De dochter van... ~ft.Bankzitters

Hoofdstuk 24 ~Zwemmen...

Pov Demi
Gisteren was een leuke dag, gezellig naar de efteling. Alleen ben ik wel erg moe geworden van alle drukte, fysiek en mentaal. Ik heb ook helemaal geen zin om op te staan, ookal is het 12:38. Ik pak mijn telefoon en scrol een beetje op insta. Ik zie leuke zomerjurkjes, bikini's en gewoon de content die ik volg. Vandaag word het waarschijnlijk 24 graden, dus pak ik een bikini uit mijn kast en trek hem aan. Godver! Deze past niet meer. Ik pak een witte bikini met blauwe bloemetjes, die is wel leuk. Ook deze pas ik niet meer! Wat is dit nou?! Waarom pas ik niets meer?! Zou het door de zwangerschap komen? Ver achterin mijn kast ligt een zwarte bikini, zonder vullingen wat sowieso niet lekker zit en er niet uit gaat zien en het broekje wat gewoon bijna een boxer short is... toch trek ik die maar aan. Hij pas als enige wel, maar het ziet er niet uit. Ik kijk naar mezelf in de spiegel. Ik ben vandaag precies 19 weken zwanger en mijn buikje is echt al te zien! Ineens bedenk ik me, iedereen gaat mijn littekens op mijn schouder, van Spanje, onderarm van een paar weken geleden en op mijn heupen van heel lang geleden zien... Waarom doe ik zo FUCKING dom?!? Ik snap het sowieso al, mijn benen en armen zijn zo dik en lelijk! Mijn hele lichaam onder de littekens van een scheermesje, ik als 14 jarige meid al 19 weken zwanger die geen abortus wilt, ik denk alleen maar aan mezelf en niet aan anderen... ik ben er helemaal klaar mee. Opeens zak ik door mijn knieën en lig ik huilend op de grond. "Schatje wakker worden!" Hoor ik Milo zeggen. Het boeit me niet! Hij mag weten hoe ik me voel, maar ik denk toch niet dat hij er wat aan kan doen. De deur gaat open. "Deempie, wat is er lieffie?" Zegt Milo bezorgd. Ik schud mijn hoofd. Hij komt naast me zitten en tilt mijn hoofd op zijn benen. Mijn handen verbergen mijn gezicht. "Je kan alles tegen me zeggen, dat weet je!" Zegt hij. "Dat is het juist, ik denk alleen maar aan mezelf, ik ben tering dik, ik wilde gaan zwemmen, maar heel mijn lichaam zit onder de fucking littekens, ik weet gewoon niet meer wat ik kan doen!" Zeg ik huilend. "Deem, het maakt niet uit, je bent zo mooi, ook met littekens, je moet het jezelf gewoon niet zo moeilijk maken! Doe gewoon wat je leuk vind en het komt goed!" Zegt hij. Hij staat op en loopt mijn kamer uit. Wat heb ik hier nou weer aan? "Het komt goed" dat zegt iedereen, maar dat helpt voor geen ene meter! Weetje, dit heeft allemaal geen zin, ik sta op, veeg mijn tranen af en loop naar beneden. "Goedemorgen, heb je gehuild?" Vraagt Koen. "Oh ehh-" Rob komt naar me toe en geeft me een knuffel. "Het is oké om een keer niet oké te zijn!" Zegt hij schattig. Ik glimlach. De tranen moest ik bijna inhouden. "Aangezien het best warm is, had ik het idee om te gaan zwemmen, daarom sta ik in mijn bikini." Zeg ik. Ik zie papa kijken naar de littekens op mijn benen. Hij weet het toch of niet? "Komen jullie ook zwemmen?" Vraag ik. Iedereen zegt ja, maar papa rent naar boven. Ik weet dat er wat mis is want zijn kamer is gewoon hier beneden. Ik laat het en loop rustig naar het zwembad. Ik ga op het randje zitten met mijn benen in het water. Wat zal papa gedaan hebben? Ik denk echt dat hij het wist! Nog geen minuut later rent Milo mijn kant op en plonst keihard het water in. "Meneer heeft zin om te zwemmen denk ik?" Zeg ik lachend. "Altijd! Kom je ook?" Zegt hij. "Ik zit eigenlijk wel lekker." Zeg ik. Hij zwemt naar me toe, pakt mijn armen en sleurt me het water in. "Nouuuu!" Roep ik. "BOMMETJEEE!" Roept Rob en hij springt het water in. "Wat een tsunami zeg!" Gilt Milo. 5 minuten later is iedereen in het zwembad, behalve pap. "Ey waar is Matt??" Vraagt Milo. "Ja dat vroeg ik me ook af, hij ging naar boven wat erg vreemd is." Zeg ik. Het is even stil. Milo pakt mijn armen, legt ze op zijn schouders en zet zijn handen in mijn zij. We staren allebei onze zielen in. Dan raken Milo's lippen, de mijne. Ik accepteer de tong, die in mijn mond glijd. "Nou nou, er zijn ook nog andere bij!" Zegt Koen. Milo en ik schrikken op en lachen ongemakkelijk. "Ik ga even kijken waar Matt is, het duurt wel erg lang!" Zegt Raoul.

