មួយថ្ងៃទៅមួយថ្ងៃហាក់បីដូចជាលឿនហួស អាល្អិតបិទភ្នែកបន្តិចមួយអាទិត្យកន្លងផុតទៅបាត់ លឿនជាងដកដង្ហើមទៅទៀត។ ត្បិតថាមួយអាទិត្យនេះកន្លងមែនពិតតែ ជិវិតនាយមិនប្រសេីរសោះ នៅក្នុងរណ្ដៅជ្រៅទៅជ្រៅទៅ លោកគ្រូ ផាក សុងហ៊ុន នេះមិនអោយនាយចេញពីផ្ទះសោះ អោយនាយធ្វេីតែលំហាត់ មេីលមេរៀនរាល់ថ្ងៃ សឹងតែមិនបានស្គាល់ពន្លឺនៃព្រះអាទិត្យផង! !
"ជេយ៉ុន! ! "សម្លេងដែលអាល្អិតលឺឡេីងធុញបន្លឺនៅមាត់ទ្វារ នាយងាកទៅម្ចាស់សម្លេង រាងកាយស្គមស្គាំងមេីលមុខលោកគ្រូម៉ក់ៗ ចង់សុំចេញក្រៅណាស់តែមិនហ៊ានហាមាត់និយាយ។
"ញ៊ាំទៅ! ម៉ាក់របស់ឯងត្រូវទៅប៊ូសានថ្ងៃស្អែក មេីលអ៊ំរបស់ឯងដែលឈឺ! " សុងហ៊ុន ទម្លាក់ប្រអប់បាយរបស់នាយលេីតុ មុននឹងដេីរមកដាក់គូទអង្គុយលេីគ្រូជិតជេយ៉ុន។
"ស្គមដល់ហេីយ! "សុងហ៊ុន មេីលជេយ៉ុន ពីលេីដល់ក្រោម មិននឹកស្មានថាតែប៉ុន្មានថ្ងៃអាចអោយជេយ៉ុន ស្គមដល់ថ្នាក់នេះសោះ។
"លោកគ្រូ...ខ្ញុំសន្យាជាមួយលោកគ្រូហេីយ ខ្ញុំឈប់និយាយជាមួយអ្នកណាទៀតហេីយ លោកគ្រូព្រមអោយខ្ញុំចេញទៅក្រៅវិញទៅ បានទេ"ជេយ៉ុន ក្ដោបដៃលោកគ្រូ មកផ្អឹបថ្ពាល់ សម្លឹងលោកគ្រូដោយកែវភ្នែកស្រទន់។
"ហឹម?? ហេតុអីឯងនិយាយដូចជាលោកគ្រូ ឃុំឃាំងឯងអញ្ចឹង...ញ៊ាំបាយទៅ ស្អែកឯងប្រឡងមិនចឹងហ្អេ៎ ចាំលោកគ្រូយកក្រដាសមកអោយប្រឡងមិនបាច់ចាំចេញក្រៅទេ" សុងហ៊ុន ងេីបចេញទៅយកប្រអប់បាយតែក៏ត្រូវ ជេយ៉ុន ចាប់ដៃជាប់។
"លោកគ្រូ....លោកគ្រូអោយខ្ញុំធ្វេីអីក៏ព្រម អោយខ្ញុំចេញទៅក្រៅវិញទៅ ខ្ញុំសន្យាខ្ញុំធានាខ្ញុំស្បថ មិនអោយលោកគ្រូទេីសចិត្តនោះទេ ណាលោកគ្រូ.."ជេយ៉ុន លូកដៃតូចៗរបស់ខ្លួនទៅអោបចង្កេះ សុងហ៊ុន នាយអោនទៅស្ដាប់បេះដូងរបស់គេ ដែលកំពុងតែលោតញាប់ ដឹបៗក៏ញញឹមចុងមាត់ដឹងថាវានឹងបានការជាមិនខាន។
![WHEN I WAS 6TEEN| JAKEHOON[HIATUS]](https://img.wattpad.com/cover/365217804-64-k407337.jpg)