(ភាគ9)"រឿងនេះគឺពួកយើងមិនទទួលទេ អ្នកប្រុស!"វ៉ាន់សុីប៉េះដៃថេយ៉ុងចេញពីខ្លួនរួចទាញទ្វាបិទដោយមិនភ្លេចចាក់សោខាងក្រៅ។
ថេយ៉ុងមិនអាចធ្វើអ្វីបានក្រៅពីអង្គុយយំអោបក្បាលជង្គុងក្បែរជើងគ្រែ។
Skip
"ឯកសារគឺរួចហើយរាល់ហើយអគ្គនាយក"ចាង លីជីង នាងជាលេខាជុងគុក
"Okទុកនៅនឹងចុះ"នាយកម្លោះនិយាយទាំងភ្នែកជាប់មើលឯកសាដដែរ
"ចា៎"ដោយមិនហ៊ានរំខាននាងទុកឯកសារលើតុយ៉ាងមានរបៀបហើយចេញមកបិទទ្វាយ៉ាងថ្នមដៃ។
ថ្ងៃនេះរាងជ្រុលម៉ោងការងារច្រើនគួសមទម្រាំរួចរាល់ម៉ោង7កន្លះទៅហើយ ជុងគុកចេញ ពីOffice ចុចជណ្តើរប្រអប់មកជាន់ក្រោមចេញយកឡានតែក៏ប្រទះភ្នែកនិងលីជីងកំពុងឈរមុខឡានម្នាក់ឯង
"ឡានមានបញ្ហាអីឬ?"
"អ៎គឺឡានស្រាប់តែបញ្ឆេះមិនឆេះសោះ"
"ខលហៅជាងឬនៅ?"
"ខលហៅរួចហើយអគ្គនាយក"
"ហុឹម!យប់ណាស់ហើយនាងជាស្រីឈរម្នាក់ឯងមិនល្អទេ ឡើងឡានចាំខ្ញុំជូននាងទៅផ្ទះ"មិនមែនតាំងខ្លួនជាសុភាពជួយអាសារស្រីស្អាតអីទេគិតថានាងជាកូនចៅបើអោបដៃឈរក៏មិនកើត។វិនាទីបន្ទាប់នាយបើកឡានជូននាងមកដល់ខន់ដូរតាមទីតាំងដែលនាងប្រាប់។
"អគុណអគ្គនាយក ចូលក្នុងសិនទេ"
"មិនអីទេ យប់ហើយនាងសម្រាកចុះ"
"អ៎ចា៎អគុណម្តងទៀត"ឮចម្លើយបដិសេដហើយនាងបើកទ្វាចុះនិងអោនគោរពជុងគុកបន្តិច ឡានបើកចេញទៅនាងសម្លឹងមើលទើបបន្លឺពាក្យក្នុងចិត្ត
"ខ្ញុំលង់ស្រលាញ់អគ្គនាយកហើយទោះមុខគាត់មិនសូវញញឹមបុ៉ន្តែគាត់ចិត្តល្អមើលទៅគាត់ផ្អែមល្អែមណាស់ពេលគាត់ញញឹម"បន្ទាប់ពីញញឹមញញែមម្នាក់ឯងមួយសន្ទុះទើបដើរចូលក្នុងខន់ដូរ។
ឡានសេរីទំនើបបើកចូលក្នុងភូមិគ្រឹះធំស្គឹមស្គៃមានអង្គរក្សចាំការពារយ៉ាងម៉ត់ចត់។គ្រាន់តែឡានបញ្ឈប់ក្នុងបរិវេនភ្លាមពូអ្នកថែឡានរត់មកទទួលសោរពីជុងគុករួចបើកឡានទៅទុកក្នុងចំណតយ៉ាងមានរបៀបតាមតួទីរបស់ខ្លួន។
ជុងគុកដើរចូលក្នុងផ្ទះមិនឃើញអ្នកណាយប់ស្មើរនេះប្រហែលលោកទៅសម្រាននៅខាងលើហើយ។
"លោកប្រុស ខ្ញុំរៀបចំអាហាអោយទេ?"វ៉ាន់សុី
"មិនបាច់ទេខ្ញុំញុាំខាងក្រៅរួចហើយនាងទៅសម្រាកចុះ"
"ចា៌"
ជុងគុកឡើងទៅជាន់លើរៀបសម្អាតខ្លួនរួចរាល់ទើបចេញពីបន្ទប់សំដៅទៅបន្ទប់មួយទៀតនៅខាងក្រោយគេរាងឆ្ងាយបន្តិចដោយសារផ្ទះធំ។
គ្រឹក!សំឡេងបើកទ្វាបន្លឺឡើងធ្វើអោយដែលអង្គុយអោបជង្គុងងាកខ្វាច់ដូចគេចុចកុងតាក់។
"លោ-លោក??"ថេយ៉ុងស្ទុះក្រោកឈរនិយាយទាំងញរ័បបូមាត់សម្លឹងមើលទឹកមុខមាំរបស់អ្នកម្ខាងទៀតកំពុងឈរចំពោះមុខ។
"យ៉ាងមិច??ភយ័ហេស៎យើងមិនសុីឯងទេ!"ជុងគុកសម្លឹងមើលថេហ៍ក្រសែភ្នែកពិបាកស្មាន
"ជាលោកមែនទេដែលចាប់ខ្ញុំមក?? ឆ្លើយមកលោកចាប់ខ្ញុំធ្វើអី?? ឆាប់ដោះលែងខ្ញុំភ្លាមបើមិនចង់អោយបូលីអូសករលោកដាក់គុក ឆាប់លែងយើង!យើងចង់ផ្ទះ!!!"នាយតូចតម្លើងសម្លេងខ្លាំងដៃតូចៗលើកវាយដើមទ្រូងនាយកម្លោះហាក់មិនរង្គើរបន្តិចសោះ
