Can we stay forever?//Niall Horan// ☑

20

De dag daarna ben ik terug gegaan naar Nederland. De hypotheek van het kleine huisje van Cynthia en mij hebben we niet betaald dus ons huis is leeggehaald en alle meubels gefeild. Alle persoonlijke spullen kan ik uitzoeken en ophalen in het gebouw van die hypothekersshit. De maanden daarna ben ik door het land gaan reizen met het geld dat ik toevallig nog in een spaarpot had zitten of achter een fotolijstje heb gedaan. Tuurlijk het geld dat op me pinpas stond kwam ook goed van pas. De maanden gaan voorbij en de Decembermaand breekt aan. Ik heb geen zin in sinterklaas, geen zin in kerst. Ik heb niemand om het mee te vieren. Ik heb alleen een dolk en een stapeltje kleding die ik, als ik een wasserette tegen kom of moet vragen bij iemand, was om het nog iets frisjes te laten zijn, maar door het lopen/fietsen/openbaar vervoeren is het niet meer zo fris en fruitig als dat het dagen geleden was. Niall heb ik niet meer gesproken. Hij heeft een nieuwe mobiel gekocht en dus een nieuw nummer, plus dat mijn mobiel leeg is. Cynthia zit nog bij Harry, die heeft het veelte leuk daar en hoeft er niet eens wat voor te doen. Ergens ben ik bang, bang dat Niall aan Harry heeft verteld dat ik weer hier ben, weg van alle ellende, en dat Harry nu met smacht opzoek is naar me. Ergens hoop ik dat Cynthia zo aardig is om hem tegen te houden en te vragen of hij bij haar blijft, maar dat is niet meer de verwachten, nadat ik tegen dr heb geschreeuwd enzo. Story of my life. Ja, en dan zit je in de tram te rijden door Amsterdam, hopend dat je een bankje vindt die niet bezet is door een zwerver, maar die kans is klein. Ik heb besloten om door te reizen naar London, om zo door te gaan terug naar Ierland en dan naar Casper toe te gaan. Het gevaar voor Harry is groter, maar ik heb gewoon mensen die ik ken om me heen nodig, want die heb ik nu niet. Mijn blauwe jurkje met bosbessen erop danst door de wind als ik de trein uit stap en de weg naar het stadshart van London in loop. De straten versiert met kersversiering. Mijn ouders haatte kerstversiering zo erg, dat ik altijd naar Niall toe ging en daar samen met hem, Greg en zijn ouders het hele huis gingen versieren. De gedachten aan vroeger doen pijn. Dat waren de dagen dat ik echt gelukkig was. Ik heb het verpest voor mezelf. Een nette zakenman rond de 25 botst tegen me op en bied zijn excuses aan, maar ik schud mijn hoofd. Hij kan er niks aan doen dat ik er niet helemaal bij ben. Zij ogen gaan naar mijn tas en vervolgens weer naar mijn ogen. "Waar moet je heen?" Ik kijk hem verbaasd aan. "Kant U not speek Nederlands?" Ik lach en knik. "Ik kan wel Nederlands." Hij lacht en vraagt nog een keer waar ik heen moet. Ik moet naar Mullingar, maar dat ga ik hem niet vertellen. "Nergens," zeg ik met de grootste fakelach op mijn gezicht. "Niet zo liegen, meisje." Mijn lach verdwijnt. "Ik moet naar Mullingar," mompel ik zacht. Hij buigt dichter naar me toe en vraagt of ik het nog een keer wil zeggen. "Ik moet naar Mullingar," herhaal ik weer, alleen iets harder. "Hé toevallig, moet ik je een lift geven?" Hij steekt zijn hand uit en langzaam pak ik hem aan. Hij lacht kort en kijkt me in mijn ogen aan. Een klein lachje vormt er zonder dat ik het wil op mijn gezicht. "Matthew, maar noem me maar Matt." Hij lacht weer en knikt naar mij. "Lisa, maar noem me maar... wacht ik heb geen bijnamen of afkortingen." Hij haalt een wenkbrauw op. "Lies? Dan skippen we die A gewoon." Ik lach en knik. "Je moet het zelf weten." Zijn ogen gaan langzaam over mijn lichaam. Ik zou me bekeken moeten voelen, maar dat is niet zo. "Wil je misschien koffie, of iets anders, dan halen we dat even?" vraagt hij als hij mijn ogen weer heeft gevonden. Nadat we wat koffie hebben gehaald bij Starbucks en elkaar nog wat beter hebben leren kennen, zijn we in de auto gestapt. Ondanks de tijd beginnen we aan de reis. Ik ben er achter gekomen dat Matt dol is op heavy metal, maar de andere muziek stylen ook kan accepteren en het niet erg vind om naar te luisteren. Hij