Saudade ( Villian deku)

9

-yorum yapmayı ve oy vermeyi unutmayın lütfen. İyi okumalarrr-

İzuku, ayakları geriye doğru giriyormuş gibi hissetse de kaldığı binanın önüne geldiğinde derin bir iç çekti ve içeri girdi.

Aizawa Sensei'nin ona söylediğini yapıp yapmamak konusunda kararsız kalsa da bar kısmına uğramadan hızla babası ile konuştuğu odaya ilerledi. 

Babası, Afo ile konuşmadan önce titreyen ellerini üniformasının üzerine silerken derince bir iç çekti. İçinden konuşmak gelmese de mecbur olduğunu bilmek onu hem sinirlendiriyor hem de geriyordu.

"İzuku?"

Kapıdan gelen sesle hızla arkasını döndü.  Tomura kapıda durmuş ne yaptığını anlamaya çalışırken İzuku yavaşça gülümsedi.  Abisi olarak gördüğü adamı karşısında görünce içindeki gerginlik az da olsa azalmıştı.

"Efendim."

"Bir sıkıntı yok. Değil mi?"

Gözlerini İzuku'nun gözlerinden ayırmadan sorduğunda İzuku kafasını iki yana sallayarak reddetti.

"Yarın eğitim sahasına gidecekmişiz. Babamı bilgilendirmek için geldim. Çok sevinecek."

Tomura, yüzüne oturduğu sırıtış ile onun yanına ilerleyerek beş parmağını değdirmemeye özen göstererek omuzunu sıktı. Ellerinde her ne kadar dört parmağını kapatan bir eldiven taksa da karşısındaki çocuğa zarar vermemek için daha fazla önlem alıyordu kendi çapında.

"Seninle gurur duyuyorum İzuku."

İzuku,  abisi olarak gördüğü bu adamı tehlikeye attığı için üzgün hissederken, Tomura ve kapıyı dinleyen Dabi onu bu tehlikenin göbeğinden nasıl kurtaracaklarını düşünmeden edemediler.

"Teşekkür ederim, abi." 

Abi demesiyle Tomura birkaç saniye duraksasa da yüzündeki itici sırıtış yerini içten bir tebessüme bıraktı. 

"Sen onunla konuş ve aşığı gel. Aç kalmanı istemeyiz abicim." 

Tomura eliyle iki defa konuya dostane bir sekilde vurduktan sonra odadan çıktığında İzuku arkasından gülümseyerek baktı. İçerisindeki gerginlik kısa bir süreliğine uçup gitse de sandalyeye oturduğu an geri gelmişti.

Fazla uzatmadan bilgisayarını açıp Afo'nun özel olarak kullandığı uygulamadan ona çağrı attı. Birkaç dakikanın ardından ekranda beliren yüzle yüzünde büyük bir gülümsemenin olumasına izin verdi.

"Oğlum. Bir sıkıntı yok, değil mi?"

İzuku, bir süredir duymadığı ses karşısında ürperse de kafasını iki yana sallayerek reddetti.

"Hayır, hoşuna gideçek bir haber ile geldim baba."

Afo'nun yüzünde ürpertici bir gülümseme beliriken İzuku'nun konuşmasına devam etmesi için eliyle küçük bir işaret etmesiyle konuşmaya devam etti.

"Yarın sabah eğitim sahasıa gideceğiz. Oraya gittiğimizde size konum atarım."

Afo elini kaldırıp İzuku'nun susmasını sağladı.

"Oranın yerini biliyorum. Kimler olacak."

"Aizawa kimlerin olacağı ile ilgili bir bilgi söylemedi. Aizawa bizimle olsa da orada kahraman olarak 13 numaranın olacağı ile ilgili bir şey duydum."

Afo kafasıyla onu onayladı.

"Aizawa neden seni çağırıyor?"

İzuku, beklemediği bir soru karşısında şaşırsa da hemen toparladı kendisini. İki hafta önce bayıldığını da kendisi söylemeden bilmesi içeride başka birinin olduğuna emin olmasını sağlarken bugün sorduğu bu soru o kişinin sınıftan biri olduğu hakkında daha da emin olmasını sağladı. 

"Geçen hafta sınıfa yapılan teste birinci olduğum için çağırmış."