"Siz cidden çıldırmısınız!"diye bağırdım. Etraftaki herkez bana bakiyordu. Peki bu benim umrumdamı? Hayır. Chan ile beni aynı odaya yazdırdıktan sonra olay cikartmış ve Chan ile kavga etmiştim. Daha sonra gidip odaları ayırabileceğimizgeldi aklıma.
Ama buda işe yaramamıştı. Ve hâlâ chan ile aynı odadayım. Şimdi ise yemek yemek için topladığımız yerde oturduğumuz bankta Arkadaşlarıma (!) bağrıyordum.
Simdi kim haklı?
Ben tabii ki.
"Seung biraz sakin ol, ve oyle konuş lütfen etrafta insanlar var. Onların diline düşmek istemezsin dimi canım benim." Dedi dişlerini sıkarak felix. "Ahss tanrım"diye isyan ettim. Ama haklıydı böyle yaparak sadece kendimi rezil etmiş oluyordum. Ve bu yolun sonu yine bana çıkıyor.
Önümdeki yemekten büyük bir lokma yedim. Kendimce sinirimi atmaya çalışıyordum. Herkez yavaş yavaş kendi işine dönmeye başlarken oturduğumuz yere chan ve arkadaşları bizim oturduğumuz banka oturunca bütün herses bize bakmaya başladı.
"Chan..lütfen..yanımdan..gidermisin" dedim parça parça. Aslında gitmesini istemiyordum işte. Ama onu kendimden uzaklaştırman ve kendimde soğutmam lazım. Ailem kimseyle yakın olmamı istemiyor. Onların izin verdiği arkadaşlarım sadece Felix, Jisung ve jeongin..
Beni hayatım böyle ben ne kadar kaçmak istesem de böyle. Ben ailemden kaçmak için burs kazanıp yatılı bı okulu kazandım. Aslında paramız fazlaydı, ama ailemin bana kullanacaklarını sanmıyordum. Ailem benden kurtulmak için böyle bir teklifi geri çevirmezlerdi. Bende tam onlardan kurtulmuşken annemin (?) bana zorla o iğrenç şeyleri yaptırıp ve onları videoya çekmesi ve hocalara para verip hergün benim ne yaptığımı onlara iletmesi bardağı taşıran son damala olmuştu. Ailemden gizli bir işe girip yeterince para biriktirip busan'dan Seul'e gitmiş ve orda da burs kazanıp bir okula yazılmıştım. Tabii ki telefonumu da yok edip kendime yeni bir telefon ve hat almıştım ailemi bütün sosyal medya hesaplarımdan engelledim.
Neyse bakacak olursak cidden klasik bı Wattpad hikayesi.
Chan kulağıma eğilip "neden bana uzak davrandığını bilyorum minmin" diye fısıldadı. Kafamdan aşağı kaynar sular döküldü. Nasıl? Nasıl bilebilir ki? Blöf yapiyodur kesin.
"Nedenmiş peki??"dedim sitresimi yok sayarak. "Korkuyosun, çünkü bana kapılmak istemiyorsun" dedi sırıtarak. Hah oylemiymiş?
Kapıldım zatten.
Benim başka sorunlarım var channie. -😿-
"Neyse minmin! Odada görüşürüz!"
"Ahyss bu çocuk yüzünden herkesin diline düşücez" mırıldandım kendi kendime.
|
|
|
Şimdi sole ki ben uzun bölüm atticaktim ama öbür bolum çok kısa olduğunu fark ettim
Ve odada konusmalarini bu bölümde yazarsam konu kalmaz
Lan
LAN
Aklıma çok iyi ters köşe geldi
Kötü sonla bı bitiriyim yoksa iyi sonla mi
Hersey bu soruya bagli
Öle iste 😼
ŞİMDİ OKUDUĞUN
Just an ordinary trip-ChanMin
Novela Juvenil"gezilerin bu kadar güzel manzarası olursa ben hep gelirim" *Fic bitince açıklamanın devamı gelicek*
