KRALİÇE VİOLET

5

Talia'nın gidişinin ardından zaten sessiz olan saray daha da kasvetlenmişti.

At arabası saraydan çıktığında genç kraliçe sadece kısa bir süre daha ardından bakmış ve arkasına bakmadan saraya girmişti.

Duncan onun ardından gidip gitmemek arasında kararsız kalmış,yalnız kalmasının daha iyi olacağını düşünerek yerinde saymıştı.Violet'in yanına gitmesi onu sinirlendirmekten başka bir işe yaramayacaktı.

Violet direkt olarak çalışma odasına girerek annesinin günlüklerinden birini aldı.

Annesi Aurora her çocuğu için onlar doğmadan önce günlükler doldurmuştu.Şansına son çocuğu için biraz daha uzatmıştı bu süreyi.Genç kraliçe küçüklüğü hakkında birçok şeyi annesi sayesinde öğrenmişti.
Çünkü merhum Kraliçe Aurora doğduğunda annesini kaybetmişti ve içinde hep bir gün ben de doğumda ölürsem korkusunu taşımıştı.
Her ne kadar Kral Hector ona ölmesine asla izin vermeyeceğini binlerce kere söylemiş olsa da Aurora bildiğini okumuş,çocukları için onlara olam sevgisini anlattığı günlükler tutmuştu.

Eline aldığı günlüğün kapağını okşadı önce.Usulca ilk sayfayı açtı.Her okuyuşunda ilk okuyuşuymuşçasına heyecanlanıyor,annesinin hislerini en derinlerinde hissediyordu.

"Prensesim Violet,
Beni sinirlendirmeye yeminli olduğunuzu düşünüyorum küçük hanım.Sana yemek yedirmek neden bu kadar zor? En sevdiğim elbiselerimi itinayla kirletmekten zevk alıyorsun,zavallı Talia da sana yemek yedirirken can çekişiyor.Biraz uslu bir kız olmanı isterdim....
Ayrıca beni Ares kadar sevmiyorsun.Ares'i de ben doğurdum,seni doğuranı daha çok sevmen gerekmez mi?
Seni 9 ay karnında taşıyan benim ama senin eziyet ettiğin tek kişi de benim.
Babanın kucağından da inmiyorsun,şımarıklığın bir bana sanırım.
Genç kız olduğunda hatırlatacağım bunları.
Aşık olduğunda üç abinle tek başına ilgilenecek halin yok.Üstelik baban seni abilerinden de kıskanıyor.Gelecekteki eşin adına şimdiden üzgünüm hayatım.O gün geldiğinde sana kesinlikle destek olacağım.
Bugün Talia'nın üzerine kustun.Talia'nın yüz ifadesi o kadar komikti ki bunu yazarken bile kahkaha atıyorum.
Bugünlük yazacaklarım bu kadar,sevgili baban etrafta beni arıyor.
Nerede miyim? Bahçede ağaçlık alana saklandım.Günlüklere ne yazdığımı çok merak ediyor,ondan kurtulamıyorum! Babanı sevdiğimi söylemis miydim? Ah milyonlarca kez.Yine de en sevdiğim sensin güzel kızım.

Sevgiler,Annen Aurora"

Artık her satırını ezberlediğini günlüğü kapatıp ayağa kalktı ve bir süre camdan dışarıyı seyretti.
Madem Talia gitmek istiyordu o zaman gidebilirdi.Asla ağlamayacaktı, düşünmesi gereken çok şey vardı ve bunlarla uğraşacaktı.

"Beni zayıflatıyordu zaten" dedi kendi kendini avutmaya çalışırken.

Çalışma odasının kapısı çalındığında "gir" dedi ve yine en sevmediği yüz,Duncan göründü.

"İyi misin diye bakmaya geldim"

"Neden kötü olayım ki?"

"Bilemiyorum...Ağladığın için.."

"Bir kral duraksayarak konuşmaz Duncan"

"Kral olmadığımı sen söylemiştin" dedi genç kıza yaklaşarak.

"Benim gözümde değilsin ama halkın gözünde öylesin"

"Her neyse,iyisin değil mi?"