Can we stay forever?//Niall Horan// ☑

10

Het ochtend ritueel is zoals gewoonlijk. Ik wordt wakker door zijn stem, krijg een paar kusjes en complimentjes, hij kiest leuke kleren voor me uit, geeft me nog een lading kusjes en vervolgens gaan we ons omkleden. We krijgen een stevig ontbijt en blijven nog even zitten praten met iemand die daar behoefte aan heeft. Dit maal is het Mark die de samenvatting van de voetbalwedstrijd van gisteravond afgeeft. "Sorry Mark, maar ik wil Niall nog wat laten zien." onderbreek ik Mark verhaaltje. Niall kijkt me vragend aan als ik opsta en zijn hand pak. "Sorry Mark." Excuseer ik me nogmaals terwijl ik Niall meesleep naar de muziekkamer. Ik kijk of die leeg is en neem plaats achter de piano. Ik speel een klein random deuntje en sla vervolgens over naar het deuntje van Samen voor altijd.

Ik hoor bij jou, jij hoort bij mij, We blijven samen voor altijd, Ik laat je nooit alleen, Je maakt me blij, Ik hou je vast en laat je vrij, En ik vertrouw erop dat jij de weg wel weet, Maar stiekem kijk ik toch een beetje mee

Dat kleine stukje is genoeg om hem te laten huilen. Hij loopt langzaam richting de piano. "Dat was.." Ik lach. "Mooi." voeg ik er voorzichtig aan toe. Hij lacht en slaat zijn armen om me heen als ik het volgende noten aan sla voor het volgende liedje. "Is dit...?" ik knik lachend terwijl ik de noten van story of my life speel op de piano. "Je bent een wonderkind." zegt hij als ik na een paar keer de noten herhaalt te hebben begin te zingen.

The story of my life I take her home. I drive all night to keep her warm and time, Is frozen. The story of my life I give her hope.
I spend her love until she's broken inside. The story of my life

Een blik in zijn ogen is genoeg om vast te stellen dat dit voor hem een groot cadeau is. Ik hoor zijn stem die mee zingt. Ik hoor onze samenklanken die gewoon perfect klinken, maar ik hoor ook een deur. Ik stop langzaam met spelen en draai me om richting de deur. "Lies, wat is er?" hoor ik Niall vragen, maar al snel merk ik dat hij zich ook heeft om gedraaid. "Calum?" De jongen knikt. "Ik hoorde jullie muziek, ik wou jullie niet storen, echt niet." Hij klinkt bang. Niall maakt even oog contact met mij. "Het is oke. Wil je meezingen?" vraag ik kort. Hij schud zijn hoofd. Niall draait zich weer om, maar Calum begint weer te spreken. "Mag ik wel blijven luisteren?" vraagt hij met een bibberige stem. "Ja tuurlijk." Hij pakt een stoel van de zijkant en komt bij ons zitten. Ik wil net weer beginnen met spelen, maar Calum is me voor door een vraag te stellen. "Welk liedje ga je nu spelen?" Ik kijk Niall even aan. "Geen idee. Welke wil jij?" vraag ik aan hem. Hij haalt zijn schouders op. "Ugly heart." Ik kijk Niall vragend aan. "Hoe ging die ok alweer?" Hij haalt diep adem en begint met zingen. "Ok you're pretty, your face is a work of art..." Ik denk even goed na. "Your smile can light up New York City after dark." zing ik vrolijk mee. Ik haal de noten voorzichtig aan. "Calum, je kent dit liedje ook." onderbreekt Niall ons gezang. Hij schud zijn hoofd. "Wacht." Ik zing amnesia in mijn hoofd en probeer de noten optehalen. Het duurt even, maar uiteindelijk lukt het me om ze te spelen.

