Neredeydim ben? kendimi kuş gibi hissetmiştim. Tek fark onlar kafeste bense bir kutudaydım. Ayağa kalkmaya çalıştığımda sarsılıp düştüm. Kutunun deliklerinden kırmızı ışık gelmeye başladı. Korkmadım değil.
Kutu bir süre sonra durdu. Ve kapakları açılmaya başladı. Gelen güneşten rahatsız olmuştum ki gözlerim kapandı. Sonra içeri birisi atladı. Gözlerimi açıp ona baktım. Ve sonra birkaç erkek sesi duydum. Sinirlenmeme yetmişti.
-BU BİR KIZ
-Kız mı?
-Ne yani yeni çaylak kız mıymış?
-Dokunmayın benimdir.
-Kesin sesinizi
Sondaki sesle hepsi susmuştu. Önümdeki bana elini uzattı ve "Merhaba çaylak labirent'e hoşgeldin" Dedi. Elini tutmayıp hızlıca iki tane varilin üstünden atlayıp yukarı çıktım. Çıktığım gibi gözlerim büyüdü.çünkü dört tane koca duvar vardı. Huzursuzlanmama yetmişti. Sonra hiç birşey hatırlayamadığımı farkettim. Dokunsalar ağlıycak derecedeydim. Arkamı döndüğümde benim yaşlarımda yaklaşık 30 erkek vardı. Sonra önüme siyah tenli birisi geldi.
"Merhaba ben Alby" Dedi. Dediğini duymadan "Neredeyim ben? Neden hiç birşey hatırlamıyorum? Neden buraya geldim? " Gibi ard arda bir sürü soru sordum. Evet paniklemiştim. Kim paniklemezdi ki? Sonra adının Alby olduğunu öğrendiğim kişi bana "Merak etme adını hatırlamaman gayet normal birkaç güne hatırlarsın. "Dedi.
Bir kaç kişi kutunun içine girdi ve 2 tane varil çıkardılar. Etraftaki herkes dağılıyordu. Alby ile yanımıza sarışın bir çocuk geldi. İçimden oha çok yakışıklı diye geçirmemiş değildim. Elini uzattı ve gülerek " Merhaba çaylak ben newt" Dedi. Elini tuttum ve "Memnun oldum Newt ama ben ismimi hatırlamıyorum. " Dedim. Alby "Newt ona etrafı gösterebilir misin? " Dedi. Newt "O işi bana bırak" Dedi.
Ve alby yanımızdan ayrıldı. Newt bana biraz etrafı gösterdikten sonra "Biraz dınlen istersen akşamki kutlamanı kaçırmak istemezsin değil mi? " Dedi. "Ne kutlaması" Dedim. Anlatmaya başladı. "Her çaylak geldiğinde Alby kutlama yapar. " Dedi. Bende "Olur o zaman biraz uyusam iyi olucak. " Dedim. Gülümsedi ve "Tamam o zaman gel yatacağın yere gidelim. " Dedi. En sondaki dediği cümleyi duyanadım çünkü gözlerim gülüşünde kalmıştı.
Birkaç saat sonra;
Ne kadardır uyuduğumu bilmiyordum. Ama gürültülü bir sesle uyandım. Hemen odadan çıktığımda koca duvarların kapanmaya başladığını gördüm. Yanıma koşarak Newt gelmişti. Korktuğumu anlamış olmalıydı. Evet KORKMAMA İMKANI YOK RESMEN TARİHİ ESER KAPILAR KAPANIYORDU. Newt "Korkma zamanla alışırsın" Dedi. Alışmak? Ciddimi bu. Resmen iç sesim konuşmuştu.