Pov Raoul
Ik klim het zwembad uit en loop naar binnen met een handdoek om me heen geslagen. "MATT WAAR BEN JE?!" Roep ik. Ik krijg geen antwoord. Ik loop naar boven en zie dat de badkamerdeur open is, dus loop ik ernaartoe. Daar zit hij, tegen de muur, huilend. "Hey wat is er maatje?" Zeg ik en ga naast hem zitten. Zijn hand gaat achter zijn rug en geeft het scheermesje van Deem. "Wat is daarmee?" Vraag ik. "Ze doet het nogsteeds..." snift hij. Ik wrijf in mijn gezicht en zucht. " Matt, misschien heeft ze het na Spanje niet meer gedaan en heeft ze zich gewoon opengehaald tijdens het scheren?! Je moet niet te ver denken, het kan van alles zijn!" Zeg ik. Hij haalt zijn schouders op. "Kom, dan gaan we lekker zwemmen!" Zeg ik en leg mijn hand op zijn schouder. We staan allebei op en ik loop alvast naar beneden.

Pov Matthy
Raoul loopt alvast naar beneden. Het scheermesje wat ik weer vast heb, stop ik stiekem in mijn zak en dan loop ik ook naar beneden, naar mijn kamer. Ik trek snel een zwembroek aan en leg het scheermesje vanuit mijn zak, in mijn kledingkast, onder mijn sokken. Tuurlijk kan het ook perongeluk gaan, maar dat weet alleen zij en ik ben gewoon bang dat het weer gebeurt! Ik loop naar buiten, langs het zwembad en ik ga op een bedje liggen. "Hey maatje! Kom je ook?" Vraagt Rob. "Ik ga straks wel even, ik wil even opwarmen." Zeg ik rustig. Iedereen gaat weer verder met zwemmen.

