Enemies To Lovers

16.Το τελος του Αρχοντα του Σκοτους

Το φρούριο έσπασε και εγώ έπεσα κάτω . Νεκρή. Όλοι νόμιζαν πως αυτό ήταν το τέλος μου.

Ούρλιαζαν και έτρεχαν προς το μέρος μου τους κράταγαν οι δικοί τους πίσω

Ποιο πολύ από άλλους ούρλιαζε ο George μου

Έμεινε μόνος του πλέον

Εξατμίστηκα

Ο Mattheo ήταν πολύ δύσκολο να κρατηθεί

Τα μάτια του είχαν φινει κόκκινα

Όλοι είχαν μείνει να κοιτάνε το σημείο που ήμουν πριν λίγο

Το ίδιο ξαι ο πατέρας μου

Ο Voldemort επέζησε. Νομιζε πως νίκησε δεν είχα πει όμως ακόμα την τελευταία μου λέξη . Χεχεχε

Χαμογέλασε ξαι σήκωσε τα χέρια του ψηλά

Voldemort: Μα τι χαζό κορίτσι, έστρεψε το ξόρκι πάνω της...

Τι μαλακας... Όλοι οι δικοί μας έτρεξαν προς το μέρος του αλλά τους έστειλε όλους πίσω στην θέση τους. Ο Matheo κρατιέται να μην κλάψει. Τι γλυκούλης, όχι σοβαρεψου και συγκεντρωσσου στον στόχο

Voldemort: έτσι γίνονται οι δουλειές γιε μου. Και τώρα δεν μου χρειαζεσαι πλέον
Matheo: Τι εννοείς?
Voldwmort: Έχεις γενέθλια είσαι ενήλικος σήμερα
Matheo: Ε και?
Voldemort: Ήθελες πατέρα ήθελα έναν ακόμη θανατοφαγο. Τώρα τελειωσε και για τους δυο
Matheo: Είμαστε και οι δυο δυσαρεστημενοι τότε

Εμφανίστηκα από πίσω του και έλαμψε το βλέμμα όλων. Δεν μιλούσα μέχρι να με δει. Πόσο το ευχαριστιεμαι

Matheo: Είσαι παλιανθρωπος αν βέβαια θεώρησε άνθρωπος
Voldemort: Πως τολμάς να μου μιλάς έτσι μετά από όλα όσα σου πρόσφερα?
Matheo: Μην το παίζεις καλός πατέρας εδώ σκοτωσες την ίδια σου την κόρη
Voldemort: Σε πείραξε? Την ήθελες ζωντανή για κάποιον λόγο?

Οι θανατοφαγοι έμειναν όταν με είδαν. Δεν έκαναν ούτε ένα βήμα. Έτσι μπράβο κοτουλες

Matheo: Ο-οχι
Voldemort: Θανατοφαγοι επίθεση

Maxh: Δεν το νομίζω, σου είπα ότι όσο είναι ζωντανός ο ένας από τους δύο θα είναι και άλλος .

Γύρισε τρομαγμένος πίσω και με κοίταξε δήθεν χαλαρός αλλά είναι ποιο τρομαγμένος από ποτέ

Voldemort: Maxh, Νόμιζα πως είχες πεθάνει

Maxh: Η Andromaxh είναι νεκρή, πέθανε οταν έβλεπε κάποιον που αγαπάει να της επιτίθεστε

Voldemort: Μην το κας αυτό, είναι ο πατέρας σου

Maxh: Λυπαμαι αλλα το θυμήθηκες πολύ αργά, Avada Kedavra