HEJA YÜREK ÇIKMAZI

9.Dilete Jiminre Hiç Naşewite = Yüreğin Hiç Bana Yanmıyor mu ?

"Dema mirov diêşe, ji her kesî re kor dibe"

("İnsan acı çektiğinde herkese karşı kör olur...")

Havanın serinliğini iliklerine kadar hissediyordu Cesur, Kılıçhan konağı neşesini yitirmiş karanlığın esiri olmuşcasına güne başlıyordu Abisinin halini gören kız kardeşi gün gittikçe intikamın ateşiyle yanıp tutuşuyordu ailesini yok etmiştiler Kıravan ve Soykan Aşireti kafasında iki suçlu vardı biri Adar diğeri Azad ilmik ilmik onları yok etmek için planlar kuruyordu zamanı geldiğinde en büyük darbeyi vurucaktı iki aşirete nasıl Abisinin ve Heja'nın yüreğini yakmışlarsa onlarında yüreğini en mutlu günlerinde yakacaktı,

Havaya sıkılan silahların sesini çalınan zılgıtların sesini duymasıyla abisiyle göz göze geldi Cesur takım elbise giymişti Berfin' in ısrarı üzerine Adarın kınasına gidiyorlardı Berfin Abisinin Arabaya geçmesiyle Soykan konağına sürdü Cesuru orada indirip kendisi Kırıvan konağına doğru ilerledi arabasını durdurup aşağıya indi gözlerini yumdu derin nefes alıp verdi eskiler gözünün önünde canlandı Dilan ve Havin'in Zılgıtlarını duymasıyla daha fazla canı yandı olanları unutup nasıl böyle keyifli oluyorlardı konağa girdi Heja'nın yukarıda olan biteni izlediğini görüp yanına gitti

"Hoş geldin Berfin"

"Hoşbulduk Heja Yenge"

Yenge diye hitap etmesine tebessümle karşılık verdi Heja

"Hayatın yaşattığı manzaraya baksana Senin sevdiğini elinden aldılar benimde sevdiğimi"

"İkimizde aynı acıyla sınanıyoruz"

"Ben boyun eğmek yerine baş kaldırırım Heja Yenge"

Son cümlesini kurup aşağıya indi Berfin'in durmayacağını ateşe vereceğini anladı heryeri ama yinede sustu Heja belkide kendisinin yapamadığını yapsın istedi

Kınalar yakıldı herkes bugünü beklercesine oynadı herkesin imrenerek baktığı kıskandığı bir kına yapıldı Arjine tüm eğlencenin sonuna gelindi misafirler uğurlandı Havar ablasını odasına götürdü

"Abla kıyafetini yatağına koydum"

"Tamam Havar kınayı yıkıyorum sen aşağıya ine bilirsin gelirim bende birazdan"

Ellerindeki kınanın geçmesiyle yüzündeki makyajı sildi üstüne mavi bir elbise giyip banyodan çıktığı gibi odasının ortasında teneke içine konulmuş kınalığını gördü elinde çakmağı tutan Berfine baktı

"Berfin ne yapıyorsun bırak elindekini"

Demesine kalmadan çakmağı bıraktı gözlerinin önünde kınalığı alev aldı

"İyi bak bu ateşe çünkü geri kalan hayatında bu ateş gibi yanacaksın"

"O seni sevmedi kıskançlık yapma Berfin"

"Arjin sana bir gün bir cümle kurmuştum hatırladın mı"

"Sus konuşma sen hastasın Adar beni seviyor"

"Ailemin canını yakarsan seni bin katı yakarım demiştim peki sen ne yaptın sevdiğimi aldığın yetmedi üstüne ailemi diri diri yaktın"

"Şimdi bu ateşe iyi bak yarın daha büyüğü olucak Adar seni sevmiyor onun koynuna girip birlikte oldun onunla"

"Oda istedi tek ben yapmadım Berfin o seni sevmedi hep beni sevdi aramıza giren sendin ben değildim "

Arjin'in saçlarını tutup ateşe doğru yakınlaştırdı

"İhanetin cezası ölümdür Arjin ya ölmeyi göze alırsın yada yaşamayı sen o küçük beyninle ölmeyi göze aldın"

"Manyak bırak beni Adar benim anladın mı"