Belki Mutluluk Böyle Bir Şey

2.bölüm: yağmurlu akşam

Kapı açılma sesiyle arkamı döndüm...
Kapıda bir adam vardı kafasında şapka olduğu için yüzü gözükmüyordu bana doğru bir adım atıp kafasını kaldırdı daha önce bu yüzü görmemiştim bende teşekür edip kapıdan çıkıcaken adam kapıyı kapatıp bana doğru yürümeye başladı bende kendimi geriye atmama rağmen adam durmaksızın yürüyordu bende etrafıma bakındım ve masamın üzerindeki sopayı fark edip elime aldım tam adama vuracaken adam sopayı elinden alıp yere fırlattı ve üzerime yürümeye devam eti bu şey ben sırtımı duvara vuruncaya kadar devam eti adam beni duvar ve kendi arasına alıp bana yaklaşmaya başladı bende var gücümle adamı itim ama adam sadece debelendi ve konuştu

: ama sen böyle yaparsan olmaz ki güzelim

: ne saçmalıyorsun sen bana yaklaşmayı aklının ucundan bile geçirme anladın mı beni

: ama geçti bile napacaz

Diyip bana yaklaşmaya başladı bende göz yaşlarıma hakim olamayıp ağlamaya başladım adam boynuma yönelmiş bir şekildeydi benim ağzımdan hıçkırık sesi çıktı ve gözlerimi yumdum tam o an kapı açıldı içeride  büyük bir gürültü koptu

: ARAS!! O KIZDAN UZAK DUR DERHAL

: niye yoksa bu damı senin he

: Ne saçmalıyorsun sen uzaklaş o kızdan yoksa sonu çok kötü olur

: Peki şimdilik gidiyorum ama bu iş burda bitmiyecek

Diyip benden uzaklaşıp sınıftan çıktı bende olduğum yere çömelip ve ayaklarımı kendime çekip hıçkırarak ağlamaya başladım. Baran yanaklarımı tutup ona bakmamı sağladı garip bir his oluştu o an ama ona çok sinirliydim baran göz yaşlarımı silip bana sarıldı çok iyi gelmişti beni ayağa kaldırıp yürütmeye başladı ama benim başım dönüp bayıldım.

Uyandığımda fazla karanlık olmayan bir odada gözlerimi açtığım başımda büyük bir ağrı vardı yatakta kendimi dikleştirip etrafa baktım oda da kimse yoktu ve bu oda hiçte hastane odasına benzemiyordu zorda olsa yataktan kalkıp yürümeye başladım ama basım döndüğü için orda ki koltuğa oturdum ve başımı tutum bı anda kapı açıldı ve baran elindeki tepsiyi masaya koyup hızla yanıma gelip beni kucakladı ne olduğunu anlamış değildim beni yatağa yatırıp yanıma oturdu ve masadaki tepsiyi bacaklarının üstüne koydu ve çorbadan bir kaşık alıp üflemeye başladı ben ona şaşkın gözlerle bakıyordum baran elindeki kaşığı benim ağzıma yaklaştırdı ve bana yedirmeye başladı kendimi çok huzurlu hissediyordum, baran son kaşığı da ağzıma koydu ve kalktı bende arkasından kalacaktım ki beni engelledi ve geri yatırdı bende sinirli bir şekilde ona bakıp kafamı çevirdim ama o bana bakıp sırıtıyor du bu da benim sinirlerimi daha da artırıyordu baran odadan çıkınca aklıma abim geldi hemen ayağa kalkıp çantamı ve telefonumu aldım tam çıkıcaken baran kapıyı açtı

: nereye gidiyorsun sen yat dinlen biraz daha

: gitmem lazım abim beni merak etmiştir

: tamam ama ben seni bırakıcam mızıkçılık istemiyorum bekle beni burda

: off peki napalım bekliyecez hızlı olsan sevinirim

: tamam gelcem iki dk ya

Diyip odadan çıktı bende yatağa geri oturup telefonumu açtım açtığım gibi bildirimlerde yağdı abim 20 kere falan aramıştı ve yazmıştı ona ne diyeceğimi bilmiyordum ben öyle düşünürken baran içeri girdi bende hemen kalkıp dışarı çıktık ve arabaya bindik arabada büyük bir sessizlik vardı bu sesizliği baran bozdu