We stoppen pas met zingen en muziek maken als Inge op de deur klopt en Niall bij zich roept voor de fotoshoot. Hij geeft me een kusje en loopt de kamer uit. "Heb jij je tas al ingepakt?" Ik kijk Calum geschrokken aan. "Fuck, nee!" Ik sta op en wil de kamer uit lopen, maar vergeet Calum te bedanken. "Dankje, Calum." Hij lacht en zet de stoel terug. "Graag gedaan." Ik loop de kamer uit en ren de trap op. 3 verdiepingen hoger begin ik met de spullen in te pakken. Ik pak alle spullen waarvan ik weet dat ze van ons zijn en stop ze netjes in de tas. Ik weet dat het geen nut heeft. Ik denk aan Nia. "Fuck, ik moet dr nog appen." Ik pak mijn mobiel van de oplader en zoek Nia's contact op.

Hi, Nia. Ben je nog in London. Kom even naar mijn kamer, please. X Liesa.

Ik weet niet waar die x vandaan kom, maar ik denk dat ze het wel acceptabel vind. Niet veel later staat ze in de deuropening. "Wat ben je aan het doen?" Ze komt naast me staan en pakt het boek van Lou uit mijn tas. "tas inpakken, we gaan zo naar Ierland." vertel ik haar. Ze stopt het boek terug. "Kan ik je nog helpen?" Ik knik. "Spullen uit de badkamer?" vraag ik haar. Ik zie hoe ze haar mobiel pakt en haar muziek aan zet. "Be right back." Ik lach en zie haar in de badkamer verdwijnen. "Wie speelt dit?" vraag ik terwijl ik de muziek iets harder zet. "Zo gozer op Youtube." Ik hoor de klanken van een piano. De noten ken ik goed. No control. "Nia, dit is fucking mooi. Ik wil hem vinden. Ik wil hem ontmoeten. Dit is prachtig." Ze komt met een paar spullen de badkamer uitgelopen. "Ik zal je een link sturen." Zegt ze droog. Ze pakt haar mobiel en al snel krijg ik de link van het filmpje. "Vlugge vingertjes." zeg ik kort. Ze lacht en stopt de spullen uit de badkamer in een tas. "Deze zijn van Niall." Ze kijkt me aan. "Maakt het heel veel uit?" Ik schud mijn hoofd. "Nou dan. Laat lekker zijn spullen in jou tas zitten en andersom." En zo stopt ze eigenwijs een groot deel van mijn spullen in zijn tas. "Nia. Ik weet niet wat Niall hier van vind." Ze zwaait met haar hand. "Fuck Niall." Ik kijk dr aan. "Dat was ik ook wel eens van plan, maar wat als hij boos wordt." Ze rolt met haar ogen. "Hij kan niet boos worden op jou." zegt ze kort. "Dat kan hij wel." Ze schud haar hoofd. "Nee, niet. Laat hem anders maar boos zijn. Dan stuur je hem maar op mij af." Ik negeer de rest van haar 'hij kan niet boos op jou worden' speech en stop voorzichtig de spullen in onze tas. Georganiseerd, maar Nia brengt het toch weer in de war. "Ik dacht dat jullie toch samen woonden." Ik kijk dr aan. "Niet officieel. Ik woon in principe nog bij Cynthia in Nederland." Haar ogen worden groot. "Ik dacht dat jullie al vet lang samen waren." Ik schud mijn hoofd. "Ik ken hem wel al vet lang." Ze lacht. "Dan was dat hm, sorry." We pakken in stilte de tas verder in. We ruimen zo veel mogelijk op, zodat het personeel niet veel hoeft te doen. Als we klaar zijn liggen we nog even op het bed te praten over van alles en nog wat. Nia vertelde over haar thuis, over Rena en over de rest van haar leven. Ze vertelde over haar hond. Ik heb haar ook verteld over Jessy, mijn ouders, Niall en zijn ouders, Greg, Cynthia. "Was het dan niet moeilijk om hem weer te zien?" Ik lach. "Ik had een hersenschudding, Nia." Ze lacht. "Heb je niet gehuild dan?" Ik blijf lachen. "Nou ja. Ik huil niet zo heel snel." Ze lacht nu ook. "Wat als Niall dood zou gaan." Mijn gezicht verstijft. "Tuurlijk zal ik huilen." Ze lacht. "Sorry, had ik niet moeten vragen. Ga je na de vakantie weer mee op tour?" Ik haal mijn schouders op. "Ik zie wel. Misschien blijf ik wel in Ierland." Ze lacht weer. "Ik kom sowieso nog een keertje langs." Nu lach ik ook. De klanken van Nia's mobiel blijven zich door de kamer vullen. "Ik ben er voor je." zegt ze nog voor de deur open vliegt en Niall binnen komt lopen. "Owh. Ik wist niet dat Nia er was." zegt hij voordat hij naar de zijkant van het bed loopt en me een kusje op mijn lippen geeft. "Heb je gewoon de tas al ingepakt." Ik knik en bedank Nia voor haar hulp. "Laten we dan maar direct naar huis gaan, of wil je nog even blijven?" Ik schud mijn hoofd. Het enige wat ik wil is naar huis. Hij lacht en komt naast me liggen. "Kom op dan." Ik kijk in zijn blauwe ogen. "Waarom ga je dan liggen?" Hij lacht en staat weer op. Ik sta ook op en pak een van de tassen. "Lies, laat staan." Zegt Niall met een lach. Hij slaat zijn armen om mijn lichaam heen en geeft me kleine kusjes in mijn nek. "Okeee, dit is akward. Ik ben weg. Ik app je, Bloody." Even was ik vergeten dat Nia er ook nog was. Ik draai me om en zie hoe ze de kamer verlaat. Ik voel zijn lippen zuigende beweging maken en even laat ik me van dit moment genieten. "Laten wij dan ook maar gaan." Hij pakt de tassen op en houd de deur voor me open. Hij sluit de kamer af en niet veel later staan we in de lobby. De vrouw van de receptie bedankt me nog een keer voor onze onderneming met Zayn en neemt daarna de sleutel in. We krijgen een busje aangewezen die ons naar het vliegveld brengt. Daar staat Nialls eigen auto. Het is nog geen 5 minuten rijden voordat we weer uit mogen stappen en in Nialls eigen comfortabele auto mogen zitten. Met een zak snoep en flesjes die we hebben gekregen rijden we richting Ierland.

