Bir cumartesi sabahıydı annem beni o yumuşacık yatağımdan kalkmama zorlayıp,bakkala gönderdi bakkala doğru gittim gittim gittim sonrada eve sağsalim döndüm.Hayatım da hiç anormal olaylar yoktu.Ardından kahvaltı yaptım.
Annemin yanaklarına "eline sağlık" öpücüğü kondurduktan sonra odama döndüm.
Ödevlerimin başına geçtim bitincede biraz telefonla oyalandım.Sonra içerden yüksek bir bağrış "Ece hadi annecim orada öyle saçma sapan şeylerle oyalanacağına ,annene yardımcı ol!"
Anlaşılan gene bu bitmek bilmeyen telefon sevdam annemi kızdırmıştı.O zaman onu daha fazla sinirlendirmeden hemen yanına gitmek en doğrusu olacaktı...
Yanına gittim "Buyur Anne?" dedim.
Annem "şu bizim alt sokağa uygun fiyatlı yeni bir market açılmış,hadi güzel kızım gidiverde bana birkaç kilo şehriye,mercimek ve bulgur kattır"
"Ya anne bu seferlik babam gitse olmaz mı, her zaman ben gidiyorum zaten" dedim.
Annem oradan "ya kızım sinir etme beni,ben kendim gidebiliyor olsaydım giderdim"
Bende mecburen oflayarakta olsa "peki tamam" demekle yetindim...
Evet bu az önce ki uyuşuk ve üşengeç kız benim!
Öncelikle size kendimi tanıtayım;
• Adım "ECE BENGÜ" belki hayatınızda ilk defa Bengü diye bir isim duymuş olabilirsiniz ama bence çok güzel ayrı bir havası var.Ama annemler daha kısa olduğu için genelde bana Ece diye seslenir.
• Yaşım 14
• Burcum Boğa (belirtmeme gerek yoktu aslında)
•Tekirdağ'da yaşıyorum
• ve ennnnn önemlisi çook üşengecim
Sonra annemin zoru üzeriyle alt sokağa doğru yol aldım...markete girdim ve annemin siparişlerini aldım eve doğru dönüyordum önüme çok tatlı bir kedi çıktı.
Ama bu öyle bir kediydi ki kediyi asla sevmeyen birisi bile bu kediyi sevmek isterdi.Ve ben kedilere bayılan birisi olarak elimde poşetler ile yavaş adımlar atarak kediyi yakalamaya çalıştım.
Ama kedi doğal olarak kaçtı arkasından deliler gibi koşuyordum beyaz pofuduk yavru kediyi yakalamak için...
Kedi beni öyle bir büyülemişti ki asla bilmediğim sokaklara,patikalara girdim bu amansız koşunun bir yere varmayacağını anlayıp dizlerimin üstüne yere oturdum, okadar çok yorulmuştum ki...
Sonra aklım tak etti neredeydim ben burayı hayatımda hiç görmemiştim nerdeyse heryer kara ağaçlar ile kara dikenler le kaplıydı.
Ağlaya ağlaya evin yolunu arıyordum...
Peki bulabilecekmiydim ?
ŞİMDİ OKUDUĞUN
Yazı mı Tura mı ?
Fantasyhayatınızda görüp görebileceğiniz en saf insan olduğum için... Asla bilmediğim yollardan yürüyüp,kaybolup,önüme çıkan o ıssız yere girmeyi ne kadar istemesem de eve girmek zorundaydım acaba neler olacaktı?
