"បងឈប់ស្រលាញ់ខ្ញុំហេីយមែនទេ?"ជេយ៉ុន ធ្វេីភ្នែកព្រិចខ្ញាំ អោនមុខទៅជិតហ៉ីស៉ឹង ព្រោះនាយដឹងថាវិធីនេះបានផលជាងវិធីអ្វីៗ ទាំងអស់។
"មិន...មិនមែនបងឈប់ ស្រលាញ់ឯងទេ បងចង់បញ្ឈប់ឯងបែបនោះ ក៏ព្រោះតែបងស្រលាញ់ឯង"ហ៉ីស៉ឹង និយាយរដិបរដុប មិនហ៊ាន មេីលទៅកែវភ្នែកមូលក្រឡង់ដែលសម្លឹងមកនាយដូចជាកូនឆ្កែ។
"បេីបងស្រលាញ់ខ្ញុំហេតុអី បដិសេធខ្ញុំធ្វេីអី"ជេយ៉ុន ដាក់ដៃលេីកៅអីហ៉ីស៉ឹង ទាញចង្កាអោយបែរមកមេីលភ្នែកនាយចំ។ បបូរមាត់តូចទម្លាក់លេីបបូរមាត់ក្រាស់ ភ្លាមៗរកតែ ហ៉ីស៉ឹង លេីកដៃឃាត់មិនកេីត មាត់ទាំងពីរជាប់គ្នា រាងតូចរហ័សទៅអង្គុយពីលេី អាល្អិតទេីបហ៉ីស៉ឹង ទាញខ្លួនជេយ៉ុន ចេញលេីកដៃខ្ទប់មាត់គេជិតមិនអោយសូម្បីតែខ្យល់ចូល។
"ជេយ៉ុន បងអត់ធ្វេីអញ្ចឹងទៀតទេ បងនិយាយយ៉ាងម៉េចគឺបែបហ្នឹង...អឹម!" ហ៉ីស៉ឹង ធ្លោយមាត់បន្តិចនៅពេលអាល្អិតដែលកំពុងអង្គុយលេីខ្លួនចាប់ផ្ដេីមត្រដុសលេីខោរបស់គេ។ នាយតូចខាំដៃរាងក្រាស់តិចៗអោយកាន់តែស៉ីអារម្មណ៍ ទោះជាដឹងថាហ៉ីស៉ឹង ម៉ឺងម៉ាត់មិនក្បត់សម្ដីខ្លួនក៏នាយនៅតែខំប្រឹង។
"ជេយ៉ុន..."ហ៉ីស៉ឹង ជ្រួលច្របល់ នៅពេលជេយ៉ុន ចាប់ផ្ដើមក្លាយជាមនុស្សមួយផ្សេងត្រឹមតែប៉ព្រិចភ្នែកបែបនេះ។
ក្រាក! ទ្វាររបេីកតែអ្នកទាំងពីរមិនរបេះចេញពីគ្នាសោះ មិនដឹងថាមិនលឺឬក៏មិនខ្វល់។ រាងក្រាស់ ខ្ពស់ស្រលះសម្លឹងទៅអាល្អិតងេីបខ្លួនចុះឡេីងៗ ដៃក្រាស់ទាញវ៉ែនតាពីហោប៉ៅអាវមកពាក់ មុននឹងស៊កដៃចូលហោប៉ៅមេីលទាំងស្ងាត់មាត់ជ្រាប។
"យ៉ុន បាន...បានហេីយបេីលោកគ្រូមក ឯងគិតយ៉ាងម៉េចទៅ"ហ៉ីស៉ឹង ទប់ចង្កេះជេយ៉ុន ដែលខំប្រឹងរំកិលទៅមុខមិនឈប់ ចំណែកឯអាល្អិតជេយ៉ុន ធ្វើនេះធ្វេីនោះមិនដឹងសោះថាគ្រោះធំកំពុងតែនៅពីក្រោយនាយ
![WHEN I WAS 6TEEN| JAKEHOON[HIATUS]](https://img.wattpad.com/cover/365217804-64-k407337.jpg)