Het is stil, maar in mijn gedachten in het druk. Ik denk na over alles wat er is gebeurt. Hoe ik me erbij voelde, maar ook aan Nia's vraag. Wat zou hij doen als mij iets overkomt. "Niall? Wat als mij iets..." Ik voel zijn hand op mijn been. "Wat als mij iets overkomt?" hij kijkt me aan. "Hoe bedoel je. Ik haal diep adem voor ik antwoord geef. "Wat zou je doen als ik dood ga?" Hij lacht. "Huilen." zegt hij kort. "Nia vroeg aan mij wat ik zou doen als jou wat overkwam. Ik zit echt met die vraag. Hoe zou ik mijn leven verder gaan?" Hij lacht. "Je kan ook aan een toekomst denken met mij." Hij heeft gelijk. "De dood kan slechts een illusie zijn." voegt hij eraan toe. Ik lach. Ik pak het kabeltje dat aan de radio vast zit en stop het in mijn mobiel. "Dat jij nog niet een auto heeft met bleutooth." Hij lacht. "Hee, het is ook crisis voor ons hoor." Ik zet een liedje aan. "Van wie is dit?" vraagt Niall voor hij de radio harder zet. "Van velzen. If the world's coming to an end." fluister ik zacht. "Wat zeg je?" Ik pak zijn hand. "Van Velzen, if the world's coming to an end." Hij lacht. "Wel toepasselijk." Hij legt zijn hand terug op het stuur. "Wat doe je altijd als je weer thuis komt?" Hij lacht. "Sport kijken, maar dat schrap ik nu wel af." Ik zet het geluid wat zachter en vervolg het gesprek. "Waarom?" Hij lacht. "We weten allemaal dat jij niet zo'n sportmens bent." Ik weet niet waarom, maar ik moet lachen. "Het enige wat jou interesseert is tennis." zegt hij terwijl hij de snelweg op rijd. "We kunnen toch samen gaan tennissen, once?" Hij lacht en knikt. "Weet niet of het een goed idee is, maar ik wil het wel proberen." Ik zie het al helemaal voor me. Niall met een tennisracket. Dat loopt echt heel kut af. "Maar even eerlijk, Lies. Zie je het al voor je." vraagt hij lachend. "Heel eerlijk. Ja, maar dat loopt niet goed af." Hij lacht en haalt snel een gele cabrio in. "Maar ik wil het wel proberen!" voeg ik er snel aan toe. Hij lacht en snel zie ik de ene na de andere auto aan de linkerkant voorbij gaan. "Rijden we niet te hard?" Hij schud zijn hoofd. "Fuck the police." Hij zegt het zo droog dat ik moet lachen. "Ik betaal het toch makkelijk af." Ik kijk hem aan. "Jij had toch ook last van de crisis?" Hij schud zijn hoofd. "Dat heb je net gezegd." Ik pak het flesje water dat we mee hebben gekregen en neem een slokje van het verfrissende water. Hij neemt het flesje van me over nog voordat ik de dop erop kan doen en neemt zelf ook een slokje. Ik kijk even op het kleine beeldschermpje bij de radio. "Godver 34 graden." Mompel ik zacht. Hij lacht. Ik kijk hem aan. "Dat komt omdat jij hier bent." Hij kijkt me aan. "Ga je nu mijn lieve opmerkingen overnemen?" Ik lach terwijl ik nog een slokje neem. "Fuck you, Lisa." Ik kijk hem aan. "Wanneer?" Hij lacht. "Moet ik even over nadenken." zegt hij lachend. Het is weer even stil. De klanken van Cheerleader klinkt door de boxen. Niall neuriet voorzichtig mee. Ik vraag me af waarom hij niet zingt, maar vraag het niet.

