9.00

889 82 22
                                    

"បងឈប់ស្រលាញ់ខ្ញុំហេីយមែនទេ?"ជេយ៉ុន​ ធ្វេីភ្នែក​ព្រិចខ្ញាំ​ អោន​មុខ​ទៅ​ជិត​ហ៉ីស៉ឹង​ ព្រោះនាយ​ដឹង​ថា​វិធី​នេះ​បានផលជាងវិធី​អ្វីៗ​ ទាំងអស់។

"មិន...មិនមែនបង​ឈប់​ ស្រលាញ់ឯងទេ​ បងចង់​បញ្ឈប់​ឯង​បែបនោះ​ ក៏ព្រោះតែ​បង​ស្រលាញ់ឯង"ហ៉ីស៉ឹង​ និយាយ​រដិបរដុប​ មិន​ហ៊ាន​ មេីល​ទៅកែវភ្នែកមូល​ក្រឡង់​ដែល​សម្លឹង​មក​នាយ​ដូចជា​កូនឆ្កែ។

"បេី​បង​ស្រលាញ់​ខ្ញុំ​ហេតុ​អី​ បដិសេធ​ខ្ញុំ​ធ្វេីអី"​ជេយ៉ុន​ ដាក់​ដៃ​លេី​កៅអី​ហ៉ីស៉ឹង​ ទាញ​ចង្កា​អោយបែរមកមេីលភ្នែកនាយចំ។ បបូរមាត់​តូច​ទម្លាក់​លេី​បបូរមាត់​ក្រាស់​ ភ្លាមៗរក​តែ​ ហ៉ីស៉ឹង​ លេីក​ដៃ​ឃាត់​មិន​កេីត​ មាត់ទាំង​ពីរ​ជាប់គ្នា​ រាងតូច​រហ័ស​ទៅ​អង្គុយ​ពីលេី​ អាល្អិត​ទេីបហ៉ីស៉ឹង​ ទាញ​ខ្លួន​ជេយ៉ុន​ ចេញ​លេីក​ដៃ​ខ្ទប់​មាត់​គេ​ជិត​មិន​អោយ​សូម្បី​តែ​ខ្យល់​ចូល។

"ជេយ៉ុន​ បង​អត់ធ្វេី​អញ្ចឹង​ទៀតទេ​ បង​និយាយ​យ៉ាងម៉េច​គឺ​បែបហ្នឹង​...អឹម!"​ ហ៉ីស៉ឹង​ ធ្លោយ​មាត់​បន្តិច​នៅ​ពេល​អាល្អិត​ដែលកំពុង​អង្គុយ​លេី​ខ្លួន​ចាប់​ផ្ដេីម​ត្រដុសលេី​ខោ​របស់​គេ​។ នាយតូច​ខាំ​ដៃ​រាងក្រាស់​តិចៗអោយកាន់តែ​ស៉ីអារម្មណ៍​ ទោះ​ជា​ដឹង​ថា​ហ៉ីស៉ឹង​ ម៉ឺងម៉ាត់​មិន​ក្បត់​សម្ដី​ខ្លួន​ក៏នាយ​នៅ​តែ​ខំប្រឹង​។

"ជេយ៉ុន​..."ហ៉ីស៉ឹង​ ជ្រួលច្របល់​ នៅពេល​ជេយ៉ុន​ ចាប់ផ្ដើម​ក្លាយ​ជា​មនុស្ស​មួយផ្សេង​ត្រឹម​តែ​ប៉ព្រិចភ្នែកបែបនេះ។

ក្រាក! ទ្វារ​របេីក​តែ​អ្នកទាំង​ពីរ​មិន​របេះ​ចេញ​ពី​គ្នា​សោះ​ មិនដឹង​ថា​មិនលឺ​ឬក៏មិន​ខ្វល់។ រាងក្រាស់​ ខ្ពស់​ស្រលះ​សម្លឹងទៅ​អាល្អិត​ងេីប​ខ្លួន​ចុះ​ឡេីងៗ​ ដៃ​ក្រាស់​ទាញ​វ៉ែនតា​ពី​ហោប៉ៅ​អាវ​មក​ពាក់​ មុននឹង​ស៊ក​ដៃ​ចូល​ហោប៉ៅ​មេីល​ទាំង​ស្ងាត់​មាត់​ជ្រាប​។

"យ៉ុន​ បាន...បានហេីយ​បេី​លោកគ្រូ​មក​ ឯងគិត​យ៉ាងម៉េច​ទៅ"​ហ៉ីស៉ឹង​ ទប់​ចង្កេះ​ជេយ៉ុន​ ដែល​ខំ​ប្រឹង​រំកិល​ទៅមុខ​មិន​ឈប់​ ចំណែក​ឯអាល្អិត​ជេយ៉ុន​ ធ្វើ​នេះ​ធ្វេី​នោះ​មិន​ដឹង​សោះ​ថា​គ្រោះ​ធំ​កំពុង​តែ​នៅ​ពីក្រោយ​នាយ​

WHEN I WAS 6TEEN| JAKEHOON[HIATUS]Where stories live. Discover now