"ចង្រៃយ៌!!ប៉ូលីសធ្វើអីយើងបាន??ចាប់ឯងហើយលែងវិញយើងចំណាយកម្លាំងអោយមនុស្សរបស់យើងចាប់ឯងធ្វើអី? ហើយមិនមែនចាប់មកអោយឯងធ្វើអ្នកប្រុសក្នុងផ្ទះនេះទេចាំទុកក្នុងខ្លួនផង!!!"ព្រូស!"នាយប្រើសម្លេងខ្លាំងអង្រួយស្មាកាយតូចស្ទើរបូត រុញមួយទំហឹងខ្ទប់និងគ្រែ
"តើខ្ញុំទៅធ្វីស្អីលោកទើបធ្វើបែបនេះដាក់ខ្ញុំហុឹកៗតើលោកត្រូវការអី??ប្រាប់មកថាត្រូវការស្អី???ហុឹកៗ"កាយតូចប្រឹងក្រោកងើបមកស្រែកតតាំងនិងនាយទាំងញរ័ខ្លួនទឹកហូរដោយក្តីឈឺផ្សារ
"ត្រូវការស្អីហេស៎??ហុឹស!!!យើងត្រូវការអោយគ្រួសារឯងរលាយ!!"ស្របនិងការនិយាយគួអោយខ្លាចនាយដើរទៅជិតថេយ៉ុង ដៃមាំសរសៃរវាមចាប់ផ្ងើយចង្ការអោយកាន់តែជិតមុខខ្លួនកែវភ្នែកមុខស្រួចសម្លឹងមើលទឹកភ្នែកជោគជាំលើផ្ពាល់ក្រពុំគ្មានក្តីអាណិត។
"គ្រួសារខ្ញុំទៅធ្វើស្អីលោកហុឹកៗ"កាយតូចបញ្ចេញសម្លេងឈឺចាប់ទឹកភ្នែកហូរឥតឈប់ដោយដៃនាយច្របាច់ចង្ការគេស្ទើបាក់ឆ្អឹង
"ឯងដឹងទេថាការដែលរស់នៅគ្មានប៉ាម៉ាក់ទាំងវ័យក្មេងតើវាឈឺចាប់និងឯការប៉ណ្ណា??ពិសេសត្រូវមិត្តរួមថ្នាក់ដៀលអាកូនគ្មានម៉ែឪពាក្យទាំងអស់នោះវាចាក់ចំដើមទ្រូងចុកណែនប៉ុណ្ណា??ខណៈអ្នកដែលបង្ករហេតុបែរជាសោយសុខសប្បាយជាមួយគ្រួសារយ៉ាងរីកទៅវិញ ឯងមើលថាវាយុត្តិធម៌ទេ?សម្រាប់ប៉ាម៉ាក់យើងដែលស្លាប់យ៉ាងវេទនាបំផុត យើងគ្មានថ្ងៃភ្លេចទេ!ហើយយើងមិនអោយវារួចខ្លួនដាច់ខាត!!!វាត្រូវតែសងការឈឺរបស់យើង ឯងដឹងនៅ!!!យើងនិងសម្លាប់វាដោយផ្ទាល់ដៃ ពួក
វាត្រូវតែស្លាប់វេទនាជាងប៉ាម៉ាក់យើងរាប់រយដង!!!ឯងដឹងនៅគីមថេយ៉ុង!!!"ជុងគុកពេលនាយខឹងប្រៀបដូចបីសាចយ៉ាងចឹងសម្លែងស្រែកភ្នែកឡើងក្រហមច្រាលដៃក្តាប់ណែនច្របាច់ចង្ការមួយទំហឹងក្រវាសទៅម្ខាងថេយ៉ុងត្រូវដួលខ្ពក់នៅការរ៉ូភ្លាមៗឈឺចាប់ផ្សាពេញរាងកាយ។
"ហឹកៗទោះយ៉ាងណាវាមិនទាក់គ្រួសារខ្ញុំទេពួកគាត់ថ្ងៃធ្វើបែបនោះឡើយហុឹកៗ"
"មិនទាក់ទងហេស៎??ឯងដឹស្អី??គ្រួសារស្អុយរលួយហ៊ានលើកដៃវាយឆ្មក់សម្លាប់សូម្បីតែមិត្តខ្លួនពពួកលាក់ក្រចកពពួកឆ្កែលបខាំ"
"ផាច់!!!លោកគ្មានសិទ្ធដៀលគ្រួសារខ្ញុំ"ថេយ៉ុងទះកំភ្លាងជុងគុកមួយដៃស្នាមម្រាមក្រហមច្រាលលើផ្ទៃមុខនាយត្រូវងាកទៅម្ខាងតាមកម្លាំងទះ
"ផឹប!!!អាយ៎ហុឹកៗ!!"
ជុងគុកយកអណ្តាតទល់ផ្ទាល់ងាកមុខរកថេយ៉ុងរុញកាយតូចអាវដួលទៅលើពូកតាមទ្រោបពីលើសង្កត់ករដៃស្ទើបាក់ឆ្អឹង
"យើងមានសិទ្ធគ្រប់យើង!សូម្បីតែជីវិតឯង"
"លែង!ហឹកៗល-អឹម!!!"សំលេងស្រែកត្រូវបាត់ទៅវិញដោយជុងគុកថើបបឺតជញ្ជក់មាត់ទាំងកម្រោល.........
✨សរសេរដោយ: KimYuuLeap 🌱🤍
👉⭐.