"Wat wil je vanavond eten?" Ik open mijn ogen en kijk in die van hem. Ik haal mijn schouders op. "Moet ik kiezen?" Ik knik, maar ga in de tegenstrijd. "Maar geen patat of iets vettigs of iets!" Hij lacht. "Ik kan ook gezond eten." Ik ga rechtop zitten, maar dan besef ik dat ik nog mijn gordel om heb. Het snijdende gevoel verspreid zich over mijn nek. De gordel snijd zich precies op de plek waar Niall zijn zuigzoen heeft geplant. Ik schreeuw het uit van de pijn, de pijn die voor mijn gevoel niet harder kan. "Wat is er?" vraagt hij bezorgt. Hij kijkt af en toe bezorgt naar me, maar daarna gaat zijn blik snel terug naar de weg. Ik ga recht zitten en pak snel het flesje water. "Wat is er gebeurt?" Je kan merken dat hij gefrustreerd wordt. "Niks" zeg ik daarom haastig. Ik zie in mijn ooghoek dat hij me bezorgt blijft aankijken terwijl hij af en toe een blik op de weg werpt. "Gaat het goed?" vraagt hij als ik mijn hand op de brandende plek neer leg. Ik knik. "Heb ik er wat mee te maken?" Ik schud mijn hoofd. "Wat is er dan gebeurt?" vraagt hij nog een keer. "De gordel snee langs het plekje waar jij je zuigzoen heb ingeplant." Hij lacht. "Ik meen het!" Hij blijft lachen. "Sorry daarvoor. Ik maak het vanavond wel goed." Zegt hij terwijl hij zijn tong uitsteekt en wacht op mijn reactie. "Je gaat het zeker goed maken en je bedenkt zelf maar hoe." Hij lacht. "Oh ik weet het al hoor." We rijden van de snelweg af en al snel zien ik het bordje 'mullingar' staan. Dat bordje brengt me al het geluk naar boven. Mullingar.