Bilinmeyen Gerçekler

13 3 3
                                    

Koray Demirelden

Yine uyuyamamıştım onun resimlerine bakmaktan , viskimden bir yudum daha aldım ve yanımdaki çöp kutusuna attım

O sırada telefonum çaldı arayan Mertti
"Koray Malikanenin önünde bir zarf var
"Tamam aşağı iniyorum
Zarfı muhtemelen Eflal göndertmişti

Odadan çıkıp asansöre bindin giriş kat düğmesine basıp bekledim. Asansör açıldığında salona girdim .

Mert kız kardeşim Aleda ile konuşuyordu bu durum sinirimi bozmuştu. Omzuna sertçe elimi koyarak

"MERT şu zarfı verde hadi depoya geç aslanım hadi
"Tamam abi
Aleda ise gülümseyerek Merte "görüşürüz Mert dedi.

Allahım gelde sinirlenme Aleda bana ne oldu bakışları atarken babamın sesi duyuldu "Oğlum prensesim günaydın hadi kahvaltıya oturcaz.
Babamın komutuna itiraz edicektim ki
Arkasını dönerken itiraz yok diye bağırmıştı.

Aleda koluma girip beni yemek odasına doğru çekiştirmeye çalışıyordu gıcık kız ama seviyordum kardeşimi Aledayı kolumun altına alıp yemek odasına doğru ilerledim

Masaya oturduğumuzda kardeşim annem babam vardı. Babam başlayabiliriz diye komut verdiğinde herkes kahvaltısını yapmaya başladı

Koyu sohbetin ardından çalışma odama çıkmıştım . Elime mektubu aldım üstünde Eflalin mührü vardı mektubu yavaşça açtığımda yazıları okumaya başladım .

Satırları okurken gülümsemeden edemiyordum beni korkutmaya çalışıyordu sanki en küçük hatamda beni bulup öldürcekmiş gibi

Ailesini Babam öldürmemişti aksine bizim de rakibimiz olan Halitin Babası öldürmüştü

Ama kimse bunu Eflale anlatmamisti aksine sahte bir mektup yazılıp bunu ona küçükken inandırmıştılar.

Ama ben Koray Demirel Eflal Adel Kandemire aşıktım ve bu asla bozulmayacaktı Eflal de bana aşık olacaktı

Düşüncelerimi bölen kapının tıklatılmasıydı gel diye komut verdiğimde Babam gelmişti

Bu hayatta örnek aldığım kişiydi Babam masanın önündeki koltuklara oturduğunda konuşmaya başladı.

"Oğlum senin bir derdin var belli ne bu derdin  eğer sen söylemezsen kendim bulurum ve bu hiç hoşuna gitmez

Derin bir nefes alıp konuşmaya başladım .
"Baba ben Kandemirlerin kızı olan Eflal Adel e aşığım bu duygunun adını uzun zaman araştırdım ama gerçekten bu takıntı değil bu aşk

Babam yüzünde gülümseme ile
"Demek Çocukluk arkadaşım olan Ateş Kandemir in kızı Eflal e aşıksın
"Oğlum ben Eflal in küçüklüğünü bilirim çok inatçı aynı zamanda çok nazlı bir kızdı kendisi , babası öldürüldüğünde harap oldu kız bi ara akıl hastanesine yatırılmıştı

Ve ardından yüreğimi delen o sözleri söyledi
"Oğlum Korayım o kız zor şu an ki konumunu biliyorsun bizden sonra en büyük mafya ve ailesini bizim öldürdüğümüzü biliyor sana vazgeç diyemem ama

Sandalyeden hızlı bir şekilde kalktım düşen sandalyenin sesi tüm odada yankılanmıştı hiddetle
"Aması yok baba Eflal bana ait  dedim ve hızla kapıdan çıktım .

Hızlıca Merdivenleri indim kapıyı açıp sert bir şekilde kapattım .

Korumalardan birine "ÇABUK BMW NİN ANAHTARLARINI GETIRIN 2 DAKIKA İÇİNDE ANAHTAR GELMEZSE O KİŞI ÖLÜR "  daha 1 dakika bile olmadan anahtar gelmişti

Adamın elinden hızlıca alıp arabaya bindim ve sinirle soludum.

Eflal Adel Kandemirden

Yüzüme incek darbeden son anda kurtulmuştum adam bana tekrar vurmak için hamle yaptığında elini tutup çevirdim ve yüzüne sağlam bir yumruk attım.

İnsanlar ismimi haykırıyordu kolay bir raunddu  görevliler adamı yerden taşıyorlardı.

Kafesten dışarı çıktığımda omzuma örtülen havlu hoşuma gitmişti koçum pars  paranın bir kısmını bana verirken elimin tersiyle ittim .

Soyunma odasına girdiğimde altıma siyah eşofman üstümede lacivert bir t-shirt giydim . Tam soyunma odasından çıkarken kapı açıldı

Ve evet şu an karşımda intikam almak istediğim KORAY DEMİREL bulunuyordu . Elimi savunma amacılığya kaldırdığımda 2 elimi tutup beni kilit pozisyonuna getirdi

Elleri ellerimi tutarken nefesi boynuma çapıyordu ve o birşey oldu kalbime Hayır bu histe neydi böyle...

Selamm naber evett en güzel yerinde kestim maalesef beğendiğiniz umuyorum yorum ve oy atmayı unutmayın✨️😻

                                 Sevgilerle

AŞIK DÜŞMANLARHikayelerin yaşadığı yer. Şimdi keşfedin