Bir Kolej Aşkı

10.Bölüm

Eveet ders başlamıştı ders edebiyattı edebiyatı severdim ama çok fazla değil daha çok hocasıyla bir türlü iletişim kuramadım o yüzden ne hissedeceğimi bilmiyorum zaten ders boyunca kafamı asla veremedim hep aklım başka yerlerdeydi aklıma takılan şeyler vardı hoca arkada anlatıyordu ama ben dinleyemiyordum birinin beni sarsması gerekiyordu ki sarsıldım bu Eceydi

"İyi misin"

"He noldu"

"İyi misin diyorum Pınar pek iyi gözükmüyorsun ne var aklında"

"Hiiç bir şey yok"

"Bak Pınar ben senin arkadaşınım ve bir şeyin var belli şimdi olmaz ama teneffüse az var zaten anlat teneffüste"

"T-tamam"dedim anlamıştı bir şeyim vardı ve ben ne olduğunu bilmekle bilmemek arasındayım tam o sırada bir şey fark ettim Bora bana bakıyordu ama böyle eskisi gibi değil sanki bir gıcığı varmış gibiydi ne yaptımki ben bu bana böyle bakıyor bana ona "ne bakıyorsun"bakışı attım sonra biraz bana yakınlaşıp

"Teneffüste konuşalım"dedi bir şey demedim bir tepkide vermedim kafamı vb de sallamadım ama o cevap almış gibi o kiniyle önüne döndü gözlerim doldu sebebini bilmiyorum ama gözlerim doldu bana karşı soğuk davranıyordu ama bu beni neden üzüyordu bilmiyordum ama ben Eceye ne anlatacağımı o an anladım ben Boraya karşı bir şey hissediyor olabilir miydim?daha tanışalı çok olmadı ama ne bileyim bu yaşadıklarımız birbirimize olan yakınlığımız bir tesadüf mü yani?Peki ben aptal mıyım seviyorsam ona neden sert çıkıştım ki off hiç bir şey bilmiyorum teneffüste Eceye Boraya karşı bakış açımı anlatacağım o söyler ne olduğunu çünkü eğer bu his ne ise bana hiç tanıdık gelmiyor hemde hiç...
Zil çaldığında Eceye ben 5 dakikaya geliyorum deyip kapıdan çıktım Bora kapıdaydı bana boş boş baktıktan sonra

"Beni takip et"dedi sorgulamadım ve ettim çünkü ona güveniyordum

bir yere doğru hızlı adımlarla gittik ve burası çokta bilinen bir yere benzemiyordu okulda beni depo gibi bir yere getirmişti sonra beni içeri çekiştirip kapıyı kilitledi

"Napıyorsun?"

"Konuş"

"Ne konuşayım"

"Konuş Pınar"

"Ne konuşayım ya ne diyorsun"

"Diyorum ki senin bu tavrının sebebi ne?"

"Asıl senin tavrının sebebi ne bana niye derste soğuk soğuk kötü kötü bakıyordun"

"Çünkü..."

"Ne çünkü ne"

"Çünkü sen beni sevmiyorsun"bir sorguladım onu seviyor muyum sevmiyor muyum

"Ee nolmuş yani"sevsem bile söyleyemem"

"Ya Pınar bana sabahta kötü davrandın niye sevmiyorsun beni gerçekten en azından bari sevmiyorsan bile kötü davranma ya duygularımız karşılıklı değil ben sana aşığım kızım bunun farkında değil misin?"

"Aşıksan aşıksın banane senin duyguların beni zerre alakadar etmiyor ister sev ister sevme ben  hep böyleydim kusura  bakma ki sana özel iyi davranmıyorum"

"Sevip sevmemem senin umrunda değil öyle mi"

"Neden umrumda olsun"

"İyi sevmiyorum o zaman bende seni"

"N-ne"

"Ne ne kızım beni sevmeyen ve bana böyle davranan birine karşı ben böyle hisler besleyemem,artık kalbimi kırmana izin vermeyeceğim bi içinden şuan ohh diyorsun demi benden kurtulman hoşuna gitmiştir bak böylesi ikimiz içinde iyi olacak hadi sen yoluna ben yoluma yolun açık olsun Pınar arkadaş"dedi tek bir kelime bile edemedim gözlerini benden ayırmadan kapının kilidini açtı ve çekti gitti hayatımda hep bu senaryoyla baş başa bırakıldım sevildim bende onları sevmeye başlayacakken hayatımdan gözümün önünde çekip gittiler hep terk edildim hep ben bu hayatı yaşamak zorunda mıyım bende insanım benimde kalbim var bir kere kalplerini kırsam hemen benim kalbimi geri iyileştiremeyecekleri bir şekilde s*ktir olup gidiyorlar peki öyle olsun   Ama Boranın yaptığını unutmayacağım evet ben Borayı seviyormuşum ve ben bunu yeni anladım kahretsinki yeni anladım gözlerim dolduğu gibi akmaya başladı hüngür hüngür ağlıyordum yere çöktüm ve ağladım sonra hala gözlerim yaşken bundan çekinmeyip kendimi koridora attım yürürken Borada sağ köşede biriyle konuşuyordu kim olduğunu seçemedim zaten Borayıda tanımam için görmeme gerek yoktu beni görünce endişeli bir ifadeyle baktı ama daha sonra bu hareketini sorgulayıp "öff banane"gibi bir ifadeyle geri önünde döndü ağlamam şiddetlenirken onun yaptığı şey neydi biliyor musunuz telefonuna bakmak yaa çok sağol Boracığım hep yanımda oldun ben bunları düşünürken hala koridorda ilerleyip ağlıyordum ağlamam asla durmuyordu asla daha sonra koridorun sonuna yaklaştığımda Ecenin orda olduğunu fark ettim oda beni fark etmiş olmalı ki koşarak yanıma geldi