Dark Secret

Chapter 2

Text

"The principal has lready signed the papers. Tomorrow night at exactly 7pm, we will held the annually memorial services for our late teachers and students who passed away." Bilin ko sakanila.

Olivia raised her hands. Our treasurer. "Diba every sa November pa po dapat 'yan? Bakit po mapapaaga?"

"Because they died here. Somehow, may kasalanan parin ang school natin. So bilang respeto kay Miss Violet and Miss Stephany, mapapaaga ang memorial service natin. Make sure that everything is ok, alright? We will have another meeting later kapag wala ng mga estudyante sa school. And also paki paskil na sa bulletin board natin yung event bukas." Tumayo na ako at nag ayos ng bag. Habang nag aayos ay hindi ko maiwasang makaramdan ng lungkot sa dalawang babae.

I dismissed my self and went to the classroom. Habang nag tuturo ang guro sa harap ay naramdaman ko ang pag vibrate ng cellphone ko. Tinignan ko ito and it was a text from unknown number.

Unknown number:

I am a name, a puzzle to solve,
With six letters, my mystery revolves.
Remove my first and last, a word you'll find,
A symbol of power, strong and aligned.
Rearrange my middle, a word will emerge,
A place of knowledge, where minds converge.
Put it all together, what do you see?
A name that holds secrets, can you guess who i'am?

What the hell? A riddle? I quickly text the number.

Me:
Who is this?

Agad agad namang nag text ang number.

Unknown number:

I am a challenge, a mystery to unfold,
With clues and hints, my story is told.
Solving me requires wit and thought,
A mental journey, a battle to be fought.
I may be complex or simple in design,
But unlocking my answer is the ultimate sign.
In games and tales, I often reside,
A test of knowledge, where secrets hide.

I can't text this number na. Naka block na ang number ko sakanya.

Pagkatapos ng klase ay kinamusta ko muna agad si Claire sa clinic. Nang malamang ayos lang siya agad akong pumunta sa section 1 ng stem building.

Masyadong magulo ang hallway papunta sa room nila Felix dahil madaming students ang nagtatawanan at nag uusap. Hindi parin makatakas sa pandinig ko ang paguusap ng iba tungkol sa nangyari kanina. Nang napansin nilang papalapit na ako ay agad silang umayos ng tayo. Ang iba ay pumasok na sa loob ng classroom nila.

Nakita ko sa Felix na papalabas kaya agad ko siyang tinawag. Pumunta naman siya saakin. Felix was tall. Hanggang balikat niya lang nga ako. He's half filipino and half american, minsan half human half demonyo.

He's my vice president kaya kami ang laging magkasama. Hindi pa kasama 'don na simula pagkabata ay muka na niya agad ang iniharap sakin ni mama.

Inakbayan ako ni Felix habang may naglalarong ngiti sakanyang labi. "Lith, miss mo agad ako? Parang kanina lang sa office nagkita tayo ah?" Pang aasar niya. Everyone is calling me Lili or Lilith. Kahit ang mga kaibigan ko ay Lili ang tawag sakin. Siya lang ang nag iisang tumatawag saakin ng 'Lith'

Inirapan ko siya. "Your face is like a book, Lix. Kung hindi lang kita kailangan hindi na kita susunduin sa room niyo."

He laughed. "Come on, just admit it. Ano palang kailangan mo sakin? Papagawa ka assignment? You want a hug or a kiss?"

"Tarantadong nilalang." Tawa ko. "Someone texted me kanina, dalawang riddles ang laman."

"Oh? Diba ikaw ang magaling satin sa mga riddles and puzzle?"