De dochter van... ~ft.Bankzitters

Hoofdstuk 28~ Afstand

Pov Demi
Ik word wakker van mijn wekker die aan het zoemen is. Pff school... Ik heb echt geen zin om te gaan en al helemaal niet na het gedoe van gisteren. Ik trek een joggingpak aan en loop naar beneden om te kijken of er al iemand wakker is. In de keuken staan Rob en Koen, een paracetamol slikken, Roel en pap liggen half dood op de bank en Milo zie ik nergens. Koen kijkt me aan. "Wat is er Deem, heb je gehuild?" Vraagt Koen. Ik haal mijn schouders op en er kruipt een grote, pijnlijke brok in mijn keel. "Je mag alles vertellen, dat weet je!" Zegt Rob. Er rollen dikke tranen over mijn wangen heen. Hoe ga ik het ze vertellen, als hun het niet eens meer herinneren? Zelfs Milo niet! "Jullie waren allemaal erg dronken gisteren, ik wilde jullie stoppen, nouja Milo, want jullie waren aan het slapen door de vele alcohol, maar Miel werd zo boos op mij!" Zeg ik huilend. Inmiddels staan pap en Roel er ook bij om mee te luisteren. "Milo wilde het goedmaken toen ik in bed lag en wilde naast me liggen, maar we waren zo aan het bekvechten, dat ik hem omver duwde en hij op de grond in mijn kamer in slaap is gevallen. Toen ben ik maar is papa's bed gaan liggen, wetende dat jullie toch niet wakker zouden worden tot vanochtend." Zeg ik. Roel legt zijn hand op mijn schouder. "Godver wat heb ik een kater!" Roept Milo die ook aansluit in de keuken. "IK HEB HET NOG GEZEGD!" Schreeuw ik. Hij kijkt me vragend aan. "IK HEB VERDOMME ZO VAAK GEZEGD, STOP NOU MET DRINKEN WANT JE BENT ZO DRONKEN. EN WAT DOE JE?! GAAT GODVERDOMME NOG NAAST ME LIGGEN ALSOF ER NIETS IS GEBEURD!" Schreeuw ik tegen Milo. "Ja hallo, als ik dronken was, weet ik toch niet waar je het over hebt?!" Zegt hij boos. "OHJA?! VOLGENS MIJ WEET JE HET ZEER GOED, WAAROM LAG JE OP DE GROND? WAAROM BEN JE DRONKEN?!" Tranen rollen over mijn wangen. Milo lijkt erg geschrokken te zijn en heeft ook waterige ogen. "JA SORRY HOOR, MAAR MAG IK OOK GEWOON EVEN VAN HET LEVEN GENIETEN?" "PARDON?! JULLIE DRONKEN BIER ALS WATER! JULLIE ZITTEN ALLEMAAL GEZELLIG TE ZUIPEN ALSOF ER NIETS IS EN IK BEN GODVERDOMME DE ENIGE DIE NIETS MAG!" Schreeuw ik. "JA JIJ WILT DAT KIND HOUDEN! DAN KAN JE HET VERWACHTEN" auw! Die raakte me. "IK BEN HELEMAAL KLAAR MET JOU!" Roep ik en ik ren huilend naar mijn kamer. Ik zit op mijn bed met mijn hoofd tegen mijn knieën. Oei, dit was heftig, misschien moeten Miel en ik even een afstandje houden van elkaar. Dat zeg ik niet graag, maar het is denk ik wel even beter voor ons beide.

Pov Milo
Demi is naar boven gerend. Iedereen staat om me heen met een hand op mijn arm en schouder. "Misschien moeten jullie even een pauze nemen, gewoon afstand?" Zegt Rob. Ik haal mijn schouders op. Ik wil geen pauze, ik wil bij haar zijn, zeggen dat het me spijt, zeggen dat ik naar haar had moeten luisteren. Ik barst in tranen uit. We staan in een groepsknuffel, eentje die ik nodig had. "Ik had dit niet moeten doen, WE hadden dit niet moeten doen!" Zeg ik huilend. "Dat is waar, maar als we een feest vieren, drinkt iedereen wel!" Zegt Roel. "JIJ KAN MAKKELIJK PRATEN GAST! JIJ HEBT NIET EENS RUZIE!!!" Roep ik. Ik wurm me los van iedereen en ren ook naar mijn kamer.

Pov Demi
Ik hoor allemaal geschreeuw van beneden vandaan komen. Ik hoor vanuit de kamer van Miel dat hij ook aan het huilen is. Het liefst wil ik even naar hem toe, wat ik altijd doe, om te kijken of het wel goed gaat, maar nu gaat dat niet zo makkelijk. Ik krijg een appje van Soof.

Soof:
Deem waar blijf je? Ik wacht op je! Schiet op. Xx

Ik:
zeg maar dat ik opnames heb vandaag, of dat ik ziek ben. Verzin maar wat! Kom na school maar even langs, dan leg ik alles wel uit...

Ik denk dat iedereen ook gewoon vergeten is dat ik naar school moet, maar ze gaan me toch de rest van de dag niet zien. Ik sta op en loop naar de badkamer om even mijn gezicht te kunnen wassen. Voordat ik de deur opendoe, word hij zelf opengemaakt. Het is Milo. Hij staat stil. Ik sta stil. We staan oog in oog. Die ene pijnlijke brok in mijn keel daagt weer op. Mijn ogen vullen zich met tranen. Ik denk dat Miel dat merkt. Een diepe zucht verlaat zijn mond en hij loopt snel weg met een droevig gezicht. We hebben denk ik echt een halve minuut oog in oog gestaan. Snel loop ik de badkamer binnen en doe de deur meteen op slot. Mijn ogen barsten uit van de tranen. Ik laat me tegen de muur aan zakken en zit zo huilend op de grond. "Demi, ben je klaar? Je moet naar school!" Roept Koen die onderaan de trap staat. "Bekijk het, ik ga niet!" Roep ik.