma taktı ellerim titriyordu. Minho ayağa kalktı ve bir elini belime koydu yüzüme yaklaştı ve dudaklarım yapıştı.

Gözlerimden yaşlar süzülüyordu. Minhonun kollarında bir ömür mutlu yaşamayı diliyordum.

FİNALLLLL

İlk ficimde bana bu kadar destek olduğunuz için hepinize tek tek teşekkür ediyorum. Benim yüzümü güldürdünüz gerçekten hepiniz o kadar temiz kalpli insanlarsınız ki sevilmeyi ve her şeyi hak ediyorsunuz hepinizi ÇOK SEVİYORUM.