houdt van sport en is financieel medewerker van een bedrijf dat merchandises maakt voor eens of ander rugbyteam en daarvoor reist die door heel de Uk en Ierland. Beetje raar dat die amper Engels kan. Hij houdt van zijn werk, dat zie je in zijn ogen als die er over praat. Hij vertelde dat die het rugbyteam zelf ook heeft mogen ontmoeten toen die begon met deze baan en nu zijn een deel van het team zijn vrienden geworden. Nu (5 uur later) zijn we nogsteeds in gesprek."En wat doe jij voor de kost." Ik moet nadenken. Ik doe nu niks voor de kost. "Nu niks." Hij kijkt me kort aan. "Maar hoe kom je dan aan het geld om te reizen?" Ik zucht diep en kijkt hem kort aan. "Ik zat in de prostitutie." Hij lacht even, tot hij ziet dat ik het meen. "Owh, sorry. Ik dacht dat je een grapje maakte." Ik kijk uit het raam en knik. "Denken veel mensen." Dat is niet waar, maar oké. Zijn vrolijke stemming veranderd. "Waarom ben je eigenlijk zo op reis?" Ik kijk hem aan. Ruzie met Niall, dat is het, maar dat ga ik hem niet vertellen. "Gewoon, voor het 'vrij' zijn." Hij kijkt me niet gelovend aan. "Lies, niet liegen," herinnert hij me weer. "Okay, ruzie en me hypotheek niet betaald." Er komt een glimlach op zijn gezicht. "En daarom wil je naar Mullingar?" Ik knik. "Ik kan ook naar Zuid-Afrika gaan, heb toch het geld." De warme glimlach op zijn lippen wordt groter. "Dat had ik gekozen," zegt hij lachend, waardoor ik ook in de lach schiet. "Is wel een stuk warmer voor een meisje in een bosbessenjurkje," voegt hij eraan toe. Mijn vingers glijden over de vieze stof. "Maar dan zou die wel nog viezer zijn dan dat die nu is?" Hij kijkt naar mijn jurkje en dan weer naar de weg. "Misschien wel, misschien niet." Hij kijkt weer kort naar mij. "Hoe oud ben je eigenlijk, lisa?" Ik kijk op. "21.." stamel ik langzaam uit. Hij glimlacht nog steeds. "En nu al prostitutie?" Ik knik. "Ik begon op mijn 12e. Ik liep voor op alles dus had voordelen." Hij kijkt kort naar me en knikt. "En je hebt die voordelen nog steeds?" Ik kijk naar beneden, naar mijn borsten. "Ik denk niet dat ik er ooit nog vanaf kom." Hij lacht en kijkt nog een keer naar mij. Ik neem een slokje van mijn koffie. "Heb je een vriendje?" Die vraag had ik kunnen zien aankomen. Maar heb ik nog wel een vriendje. Ik haal daarom maar me schouders op. "Hoezo dat?" Ik slik mijn koffie door en zet het bekertje in de bekerhouder. "We hebben veel ruzie en ik ben nu ongeveer 5 maanden weg, dus weet niet of het nog wel zo is zoals het was, weetjewel." Hij slaat af naar een tankstation. We zijn bij Dublin, dus het duurt niet heel lang meer. "Is dat om dat prostitutie gedeelte?" Ik kijk hem aan. "Deels." Hij parkeert de auto en kijkt me aan. "Moet je daarom naar Mullingar?" Ik knik. "Althans ik wil gewoon een poging doen om weer wat schonere kleding te hebben." Hij lacht. "Ik ga even tanken." Hij lacht kort naar me en stapt uit. Ik kijk op het klokje boven de radio. Half 6 's Ochtens. Ik kan het merken, begin al langzaam moe te worden. Hij loopt naar het kleine winkeltje en komt terug lopen met 2 chocolade repen. Hij stapt weer in en geeft er een aan mij. "Ik heb ook wit, als je melk niet lekker vind." Ik kijk hem aan. "Mag ik de witte?" Hij lacht en knikt. "Dankje." Hij start de auto weer. "Geen dankje, je verdient het." Weer lach ik zonder dat ik het wil. Nadat ik 1 vierde van mijn chocolade reep op had, ben ik gestopt en heb een poging gedaan om te slapen, wat me aardig is gelukt. Ik wordt wakker en zie het bordje wat ik zag toen Niall me voor het eerst naar zijn huis bracht. Ik kijk naar Matt en lach. "Bedankt voor de rit." Hij glimlacht terug. "Geen dank, het was gezellig. Waar moet ik je heen brengen." Fuck, ik weet niet waar die heen moet. "Kut, uhmm..." Hij lacht. "Weetje niet waar je heen moet?" Ik kijk hem aan. "Zo ongeveer, maar weet niet welk straat en nummer." Hij slaat ergens af en dan zie ik het postbusje van Casper. "Omg dat busje, wil je me erheen brengen?" Hij rijdt er op af zonder commentaar en parkeert de auto voor het busje. Ik wil uitstappen, maar