ႏိုးစက္ျမည္သံေၾကာင့္ဟန္ဘင္အိပ္ရာကႏိုးထလာခဲ့သည္။ ညကေသာက္ထားတဲ့အ႐ွိန္ေၾကာင့္လားမသိေခါင္းကလည္းအေတာ္နာက်င္ကိုက္ခဲေနခဲ့တယ္။ ညကကိစၥကိုသူမွတ္မိလားဆိုေတာ့မမွတ္မိပါဘူးသူကေသာက္ၿပီးရင္အကုန္ေမ့တာေပ။
ဟန္ဘင္အိပ္ယာေပၚမွာအေၾကာဆန္႔ၿပီးတာနဲ႔ထံုးစံအတိုင္းေရမိုးခ်ိဳးအဝတ္အစားလွဲၿပီးတာနဲ႔ထမင္းစားေဆာင္ကိုဝင္သြားသည္။
ဒီေန႔ထမင္းစားေဆာင္မွာေဆာင္းဒံုဟြန္းမ႐ွိလို႔သူ႔လက္မွာဝတ္ဆင္ထားတဲ့နာရီကိုၾကည့္မိေတာ့ ၁၀နာရီေတာင္ခြဲေနခဲ့ၿပီ။ ဒီအခ်ိန္ဆိုအလုပ္သြားေလာက္ၿပီေပါ့..။ ဟန္ဘင္ကကုမၸဏီခြဲမွာဥကၠဌျဖစ္ၿပီးေဆာင္းဒံုဟြန္းကပင္ရင္းကုမၸဏီမွာဥကၠဌျဖစ္ျခင္း။
ဟန္ဘင္လည္းထမင္းစားဝိုင္းမွာထိုင္ၿပီးအိမ္ေဖာ္အေဒၚႀကီးလုပ္ေပးထားတဲ့ဆန္းဒဝွစ္နဲ႔ႏြားႏို႔ကိုေသာက္ၿပီးအလုပ္သြားဖို႔ျပင္ရသည္။
ဟန္ဘင္အလုပ္ဆီကိုဦးတည္ၿပီးကားေမာင္းေနတုန္းမွာပဲတုန္ခါလာတဲ့ဖုန္းေၾကာင့္ဖုန္းကိုအၾကည့္ပို႔မိေတာ့ "ေဆာင္းဒံုဟြန္း" ဆိုတဲ့နာမည္ေလးေၾကာင့္ဟက္ခနဲရီမိသည္။ ဘာေတြအလို႐ွိလာျပန္ၿပီလဲမသိဘူး..။ ဟန္ဘင္လည္းကားကိုလမ္းေဘးတေနရာကပ္ရပ္လိုက္ၿပီးဖုန္းကိုင္လိုက္သည္။
.
"ဘာကိစၥ႐ွိလို႔လဲ"
"ေကာ္ဖီဆိုင္မွာက်န္းဟာအိုနဲ႔ေတြ႔ဖို႔ခ်ိန္းေပးထားတယ္
လိပ္စာပို႔လိုက္မယ္အခုပဲသြားေတြ႔လိုက္"
"ကြၽန္ေတာ္ကဘာကိစၥနဲ႔သြားေတြ႔ရမွာလဲအလုပ္ခ်ိန္ႀကီးမေတြ႔ႏိုင္ဘူး"
"မင္းအလုပ္ကေတာ္ေတာ္အေရးႀကီးေနလို့လား လ်ွာမ႐ွည္နဲ႔သြားေတြ႔လိုက္ဟိုမွာကေလးကေစာင့္ေနၿပီ"
ေျပာၿပီးဖုန္းခ်သြားတဲ့သူေၾကာင့္ဟန္ဘင္မွာပဲေက်ခဲမရျဖစ္ေနခဲ့သည္။ သူ႔ကိုအေဖကကေလးလို႔မေခၚဖူးတာကိုက်န္းဟာအိုကိုက်ကေလးတဲ့လား...။ တစ္ခါမွမျမင္ဖူးခဲ့တာေတာင္ခင္ဗ်ားကေတာ္ေတာ္အျမင္ကပ္စရာေကာင္းတာပဲက်န္းဟာအို!..။
YOU ARE READING
The meaning of white tulips..♡
Non-Fictionမောင့်ရဲ့တစ်ပွင့်တည်းသောကျူးလစ်ဖြူလေး~ ေမာင့္ရဲ႕တစ္ပြင့္တည္းေသာက်ဴးလစ္ျဖဴေလး~
