Enemies To Lovers

33.Χωρίσαμε

Maxh: Μattheo
Μattheo: Ναι μικρή μου
Maxh: Δεν μπορούμε να το κάνουμε άλλο αυτό
Mattheo: Γιατί?
Μaxh: Γιατί δεν είσαι για γάμο
Mattheo: Έκανα κάτι που δεν έπρεπε?
Maxh: Όχι
Mattheo : Ε ΤΟΤΕ ΓΙΑΤΙ ΜΕ ΧΩΡΙΖΕΙΣ ΡΕ ΠΟΥΣΤΗ ΜΟΥ?!
Maxh: ΓΙΑΤΙ ΣΕ ΚΡΑΤΑΩ ΠΙΣΩ ΣΤΗΝ ΖΩΗ ΣΟΥ
Mattheo: Εσυ είσαι η ζωή μου
Maxh: Είσαι πολύ μικρός για γάμο και φοβάμαι πως δεν θα κρατήσει
Mattheo: Ξέρω πως είμαι ανώριμος αλλά για εσένα θα αλλάξω
Maxh: Όχι Mattheo. Σου στέρησα τον κολλητό σου, την διασημότητα σου και την ελευθερία σου
Mattheo: ΓΑΜΩΤΟ ΓΙΑΤΙ ΤΟ ΚΑΝΕΙΣ ΑΥΤΟ?
Maxh: Γιατί θέλω να είσαι χαρούμενος
Mattheo: Είμαι χαρούμενος
Maxh: Τώρα αλλά σε λίγο?
Mattheo: Θα είμαι και τότε χαρούμενος
Maxh: Όχι δεν θα είσαι
Mattheo: ΠΟΥ ΤΟ ΞΕΡΕΙΣ ΑΥΤΟ
Maxh: Ήταν ολο ένα λάθος
Mattheo: Μικρή μου...
Maxh: Ήταν μια επιπολαιοτητα της στιγμής
Mattheo: ΕΝΤΑΞΕΙ ΦΥΓΕ ΛΟΙΠΟΝ
Maxh: ΘΑ ΦΥΓΩ
Matheo: ΠΟΥΤΑΝΑ ΤΟΤΕ ΓΙΑΤΙ ΕΜΕΙΝΕΣ ΜΑΖΙ ΜΟΥ ΤΟΣΟ ΚΑΙΡΟ?

Βγηκα από το δωμάτιο και χτύπησα την πόρτα πίσω μου. Πουτανα? Δηλαδή θα ξαναγίνουμε εχθροί?

Καυτά δάκρυα κινδυνεύουν να πέσουν από τα μάτια μου. Έτρεξα έξω και ανέβηκα τις σκάλες. Τρέμω ολόκληρη. Δεν μπορώ να πάρω ανάσα. Δεν θυμάμαι το συνθημα. Όμως μόνη μου το έκανα αυτό τον εαυτό μου μόνη μου θα το περάσω.

Καθησα κάτω μέχρι να ηρεμήσω και αφού ηρέμησα οσο μπορουσα είπα το σύνθημα που μου ήρθε εκείνη την ώρα στο μυαλό. Είναι πολύ αργά όλοι θα κοιμούνται

Μπήκα στο δωμάτιο που μοιραζομαι με την Hermione και την Ginny και κοιμούνται και οι δυο. Έβαλα τις μπιτζαμες μου και ξάπλωσα κάτω από το ζεστό πάπλωμα. Θέλω να με πλακώσει και να μην μπορώ να αναπνεύσω.

[...]

Hermione: Μaxh ξύπνα
Maxh: 5 λεπτά ακόμα
Hermione: Έλα έχουμε αργήσει
Maxh: Πω γαμωω

Σηκώθηκα κακήν κακός και πήγα στο μπάνιο. Έκανα ένα κρύο ντουζ και τα απαραίτητα και βγηκα έξω τυλιγμένη σε μια πετσέτα

Γαμωτο και εδώ? H Ginny χαμουρευεται παλι με τον Harry στο δωμάτιο μας

Maxh: Έλεος πρωινιατικα

Πήρα την στολή μου και μπηκα στο μπάνιο. Άλλαξα και βγηκα έξω.

Ginny: Πάμε για πρωινό?
Μaxh: Μπα έφυγε ο αγαπητικός σου?
Ginny: Έλα σταμάτα πάμε κάτω

Μπήκαμε στην μεγάλη αίθουσα όπου όλοι άρχιζαν και καθοντουσαν στο τραπέζι για το πρωινό.

Πέρασα από μπροστά του με κοίταξε με βλέμμα μίσους. Τα μάτια του πρησμένα από το κλάμα και ένα χαμόγελο  κοτσαρισμενο στην μούρη του την ώρα που μίλαγε με τους φίλους του.