zijn hand houdt me tegen. "Ik wil je graag mijn nummer geven, als je dat goed vind?" Een zwoele blik staat op zijn gezicht. Het ziet er sexy uit. Ik knik en hij pakt een stift uit het zijvakje. Hij schrijft zijn nummer op mijn arm en kijkt me nog kort aan. Ik moet weer lachen. Hij buigt zich langzaam naar voren en fluistert in mijn oor: "Niet zo onzeker wezen. Ik zou je doen, ook zonder te weten dat je een hoer was." Ik kijk hem aan. "Prostitué please." Hij lacht. "Prostitué dan. Je snapt wat ik bedoel tocht?" Ik knik en geef hem snel een kusje op zijn wang. "Dankjewel." Na die zin stap ik uit en loop op Casper af. Ik pak zonder iets te zeggen wat post uit zijn handen en zoek uit bij welk adres het hoort. "Hé Lies, Bellen hè?!" Casper kijk om naar Matt en daarna weer naar mij. Ik knik naar Matt met een glimlachje en daarna rijdt die weg. "Heb je het met hem gedaan?" Ik kijk Casper snel aan. "Nee, hij heeft me hier gebracht." Ik stop een blauwe envelop in een van de brievenbussen. "Je mag niet zomaar bij vreemde in een auto stappen, Lies." Ik kijk hem aan en rol mijn ogen. "Misschien ken ik hem wel." Hij lacht sarcastisch. "Hou je bek, Lies. Hij werkt voor het rugbyteam van hier. Niemand kent hem." Ik kijk hem ongelovig aan. "Hoe ken jij hem dan." Hij houdt een paar enveloppen om hoog. "Ik breng hier de post en ken bijna iedereen, behalve de nieuwelingen." En weer rol ik met mijn ogen. "Hij was echt heel aardig hoor." Weer lacht de sarcastisch. "Er gaan roddels dat die een loverboy is, dus pas op." Ik pak weer wat post en loop door. "Lisa, het is maar een waarschuwing hoor. Ik wil je beschermen." Ik draai me om en kijk hem aan. "Ik heb de afgelopen maanden op straat geleefd dus stop maar met je waarschuwingen." Hij zucht en kijkt me aan. "Moet ik je weer naar Niall brengen?" Ik schud snel mijn hoofd. "Kan ik bij jou slapen?" Hij knikt. "Ik moet nog wel langs Niall, weet niet of je dat erg vind." Ik vind het erg, maar ga het hem niet zeggen. Het is zijn werk. "Nee, tuurlijk niet." Hij lacht en drukt de laatste envelop in de brieven bus. "Kom mee, dan gaan we." Hij doet de deur open en zo snel als ik wegkijk, zo snel heeft hij mijn ogen gevonden. Hij kucht kort en pakt de zakken van Casper aan. Ik zie hoe hij iets in zijn oor fluistert en weer zijn blik op mij richt. Casper weet niet wat hij moet doen, hij staat te liegen, dat zie je aan zijn ogen, die overal naartoe flitsen. Niet veel later loopt hij terug zijn huis in en zit Casper weer naast me. "Hij vroeg of jij het echt was, hij herkende je ergens van, maar dacht niet dat jij het was." Ik kijk hem aan. "Wat heb je gezegd?" Hij zucht diep en start het busje. "Dat je mijn nichtje bent." Het is even stil. "Waarom heb je niet gezegd dat ik het was?" Hij slikt. "Moordlustige blikken bij Niall zijn niet goed, Lisa." Ik kijk hem nog een keer aan. "Hoe bedoel je die?" Hij rijdt het hek uit en stopt de auto weer. "Zijn blik toen hij je zag. Het was niet de blik van Niall. Hij is boos op iets of iemand, waarschijnlijk op jou." Ik haal een wenkbrauw op. "Maar boos is niet meteen moordlustig." Hij knikt. "Maar zo zag zijn blik er wel uit. Het spijt me, maar we moeten weg." En hij rijdt weg, naar het postkantoor, vervolgens naar zijn huis. Het is stil, te stil.

----Niet bewerkt

Nieuw hoofdstuk.

Jullie reacties zijn echt leuk :D

Als ik ze 's ochtends lees, ben ik de hele dag vrolijk.

Vinden jullie dit echt nog een goed boek?

Deel hem met je vrienden als je het leuk vind, okay?

Ik probeer dit boek echt goed te maken, maar volgens mij gaat het niet echt heel goed ;P

Door wat probleempjes overal heb ik minder tijd voor mijn boek en duurt het langer tot een hoofdstuk, hopelijk kunnen jullie dat accepteren.

Like en comments zijn leuk en lief.

Hebben jullie trouwens leuke sinterklaas gehad?

Zo iemand van scouting had een arena voor mij als surprise met nagellak en dan de jongens van 1D in het midden op een 'podium'. Ik vond het vet leuk :)

Comment ook jou surprise als je die heb gehad natuurlijk.

--- ME

PS. Ben bijna jarigg :D