Buz Mavisi /bxb/

1: Kahve

Baş karakter aşırı sinir bozucu haberiniz olsun ben yazarken mahvoldum.

Neyse başlıyorum bu kurguya.

İyi okumalar asklarim 🤍🥺

—

Ayaz

Geçmişe dönüp baktığımda lise hayatım boyunca kendimi hep müdürün odasında, yüzümde açık bir yara ve okul forması dışında her şeyi giyerken görüyordum.

Genelde kavga ettiğim kişiler benden daha çok yara almış olurdu, hatta son yılımda bir çocuğun kafasını duvara vurduğum için uzaklaştırma bile almıştım. Yani liseden atılmadan buralara gelmem bir mucize sayılırdı. Hatta benim annem müdür olmasaydı ve okuduğum lise özel lise olmasaydı beni okuldan atılmış, eğitim hayatıma son verilmiş bir şekilde bulabilirdiniz.

Ve yine genelde bütün kavga sebeplerimin tek nedeni kızlar olurdu. Tercihen sarışın ve ailesi katı olmayan kızlar. Tam bir magnet olduğumu kabul ettiğim için de belayı ve kızları her zaman kendime çekerdim.

Eh, bu benim suçum değildi.

Liseden mezun olup üniversiteye geçtiğimde beni çoktan yaptıklarına pişman olmuş anne ve babamın benim birazcık da olsa değişeceğime olan inançları vardı.

Ama şimdi rektörün odasında, dudağımda ve kaşımdaki kanla dikiliyor olmam bu inançlarının tersini gösteriyordu.

Ah bir de lisedekiyle tek ortak yönü, babamın rektörün kendisi olmasıydı.

"Bu yaptığın pislik yüzünden disiplin kurulunun karşısına çıkacaksın biliyorsun değil mi!?"

Babamın sert sesi iki kulağımda birden bir patlama sesi uyandırırken ters bir şey söylememek için kendimi tuttum. Normalde benim burada olmamam gerekiyordu, çoktan dekanın karşısına çıkmış onun bana olacakları daha sert bir şekilde anlatması falan gerekiyordu ama babam rektör olduğu için dekandan rica ederek bu işi kendi işi olmamasına rağmen üstlenmişti.

"O piç yanımdaki kıza laf etti baba ben ne yapayım, mal mal dursaydım da gavatın teki mi olsaydı-"

"Kes sesini!"

Babamın resmen gürlemesiyle iki kulağımı da kapatmamak için kendimle savaş verdim. Adam bağırınca tam bağırıyordu cidden.

"Tamam ya.."

Cidden olaylar dediğim gibi olmuştu. Kendi bölümümün kafeteryasında uslu uslu yanımda çıtır bir sarışınla otururken lavuğun teki gelip yanımdaki kıza abuk subuk şeyler söylemişti. Kızın adını bile hatırlamasam da kimse öyle hareketler yapamazdı benim yanımda, ben adamı mahvederdim, ki çocuğu ağlaya ağlaya revire gönderdiğim için etmiştim de.

Hak etmişti sik kafalı.

"Her seferinde tam değiştin derken annenle benim yüzümüzü nasıl kızartıyorsun sen! Liseyi de torpille annen sağolsun bitirdin, üniversite sınavında yalvar yakar ders çalıştın tamam dedik bizim çocuk bi bok başarabiliyor! Sonra yine yüzümüzü yere eğdiriyorsun!"

"Abartma kanka."

Kendi kendime mırıldandığım şeyle babam susarken hızla yüzümdeki neredeyse kahkahalara boğulacak ifadeyi değiştirdim.

"Pardon.."

Babam yüzündeki sinirli ve bir o kadar da hayal kırıklığına uğramış ifadeyle bana baktı.

"Yazıklar olsun hayvan herif seni. Seni doğru düzgün dövmedim diye mi böyle oldun sen acaba."

"Yapmasaydınız baba o zaman beni, sevişirken ben mi yanınızdaydı-"