Su kurban bayramı misafir hastane derken bolum atamadim 😿
O yuzden hastanede ne kadar uzun yazabilirsem yazıcam size
Bir alkis alim -👏🏻-
*
*
*
Sabah erkenden kapılarımız tıkladığı için erken kalkmış, bütün öğrenciler sıraya girmiş herkes uykulu uykulu etrafına bakıyordu. Hiç kimse daha ne olduğunu anlamadan beden öğretmenimiz gelimiş ve konuşmaya başlamıştı.
"Çocuklar! Burdaki ikinci günümüzde biraz eğlenelim diyoruz. Bunun için ormanda sandıklar sakladık, bu sadığı bulan kişinin bir ödülü olucak," herkes pür dikkat hocayı dinliyordu. Hoca da bunu fark ettiğinde gülümsedi ve konuşmaya devem etti.
"Ödülümüz sandıkları bulan kişilerin sırasına göre sırayla onların istediği yemekler çıkıcak ve herkes onlardan yiycek,yedi tane sandık var ilk alan pazartesi günü istediği yemek çıkıcak. İkinci alan kişinin salı, üçüncü Çarşamba ve böyle devam edicek sonra da vatten okul gezimiz bitmiş olucak çocuklar, biz sizin iyi vakit geçirmenizi istiyoruz tabii bu zanmanda da vücutlarinizida geliştirmiş olursunuz"dedi hoca.
Ben nedenini bilmediğim bir şekilde Chan ve gurubuna bakmıştım. Dedim ya sebebi yok. Onlar ise kendi aralarında konuşmaya başlamış ve ona baktığımı hissetmiş gibi sırıtarak bana baktı ve göz kırptı.
Evet göz kıptı!
Ah, ben ne diyorum böyle! Ben ben bu duygudan uzak durmalıyım. Ben asla böyle birseyi bakul edemem. Etmemeliyim.
Kahrolası ailem yüzünden! Hayatım onlar yüzünden bok yolunda. Ben böyle bir haytı kendim seçmemiştim. Tam da Wattpad kitapları gibi bir haytım var! Onları okuyunca çok havalı bir hayatları felan olduğunu düşünürler. Ama yaşıyanlar anlar...
Ahh, yine saçma sapan şeylere takıldım. Bu huyum çok kötü. Bende öyle. Benimle ilgli olan herşey öyle. Öz güvensiz aptalın tekiyim. Okuldakiler benim neremi iyi buluyorda benden hoşlanıyorlar?
Kahretsin yine çok düşündüm.
*
*
*
Akşam olmuş ve yemekleri yemek için toplanmıştık. Yemek yediklet sonra yarışma başlıyacak ve ormanda gezmaye başlıyacaktık.
Aslında oyuna dahil olmak istemiyordum. Ormanlar beni korkutuyor. Sürekli kabuslarıma giren o lanet zamnlar geliyordu aklıma. Evet geçmişimden korkuyorum.
Ormanda felix benim yanımdan ayrılmayacağına söz vermişti. Tabii ki ona ormandan korktuğumu felan söylemedim. Sadece sandıkları birimiz görmesse diyerimiz görür diye düşünüyor. Aslında buda vardı, ikimizde beraber gezmek için iki sebep.
Hoca bizi etrafına toplamış ne yapmamız gerektiğini söylüyordu.
"Çocuklar! Dikatinizi buraya verin! Şimdi herkese birer düdük vericez kim sandık bulursa o düdüğü çalıcak ve herkes bir sandığın bulunduğunu anliyacak. Fakat sandık bulmadan düdüğü çalan kişiye bir gün yemek yok! Duydunuz mu! Yedi tane düdük seni duyduğunuzda buraya geri gelin. Hadi şimdi herkes ormana!!" Hocanın bağırışından sonra bir çok kişi çocuk gibi oşarak ormana girmişti diyer kişiler ise sanki hiç acelesi yokmuş gibi etrafa bakarak ilerliyordu bunlaradan biri de ben ve felix'ti.
Yavaş yavaş ormanın derinliklerine doğru giderken bi yandanda etrafa bakiyordum. İçimde kötü bir his var ve zaman ilerledikçe daha da artiyordu. Sanki fırtına öncesi sessizlik varmıs gibi...
Biraz daha ilerledikçe felix'in nefes alış verişlerini duymamaya başlamıştım arkama baktığımda Felix yerde yıkılmış bir şekilde uzanıyordu.
O sıra hislerime birekez daha lanetler savurdum. Koşarak felix'in yanına gittiğimde hemen nabzını yokladım. Çok şükür nabzı vardı demek ki bayıtılmıştı.
İçimden bildiğim bütün duaları okurken arkamda bir kıpırdanma hisetmiştim. Hızla arkamı döndüğümde onları görmeyi beklemiyordum...
Huening Kai ve kardeşi Bahiyyih...
|
|
|
Evett
Uzun bir zaman sonra bolum atimm
Kai ve bahiyyih'yi neden kotu yaptigimi sorguluyorum...
Neyse iki kisi gerekiyodu
Neyse iste
Babam saolsun derslere simdiden basla dedi😿
O yuzden uzun sure yine yb gelmeyebilir...
Ama yine de elime ilk geçen fırsata yamaya caliscamm
Yorum niye bu kadar az😿
Ole iste
ŞİMDİ OKUDUĞUN
Just an ordinary trip-ChanMin
Dla nastolatków"gezilerin bu kadar güzel manzarası olursa ben hep gelirim" *Fic bitince açıklamanın devamı gelicek*
