Her insanın bir sahte kimliği vardır kendisine bile itiraf edemediği, bir de gerçek kimliği vardır sebepsizce içinde hapsettiği. Aslında kötü insan yoktur; iyilikten mahvolmuş, kötülüğe müptela olmuş insan vardır. Kötülük sahibine gerektir iyi olan ne bilsin ki kötüyü; ya kimdir o zaman kötü? Nerden bileceksin azizim! Binbir surat olmuş insanlar yüzlerinde birer maske; çıkarsan bir anlık yüzündeki maskeyi belki tanıyamayacak en yakın dostun bile seni.
Kimi iyilikten yana, yüzünde iyiliğin silüeti; tebessümle güne başlar Merhaba! Ama ne fayda görünmez ki maskeden asıl sureti. Kimi hep kötülükle yan yana, yüzü gözü sanki kötülüğün portresi; ketun ve hoyrattır kimseye demez Merhaba! Kendi işini kendi görür, ele güne el açmaz kimseye yoktur Eyvallah!
İyiliğin maskesi beştir, kötülüğün ise keşmekeş. Kötülük yakışmıyorsa bir insanın bedenine ya saydamdır yüreği, yahut çoktan ölmüştür dünyada değildir bedeni. İki çeşit nefes vardır insanı hayata bağlayan, birincisi atmosferdeki oksijendir; ciğerden pay edilir bütün hücrelere, diğeri ise aşktır bizatihi Hakikat perdesinden dahil olur oyuna hiç hesapta yokken. Nazarı tesir eder siyah giyen adama, ortamın havası değişir ve roller bir anda tersine döner." Yönetmen seyirci olur merakla kilitlenir aşkın doğduğu zamana zira artık "siyah giyen" adam ön planda. Tesadüf yoktur aşkın hüküm sürdüğü bir sinemada. İyilik; başkasına faydalı olmak değil hiç kimseye ziyan vermemektir, kötülük ise bir kimseye zarar vermek değil ziyan olmaktır. Hal böyle iken kötülük ya da iyilik insanın ahvâlidir karakteri değil. İnsan bir karakterdir kriter değil; kimi doğruyu kimi de eğriyi temsil eder. İnsan bilmez; iyi ya da kötü karakter olması, insanın kendisine yaptıklarından belli olur başkasına değil.
Kriter Yaradan'ın irşâd mührüdür; onu kabul eden iyi, ifsâd eden kötü karakterin temsili olur kendisi değil. İnsanın doğruyu ve yanlışı ayırt etme yeteneği, onun yaratılışındaki bir özelliğidir. Bu yeteneği kabul edenler, doğruya yönelirken hayır işlerler ve iyilik temsilcisi olurlar. Ancak bu irşadı reddedenler, kötülüğe yönelir ve kötü karakterin temsilcisi olurlar. Tercihleri, onun karakterini belirler; ancak bu tercihlerin temelinde yatan kriter, Yaradan'ın rehberliğidir.
Ezber bozmadan rehberin karmaşası çözülmez; takılmış bir plak çok özelde olsa içindeki güzel sesi sana ikram etmez. Bozuk sesiyle ikaz eder adeta; beni imha et! Ezelim diye tarif edilen ezberler bozulmaya mahkumdur. Ezber ettiklerin değil rehber edindiklerindir ezelde en hakiki dostun. İnsan bilmez; güzel konuşanı dost edinir genellikle kendine, özel olanı bırakır güzel sözden özel iltifat duymak ister. Kelimeler dört mısra didaktik olursa kurallar sabit, içinde bir anlam yoksa cümlelerin şairler değil okuyanlardır kütüphanede zabit.
ŞİMDİ OKUDUĞUN
MANİPÜLASYON
Humor"Aklın esiri değil, sahip olduğun zekâ senin eserin olmalıdır. Uygun adım marş: kısır döngünün içinde dönüp duruyoruz adeta ilerleyen tek şey, zaman. "
