စာသင်ချိန်ပြီးတော့အားကစားအချိန်ရောက်သွားပြီး
"လိုက်ခဲ့ပါဆိုမှ ကိုယ့်သူငယ်ချင်းကိုအားပေးမှပေါ့"
"ယီးကိုသူငယ်ချင်း ပြီးတော့သေတောင်မလိုက်ဘူးငါအမုန်းဆုံးကဘတ်စကတ်ဘောပဲ"
"ဟာဆဲတယ်ကြည့်စမ်း!!! တွေ့မယ်"
"တွေ့ပေါ့မလိုက်မှာကမလိုက်မှာပဲ" ဆိုပြီးလျှာထုတ်ပြရင်းအားကစားကွင်းကိုလှမ်းကြည့်လိုက်တော့
"လိုက်ခဲ့စမ်းပါ" ဆိုပြီးပြောနေချိန်ဟီဆွန်းဘတ်စကတ်ဘောကစားနေတာကိုမြင်သွားတာပေါ့...။
ချက်ချင်းပဲထလိုက်ပြီးစာသင်ခန်းဝနားလျှပ်စီးလိုရောက်သွားကာ
"ဘယ်လိုရောက်သွားတာလဲအဲ့ကို?"
"ဒီလိုပဲ"
"အမ်???"
"လာလေမြန်မြန် ဘာလုပ်နေတာလဲ?"
"မင်းပြောတော့မလိုက်ဘူးဆို"
"မလာလည်းနေတော့သွားပြီ" ဆိုပြီးအောက်ကိုဆင်းသွားတော့
"နေဦးလေငါ့စောင့်ဦး" ဆိုပြီးအနောက်ကနေပြေးလိုက်တော့တယ်...။
အားကစားကွင်းထဲရောက်တော့ ဆွဲဆောင်မှုရှိရှိ
ဘတ်စကတ်ဘောဆော့နေတဲ့ဟီဆွန်းကိုရပ်ကြည့်နေပြီး
"ဘာကြည့်နေတာလဲ?" ဆိုပြီးမေးတော့ပါးစပ်ကြီးစိရင်း
"ပါးစပ်ပိတ်ထား" ဆိုပြီးပြောလိုက်တော့လေရဲ့...။
"အီဟီဆွန်း အိဟီဆွန်း" ဆိုပြီးအားပေးနေကြကာအော်ဟစ်သံတွေကျယ်လောင်နေခဲ့ပြီးဆောင်းဟွန်းလည်းအော်ချင်လာတာနဲ့
"စီနီယာဟီ စီနီယာဟီ" ဆိုပြီးပြိုင်တူလိုက်အော်တော့
"အမယ်ပြိုင်တောင်အော်နေလိုက်သေး" ဆိုပြီးစိတ်ညစ်သွားတော့တယ်...။
အားလုံးလည်းလှည့်ကြည့်ကြပြီးဟီဆွန်းကလှည့်ကြည့်ရင်းဂိုးသွင်းလိုက်ကာပြုံးပြပြီးမျက်လုံးမှိတ်ပြလိုက်တာပေါ့...။
ဒယ်နီအိုးတည်လို့ရလောက်တဲ့ထိပါးကြီးနီရဲသွားကာ ဟီဆွန်းကဆက်ကစားနေပြီး
YOU ARE READING
THE HARDEST WAY ✓ || Milkcarrot🥛🥕
Fanfiction"စီနီယာဟီ" ဆိုတဲ့နာမ်စားလေးနဲ့ထိုလူကိုမှအရမ်းချစ်မိတာမို့အခက်ခဲဆုံးလမ်းကိုရွေးချယ်ခဲ့မိတယ်...။