Pov Demi
Daar is hij dan maar toch, op het bedje aan het zonnen. Ik ben baantjes aan het trekken, maar na 10 minuutjes ga ik naast pap op een bedje liggen. "Waar was je?" Vraag ik. "Deem, wanneer was de laatste keer?" "Hoe bedoel je?" "Laatste keer dat je jezelf sneed?" "Weet ik veel, wat een kut onderwerp!" "DEEM IK WIL HET GODVERDOMME WETEN, WANNEER?!" Toen schrok ik. "Gisteravond, het was me gewoon allemaal teveel na een dag pretpark, ik was moe, ik had nergens meer zin in!" Het is even stil. Ik voelde de tranen en brok in mijn keel al opkomen. "Ik ehh.." zei ik en ik rende weg, naar de badkamer. Ik ben opzoek naar mijn scheermesje, maar ik kan hem echt nergens vinden. "GODVER" Roep ik huilend. Ik ren naar mijn kamer en ik stort neer op de grond. Ik merk dat ik zwaarder begin te ademen, mijn lijf trilt en ik ben te druk in m'n hoofd. Ik sta op en pak de puntenslijper van mijn bureau. Ik haal het bovenste gedeelte eraf. Jezus, ik heb geen schroevendraaier! Ik pak mijn schaar maar. Ik zet het op het schroefje en begin te draaien. Na veel moeite is het gelukt! Snel stop ik alle spulletjes in een la en ga snel naar de badkamer, met het mesje in mijn hand. Snel draai ik de deur op slot en ga op de wc bril zitten. Ik snap wat papa zijn bedoelingen zijn, maar ik wil ook gewoon mijn keuzes kunnen maken. Ik kijk naar mijn been, kan er nog wat bij? Vast wel. Terwijl ik mijn bikinibroekje een stukje omhoog houd, zet ik het mesje op mijn heup. Is dit verstandig? Iedereen gaat weer boos op me worden... Ja tuurlijk doe ik dit, ik verdien het! Als ik in de spiegel kijk, ben ik dik en lelijk, ik ben alleen maar met mezelf bezig, ik verdien het wel! Terwijl het mesje nog tegen mijn heup gedrukt staat, maak ik in 1 beweging een kras, maar veel erger dan normaal. "AUW!" Roep ik. Ik sla mijn hand op mijn mond. Jezus, dit bedoel ik, straks hoort iemand me nog! Het bloed loopt langs mijn been, naar beneden. Naast me pak ik een wc papiertje en zet ik het tegen de wond aan. Ik kan wel gillen van de pijn, maar toch voelt het ook wel weer goed. Deze pijn heb ik verdiend!
Tijdskip uur later
Ik heb inmiddels wat anders aangetrokken, gewoon een joggingpak. Ik heb een pleister op de wond gedaan en ik zit nu in mijn kamer, gewoon te scrollen op tiktok. "Eten!" Hoor ik Raoul roepen. Ik loop uit mijn kamer naar beneden. We eten witlof uit de oven. Letterlijk niemand vind dat lekker, maar Raoul Zegt altijd: "vitamientjes zijn je beste vriendjes." Eigenlijk heb ik helemaal niet de behoefte om te eten. Ik zit aan tafel, met mijn hoofd, leunend op mijn hand. "Wat is er Deem?" Vraagt Koen. Ik haal mijn schouders op. "Deem hoeveel wil jij?" Vraagt Rob die Raoul in de keuken helpt. "Niets." Zeg ik zacht. "Je moet wel iets eten hoor!" Zegt Milo die tegenover mij zit. "Heb geen trek..." Ik heb wel trek, maar ik wil gewoon niet eten, ookal is dit gezond. "Kom op, ik schep gewoon een beetje op, dan kijk je zelf maar hoeveel je eet." Zegt Raoul en hij schuift een bord onder mijn neus. Ik zucht. Als iedereen aan tafel zit, begint iedereen te eten. "Boys, morgen hebben we weer opnames voor een eetwedstrijd, dus ga morgen niet zoveel ontbijten en kom fit aan op kantoor! Ik verwacht jullie daar om 9 uur." Zegt Rob. Na 10 minuten is iedereen al klaar, maar ik heb nog niet eens 1 hap genomen. "Ben je ziek Deem?" Vraagt pap. "IK HEB GEWOON GEEN HONGER!" Schreeuw ik. Ik sta op en ren weer naar boven, de badkamer in. De reden dat ik daar zo vaak zit, is omdat dat de enige ruimte is die op slot kan. Ik pak weer het mesje en zet het deze keer op mijn schouder. Het vele bloed stroomt over mijn hele arm. Maar ja. Daar zit je dan weer, huilend, met een bloederige arm, op de grond in de badkamer. Ik pak een trui uit de wasmand, spoel voorzichtig de wond af en trek de trui aan. Ik wil gaan opstaan, maar meteen voel ik dat mijn broek zit vastgeplakt aan de snee die ik net heb gemaakt op mijn heup. Voorzichtig met veel pijn haal ik het los en loop door naar mijn kamer. Na nog geen 10 minuten val ik al in slaap op mijn bed.

Guysssss!!! Het is te lang geleden, maar hier is hij dan weer!! Ik heb dit deel met teveel tranen geschreven omdat ik eet dat ik hier niet tegen kan! Volgende deel word ook wel leuk!! Joehoe!!💓