Bu odada bana paronayimi veren kim, Tanri ya tesekkür mu etmeliyim yoksa yasattigi paronayalar icin. Sizofrenlik mi yoksa yasadigim ya da bir tablonun gereksiz rengi kadar sacmamiyim? Hatiralarim yastiga koyunca mi canlanir kafamda yoksa yastik hatiralarimi canlandirmak icin ufak bi bahane mi? Bilmiyorum ellerim parmak uclarina deydigi gunden beri bir sizofrenlik var ustumde. Bir iskambil kagidindaki maca papazim aslinda sende bana gülümseyen kupa kizi. Etimi ligme ligme etmeme yetecek bucagin tersi, Ama nefret etsemde istiyorum bu sizofrenligi. Bir kucuk paronayanin icinde ufak bi oyunum sadece . Zarlar tanrinin elinde ama ne kadar atsada biliyorum duses gelmicek biciminde. Pislikte buyumesede papatyalar bal renginde arilar. Neyse paronayam bitti bu gecede iyi geceler kutsanmis sizofrenligim. Keyfim gene yerimde.
