MEHPARE

3.Bölüm

Herkese selamlaaaar.

Ben burayı unutuyorum ya çok çok özür dileyerek size bölüm yazmaya gelmiş bulunmaktayım.

Keyifli okumalar dilerimm.

Oy ve yorumlarınız bekliyorum.

Hızla salondan ayrıldım ve mutfağa koşar adımlarla ilerledim. Bu adamı sorabileceğim kim var diye düşündüğümde aklıma Tuğçe abla gelmişti, Tuğçe abla en büyük kuzenimizin eşiydi.

Kalabalık mufağın arasında Tuğçe ablayı aramaya koyuldum ve buldum. Avına ulaşmış avcı gibi yanına gittim hızlıca.

'' Tuğçe abla bir baksana.'' sesimle bana doğru döndü.

'' He gülüm.'' dedi. Kendisi Ankaralıdır da.   (Yazarınız da Ankaralı hahhayt) 

'' Abla içerde bir adam var.'' dememle gözlerini pörtletip bana döndü hışımla, hayır hani hamileyim demedim sadece içerde bir adam  var dedim yani ne var bunda.

'' Kız ateşin falan mı var senin bakim.'' elini anlıma vurmasıyla geri kaçtım.'' Abla ne alakası var alt tarafı  içerde biri var dedim ya .'' dememle neyseki işine geri döndü. Ev o kadar kalabalıktı ki hala tepsi hazırlanıyordu. 

''Kimmiş bu adam tarif et belki biliyorumdur.'' dedi. 

'' Vallahi uzun boylu ve lacivert takımlı bir adamdı kim o?'' dedim merakla. İçimden umarım tanıyodur diye geçirdim çünkü o adam bana Mehpare diyen adamdı net emindim.

Biraz durdu düşündü kim olabilir diye.'' Kız kim ki bilemedim içeri geçince göster bakayım.'' dedi ve tepsiyi elime tutuşturdu.

Birlikte büyük salona doğru ilerlemeye başladık. Birazcık heyecanlandım , adam gerçekten çok güzel kokuyordu yani yakışıklıydı ama ben bu adamı nerden tanıyordum ki benim durduk yere  gözümün önüne geliyordu. 

Salona girince o adamla tekrar göz göze geldik. İçimde bir kıpırtı oldu nedense. Allahım sen aklıma mukayyet ol.

Ne hikmetse sadece kara gözlü adamın önünde yemek tepsisi yoktu. Yavaş adımlarla önüne ilerledim, yanımdaki Tuğçe ablaya baktığımda gülmemek için zor tutuyor gibiydi. Komik olan neydi Allah aşkına?? Adamın önüne tepsiyi koymak için eğildiğimde tepsiyi elimden aldı.

'' Aaa Demirkan nasılsın, görüşemedik bayadır.'' dedi Tuğçe abla. Şaşkın gözlerle ona döndüğümde bana bakıp göz kırpması bir oldu.

Bu demek oluyordu ki içeride anlatıcam bekle. Ben ayağa bir hışımla kalkmaya çalışınca başım döndü ve hemen biri kolumdan tuttu. Merak etmeyin kara gözlü adam değil Tuğçe abla tuttu beni.( HAHAHAHA nasıl fake attım ama size )

'' Bana bak Nesli yarın ilk işin hastaneye gidip şu baş dönmelerini falan soruyosun öğreniyosun kırarım bacaklarını yoksa ha.''  Tuğçe abla bunları sinirle söylerken bir yandan toparlanmaya çalışıyordum.

'' Hanımefendi iyi misiniz? Önemli bir şey yoktur umarım.'' dedi. Ne ara ayağı kalktı ve benimle konuştu fark edemedim.

Başımı kaldırıp suratına baktığımda içimde bir şeylerin kıpır kıpır oynadığını hissettim.( Vallahi aklımda şuan sen anlat karadeniz jenerik dönüyo njıfvjkdjşvhe  youtubeye nefes tahir v3 yazarak ulaşabilirsinizz <3)

Bakışmamızı bölen tabiiki Tuğçe ablaydı. Utanmasa öksürük krizine girecekti kadın. Hemen toparlanıp adama cevap vermem lazımdı.

'' İyiyim, teşekkürler. Düşünmeniz yeterli.'' dedim samimi bir ses tonuyla. Şuan deli gibi merak ediyordum bu adam neydi neyin nesiydi öğrenmem lazımdı.