mafya ailem

bölüm 6

Doğa' dan

Gece yarısı Boğazımdaki kurulukla açdım gözlerimi.

Ayağa kalkıb komodinin üzerindeki sürahiye bakdığımda boş olduğunu gördüm

Oflayıp
Pencereden dışarı bakdığımda yağmur yağıyor olduğunu gördüm arada şimşekde çakıyordu

....

Sesizce odadan çıkdım, yavaşca merdivenlerden indim.
İkici kata geldiğimde ağlama sesi duydum.kaşlarımı çatdım. Kim ağlıyordu bu sahatde

Addımlarımı sesin geldiği yöne çevirdim
Ağlama sesi geldiği odaya sesizce giridim

Oda Ege'nin odasıydı

Ege uykusunda hemde sayıklıyordu hemde ağlıyordu

Yavaşca yanına gidip Ege'yi uyandırmaya çalışdım

"Ege ablacim hadi kalk kabus görüyorsun" dedim
Ege uykusundan sıçrayarak uyandı.Beni görmesi ile sarılması bir oldu
İlk başda ne yapacağımı bilmesemde bende ona sarıldım

Ege sakinleşdikden sonra benden ayrıldı

"İyimisin? " Dedim sadece
Kafasıyla onayladı
Bir kaç dakika sonra konuşmaya başladı
"Teşekkür ederim"dediğinde.
"Önemli değil kim olsa aynı şeyi yapardı" dedim umursamazca

"Duygu olsa yapmazdı o her zaman beni korkutmak için bir yolunu bulurdu " dedi

Ahh bu yelloz ne yapdı bu insanlara

"Sen o kız gibi değilsin. Duygu hep beni korkuturdu karanlıkdan ve şimşekden bu yüzden korkar oldum. Ben her zaman duygu ile yakın olmak abla kardeş olmak istedim amma o her zaman kendini düşünürdü
Amma sen onun gibi değilsin
Lütfen lütfen beni affet seninle abla kardeş olmak istiyorum lütfen Doğa benim ablam olurmusun " dedi başı eğik biçimde

Gülümsedim " tabi kide senin ablan olurum" dedim

Ege başını kaldırıp
"Gerçekden mi" dedi

Evet anlamında başımı salladım

Ege hızlıca bana sarıldı

"Teşekkür ederim Abla" dedi

" Şey abla benim yanımda bu gece kalırmısın " dedi utançla

"Kalırım hadi sen uyu ablacım" dedi

Ege gülümseyerek yatağa yatdı

Gözlerini kapatıp uyumaya başladı

Bende koltukta oturup onu izlemeye başladım

....

Sabaha kadar Egenin başında beklemişdim
Arada bir sıçrayarak uyanıp bana bakıyordu burda olduğumu gördüğünde yeniden uyuyordu

Artık hava iyiyce aydınlanmışdı
Bende bundan sonra bir şey olmaz diyip odadan çıkdım çıxar çıkmaz sert bir bedene çarpmam bir oldu

Başımı kaldırıp bakdığımda bunun
Rüzgar beyefendimiz olduğunu gördüm

Çenesi sinirden kasılmış gözleri kıp kırmızıydı alnındaki damarlar berilginleşmişdi

Nolmuşdu sabah sabah buna yahu

"SENİN BENİM KARDEŞİMİN ODASINDA NE İŞİN VAR" diye bağırdı

Göz devirdim
"Sana ne "diyip tam yanından geçiyordum ki boğazıma yapışıp beni duvara dayadı
Boğazımı tüm gücü ile sıkıyordu

Nefes alamıyordum
Rüzgar bir daha bağırdı
"SANA KARDEŞİMİN ODASINDA NE İŞİN VARDI DEDİM "

Ege odasıdan bu çıkıb bize döndü

"ABLA " diye bağırıp Rüzgarı benden uzaklalaşdırmaya çalışıyordu

"ANNE BABA, ABİ" diye bağırdı Ege

Koşan ayak sesleri işitiyordum

Gözlerim karalmaya başlamışdı
Bağrış sesleri duyuyordum
Boğazımdaki el birden çekildi
Artık nefes alamıyordum
Gözlerim karalmadan önce son görürdüğüm Karan' ın Rüzgara yumruk atmasıydı

Sonrası derin bir karanlık

Son

Burda söve bilirsiniz➡️➡️➡️➡️