විරාන්යා..♥️ [COMPLETED]

05

.
.

මම උදේ කෑම අරගෙන හොටෙල් එකෙන් එලියට බැස්සේ අනිතිම දවසේ හරි අර කෙල්ල ගැන මොනවමහරි හොයාගන්න.මම පුරුදු විදියට සෙනග පිරිච්ච පාරවල් දිගේ එයා වැඩ කරන කඩේ ගාවට ඇවිද්දා.ඒත් අද එයා ඇවිත් නෑ වගේ.එයා වැරදි කාරයෙක් නෙමෙයි නං ඇයි මෙහෙම..?

ඒනිසා මම එයා නතර වෙලා ඉන්න තැනට යන්න තීරණය කලා.ඒත් එකපාරටම සෙනග අතරෙන් මම දැක්කෙ අර කෙල්ලව.එයත් මාව දැකලා එකපාරටම කවබල වෙලා වගේ දුවන්න ගත්ත නිසා මමත් එයාගේ පස්සෙන් දිව්වේ මේ වෙලාවේ මට පුලුවන් උපරිම වේගෙන්.

ටික වෙලාවක් සෙනග අතරින් අමාරුවෙන් ලුහුබැඳලා මට ඒ කෙල්ලව ඒ පාරේ තිබුණ පටු පාලු පාරකට ඇදලා ගන්න පුලුවන් උනා.ඒත් එක්කම එයා හිතන්නත් කලින්ම එයාව එතන තිබුණ බිත්තියට තියල එයාව තද කරගත්තා.

"ඇත්ත කියනවා තමුන් කවුද?ඇයි විරාශා කිව්වම හැරුනේ කියනවා.."

"What?I can't understand..plz let me go unless I'll call the police"

"Don't act like a fool right.Tell me who u are?and what's your relationship with virasha?"

"Who the hell is virasha?are u crazy or something?let me go "

එයා මගේ අත් වලින් ගැලවෙන්න උපරිම දැගලුවා.මම එයාව බිත්තියට තවත් තද කරන ගමන් එයාගේ බෙල්ල තද කරලා අල්ලගත්තා.

"කියනවා..මං දන්නව තමුන් සිංහල දන්නවා කියල..කියපන් කෝ මගේ විරාශා කියපන්"

එයා දිගටම මගේ ග්‍රහණයෙන් මිදෙන්න දැගලුවා.

"කියපන්.."

එයා ටික වෙලාවක් වේගයෙන් හුස්ම ගන්න ගමන් රවාගෙන මං දිහා නිහඬවම බලාගෙන හිටියා.ඒත් එක්කම ඒ කෙල්ල එකපාරටම මට දණහිසෙන් අනින ගමන් මාව කරවලා බිත්තියට තියලා තද කලේ මගේ මූණත් බිත්තියට තද වෙනකොට.

"උබ උබ..මං හිතුවා මෙහෙම දවසක් එයි කියල.ඒත් මං හිතුවේ නෑ ඒ දවස මෙහෙම වෙයි කියල.මං දැන් මොලෙන් නෙමේ මගේ හදවත පෙන්නන හැගීම් වලින් තමයි මාව පාලනේ කරන්න දෙන්නේ.ඒක දැනගනින් ආන්‍යා.ආයේ මාව හොයන්න එන්න හිතන්නවත් එපා.එහෙම උනොත් ආයේ උබට පණ පිටින් යන්න බැරි වෙයි."

"ක-වුද උබ එතකොට?කෝ මගේ විරාශා කියපන්"

එයා එකපාරටම මහා හයියෙන් හිනා උනා.