'အွန့်.....အူ...'
နှုတ်ခမ်းပါးနုနုလေးတစ်စုံကိုအနမ်းကြမ်းကြမ်းများရက်စက်စွာကျရောက်လာသည်။အတင်းဖယ်ခိုင်နေတဲ့လက်ကိုလည်းနောက်ပစ်ကာတုပ်ထားလေသည်။
ဘယ်လောက်ဘဲရုန်းရုန်းအားအင်တွေသာကုန်ခမ်းသွားမယ်ရုန်းလို့မရပါ။
'ဖယ်...လွှတ်....အူး.....'
နှုတ်ခမ်းပါးမှတစ်ဆင့်လည်းတိုင်တွေကိုအနမ်းကြမ်းကြမ်းကရောက်ရှိလာသည်။ဘယ်လိုပင်ရုန်းသော်လည်းရုန်းလို့မရဖြစ်နေပြီ။
နုနယ်သေးသွယ်တဲ့လက်ကလေးကိုအကြောဖြိုင်းဖြိုင်းထနေတဲ့လက်ကြီးကချည်နှောင်ထားတော့သူမလေးမှာဘယ်လိုရုန်းရုန်းမရလို့မျက်ရည်တွေပါကျလာရသည်။
'မလုပ်ပါနဲ့....အီးဟီး....ကြောက်လို့ပါ။....ကျွန်မကိုမဖျက်ဆီးပါနဲ့....'
ထိုအခါမှအသိစိတ်ဝင်လာသောသူကြီး။ဟုတ်ပါတယ်သူလည်းစိတ်လောသွားတာဖြစ်မယ်။သူမလေးအလိုမကျတာကိုသူလည်းမလုပ်ချင်....ဒါပေမယ့်ဒါကိုအခွင့်ကောင်းယူကာ....
'အင်း....မင်းမကြိုက်ရင်ကိုယ်ဂှေ့ဆက်မတိုးလို့ရတယ်။ဒါပေမယ့်မင်းငါနဲ့လက်ထပ်ရမယ်ကြာလား....'
သဇင်ဘာမှမတုံ့ပြန်မိပါ။ကြောက်စိတ်ကဖုံးလွှမ်းနေတော့အသိစိတ်တောင်လွှတ်ထွက်ရတဲ့အထိဘဲ
'ကြားလား....နွယ်သဇင်ဖြူ....'
ခပ်ကြမ်းကြမ်းအော်ပစ်လိုက်မှလန့်ုဖန့်သွားပြီးအသိစိတ်ပြန်ဝင်လာသည်။
'ရှင်.....
'မင်းကြားလား...မင်းငါနဲ့လက်ထပ်..ဒါဆိုရင်မင်းမကြိုက်တာငါမလုပ်ဘူး....နားလည်လား..'
မထပ်လို့လဲမရတော့ပြီလေဟိုကစ်တ်ဖောက်လာရင်ဘာလုပ်မယ်ဆိုတာမသိ
'ဟုတ်...ဟုတ်....ကဲ့..ဒါပေမယ့်သဇင်တောင်းဆိုစရာရှိတယ်....'
'အင်း
...ပြော'
'သဇင့်ကိုဘာမှမလုပ်ပါနဲ့....ပြီးတော့အခန်းထဲပိတ်မထားပါနဲ...သဇင့်ကိုလွတ်လွတ်လပ်လပ်ပေးနေပါနော်'...
ကြည့်စမ်းလွတ်လွတ်လပ်လပ်ပေးနေပါတဲ့လေတော်တော်မလွယ်တဲ့ဟာလေးသူ့ကိုယ်သူတော့ကာကွယ်တတ်သား
