BEN NİLDA

10. Olaylı Cenaze

Selam bebişlerim, Bu bölüm hiç kaos yazasım yoktu ama bir an da yazıvermişim. 🤷🏼‍♂️

BİN dokunmayı geçmeden bölüm atmayacağım canlarım <3

Biraz daha bekleyelim lütfen. Yoksa sizi unutmak ne kelime.

BEN NİLDA

-

Nilda Erezli

Gözlerimi araladığımda havanın hala aydınlık olduğunu fark ettim.

Annemin cenazesine katılmak için hala vaktim vardı.

Peki ya ben cenazeye katılabilecek kadar güçlü müydüm? Bunun cevabını benden başkası veremezdi belki ama bende emin değildim.

Gözlerime dokunmak için elimi yüzüme uzattığımda göz altlarıma dokunan parmak uçlarımla hissettiğim sızı gözlerimi yummama sebep oldu.

Güçlü olup olmadığımı bilmesem de canımın yandığı bir kesindi. Hem ruhsal hem de fiziksel olarak acı çekiyordum.

Benim annem ölmüştü.

Yanımda ki komodinin üstünde ki telefonuma uzandım. Aramam gereken biri vardı. Teyzemin haberi olduğunu biliyordum ama beni neden aramamıştı ki? Haber alıp yıkılacağımı bilmiyor muydu sanki?

Rehbere girdiğimde ilk aramalarda olduğunu fark ettim.

Teyzem beni aramıştı ama ben duymamıştım.

Numarasının üstüne tıkladım. üçüncü çalışta telefon açıldı.

Arkadan sesler geliyordu. Cenaze yerinde olduğuna emindim.

"Teyzecim?" dediğinde ağlamamak için sıktım kendimi.

"Neredesiniz Teyze?" dediğimde bana bulundukları yerin adresini verdi. Açık adres belliydi aslında. Mezarlıkta.

"Geliyorum." dediğimde teyzemin titreyen sesi bana dokundu.

"Nilda gelmeyebilirsin güzelim."

"O benim annem Teyze. Nasıl yalnız bırakırım. O beni bırakmış olsa bile." dediğim gibi telefonu kapattım ve yataktan kalktım.

Kimseye gözükmeden bulunduğum katta ki lavaboya girdim. Saçımı başımı düzelttim. Ölü gibi gözükmek istemiyordum. Güçlü olmaya çalışmam lazımdı.

Aynada kendimle baş başa kaldığımda sağ gözümden süzülen bir damla yaşa odaklandım.

Şu hayatta annemin ölümünden başka hangi şey daha ağır gelebilirdi ki? En ağırını yaşıyordum. Bu benim için ilk ve sondu.

Banyodan çıktığımda yattığım odanın kapısında duran Haktan'ı gördüm. Dalgın duruyordu. Onun içinde kolay bir gün değildi.

İkimizin de durumu birbirinden vahimdi.

"Haktan?" dediğimde daldığı yerden uzaklaştı bana döndü. Dudaklarında asılı kalan tebessümle bana baktığında bende ona karşılık verdim.

"Daha iyi misin?" diye sorduğunda omuzlarımı indirip kaldırdım.

"En fazla nasıl olabilirim ki? Annem ölmüş." dediğimde boğazımı sıkıyorlarmış gibi hissettim.