Kayıp Parçam

2: YANIK İZLERİ

Deja vu, Olivia Rodrigo

20 YIL ÖNCE

''Neden yapıyorsun bunu kendine?'' dedi kız, karşısındaki yeşil gözlere.

Yeşil gözler yaşla doldu. ''İntikam. İntikam almam lazım, kelebek.''

Kahve gözler ve yeşil gözler kesişti, bedenleri birleşmemişti ama ruhları sımsıkı sarıldı birbirine.

Kız bir adım attı ve adamın elini tuttu. ''Buradayım, her zaman buradayım.''

Adam, kızın kumral saçlarını sevdi. ''Biliyorum, bu yüzden korkuyorum zaten. Benim yüzümden, yanımda olduğun için başına bir şey gelir diye.''

Kız gözlerini kapattı. Gözlerini kapatırken korkmadı, yeşil gözler onun üzerinde olduğu sürece hiç korkmazdı. ''Bir şey olmayacak, sen yeter ki bana bakmaya devam et.''

İkisi de biliyordu ki; asla normal hayatları olamayacaktı, ikisinin beraber olmasını dünya desteklemeyecekti, hep zorluklarla baş edeceklerdi. Fakat onlar sonsuza kadar birbirlerine bakmaya devam edeceklerdi.

☔︎☔︎☔︎

40 YIL ÖNCE

''Korkma, şimdi seni yeni kardeşinle tanıştıracağım.'' Küçük kızın minik bedeni kendine saklanmış gibiydi, korkak ve çekingen.

Az önce konuşan, başında taç olan adam mavi gözlü kıza eliyle gelmesini söyledi. Artık iki küçük kız karşı karşıyaydı, mavi gözlü kız biraz daha büyüktü. ''Merhaba, ben Lavin.'' diye gülümsedi mavi gözlü kız.

Gülümsemesi öyle sıcaktı ki, korkak kızın gözleri bir anda parlamıştı. ''Merhaba, ben de Havin!''

☔︎☔︎☔︎

Kulağıma dolan fısıltı sesleriyle gözlerimi açtım, gördüğüm manzarayla bağırarak ayağa kalktım ve yastığımı yatağımın en dibine geçtim. Odamda tanımadığım, garip giyinişli 8 kişi vardı! ''Siz kimsiniz be! Organ mafyası mısınız, bakın benim organlarım hiç sağlıklı değil! A, B, C, D, E bir sürü vitamin eksik bende!''

Kumral saçlı kız kollarını öne uzattı ve yavaş adımlarla bana ilerledi. ''Sakin ol, mafya falan değiliz. Buraya nasıl geldik bilmiyoruz, yastığı indir de kendimizi tanıtalım.''

Normalde yastığı indirmezdim, ama kızın yalan söylediğini düşünmemiştim. Zihnime garip bir his girmişti, dejavu yaşamış gibiydim. Yastığı indirince kız gülümsedi. ''Merhaba, ben Lavin Erkmen. Kanalık Krallığı'nın prensesi.'' Gözlerinde şefkat vardı.

Narin ve ince eliyle, kirli sakallı, iri mi iri, siyah saçlı, kahve gözlü bir adamı gösterdi. ''Bu Güney Rüzgar Koç, isyankarcıların lideri.'' Gözlerinde şüphe vardı.

Sonra kızıl saçları örgülü, siyah gözlü bir kızı gösterdi. ''Gazel Hazar Aktaş, isyankarcıların üyesi.'' Gözlerinde özlem vardı.

Kumral saçlı, kahve gözlü adamı gösterdi. ''Pamir Aktaş, Gazel'in abisi. O da isyankarcıların üyesi.'' Gözlerinde acı vardı.

Kahve gözlü, yeşil gözlü bir kızı gösterdi. ''Asel Bayer, isyankarcıların üyesi.'' Gözlerinde yaşlar vardı.

Sert bakışlı, siyah saçlı, siyah gözlü bir adamı gösterdi. ''Ezel Arel Dinçer, isyankarcıların üyesi.'' Gözlerinde öfke vardı.

Ve en son sarışın, yeşil gözlü, iri bir adamı gözterdi. ''Ve o da-'' lafını bitirmesine izin vermedim ve araya girdim. ''O da Atlas Efken Ateş, değil mi?'' onun gözlerinde tüm duygulardan vardı, en çok da öfke. Söylediğim şey herkesi şoka uğratmıştı. ''Siz benim okuduğum kitaptaki karakterlersiniz.'' Yanımda duran yeşil kitabı işaret ettim.