විරාන්යා..♥️ [COMPLETED]

04

තව දවස් තුනකින් විතර අපි ආයෙම ලංකාවට යනවා.කොහොම උනත් France වල ගෙවපු මේ දවස් ටික අමතක කරන්න බැරි මතක ගොඩක් එකතු උන දවස් ටිකක්.විශේෂෙන්ම අර විරාශාගේ රූපේ අයිතිකාරි.ආයෙ එයාව මේ ලෝකේ කවදා කොහොම හම්බවෙයිද කියල මට සාධාරණ බයක් තියෙනවා.එයාගේ රූපෙටද නැත්තං එයාටද කියල නොදැන උනත් මට එයා ගැන දැන් උනන්දුවක් ඇති වෙලා.

ඒ ගෑනු ලමයා මතක් වෙනකොට මට ඇතිවෙන්නේ මාරම කලාත්මක හැගීමක්.එයා තලෙලු උනත් එයාට තිබුණේ පැහැදිලි හමක්.ඒකටම ගැලපෙන්න එයා අයි ලයිනර් එක ඇදලා, බ්ලෂ් චුට්ටක් එක්ක ලිප් ග්ලොස් ගාලා.ටැමිල් නිසා වෙන්නැති සමහර දවස් වලට එයා තිලකයක් තියනවා.ඒත් මේ කෙල්ල විරාශාම වගේ උනත් විරාශාට තිබුණේ අහිංසක ලස්සනක්.දැක්කම හිත නිවෙන ඒතරං ඉස්මතු නොකරපු ලස්සනක්.හරියට සුදු නෙලුම් මලක් වගේ. ඒත් මට ඒ කෙල්ලව මතක් වෙද්දි මතකෙට එන්නේ එයාගේ උරහිසේ තියෙන අමුතු හැඩේ උපන් ලපේ.පුදුමයට කාරණාව උනේ විරාශටත් ඒ වගේම උපන් ලපයක් ඒ තැනම තිබුණ එකයි..

අදත් මං පුරුදු විදිහට ඒ කෙල්ල වැඩ කරන කැෆේ එකට ගියා.මේ දවස් ටිකේම මම මගේ හිත කියන දේවල් අහලා මේ කැෆේ එකට එනවා නැත්තං එයාගේ පස්සෙන් එයාටත් නොදැනී යනවා.මගේ සැකේ තවත් වැඩි උනේ ඒ කෙල්ලගේ බය උන ඇස් සැරින් සැරේ මං දිහා බලන කොට.මම අදත් ඒ කැෆේ එකෙන් කොෆි එකක් ඕඩර් කරලා ඒ කෙල්ල වැඩ ඉවර වෙනකං බලාගෙන හිටියා.පැය බාගයක් වගේ ගතවෙනකොට මම හිතපු විදියටම එයා වැඩ ඉවර කරලා කැෆේ එකෙන් එලියට ආවා.මම තත්පර කීපයක් එහෙම්ම ඉදලා එයා පස්සෙන් යන්න ගත්තේ එයාටත් නොදැනීම.ටිකක් දුර ඇවිදං යන්න තිබුණත් එයා ඒ දුර හැමදාම ගියේ පයින්මයි.සෙනග පිරිච්ච වීදි දිගේ එයා වේගෙන් ඉදිරියට ඇදෙද්දී මමත් එයාව මගහැරෙන්නේ නැති වෙන්න ඒ වේගෙන්ම වගේ ඇවිද්දා.

"විරාශා..?!"

තරමක් සෙනග අඩු වීදියක නොහිතාම මම ඒ නමෙන් එයාට කතා කලා.ඒත් හිතාගන්න බැරි විදියට ඒ කෙල්ල පිටිපස්ස හැරුණා.එයාගේ ඇස් වල තිබුණේ බය මිශ්‍ර පුදුමවෙචීච පාටක්.තත්පර කීපයක් එයාගේ ලොකු ඇස් මගේ ශරීරය පුරාම යවලා එයා එකපාරටම වේගෙන් සෙනග මැදට දුවන්න ගත්තා.