2. Bölüm : Kaçık.

40 17 116
                                    

"Geri dönme zamanı."

Hepimiz aynı anda zihnimizde portalı canlandırdık, gözlerimizi açtığımız an tam başımızın üzerindeydi. Tekrar zihnimde okulu hayal ettim, siyah beyaz duvarlarını ve olduğumuz sınıfı düşledim. Her şey yolundaydı aslında, hep bunu düşündüğümde gözlerimi açtığım an kendimi okulda bulurdum. Bu sefer farklı bir şey hayal etmemiştim, ama gözlerimi kapatmadan önce güçlü bir enerji hissettim. Bu öyle bir şeydi ki damarlarımdaki kanın bile çekildiğini hissettim. Bütün bedenim buna teslim olmak istiyor, hatta ona sahip olmak istiyordu.

Oysa sadece iki saniye sürmüştü bu. Önemli olduğunu düşünmemiştim. Gözlerimi açtığımda kendimi okul yerine bambaşka bir yerde buldum.

Olmamam gereken yerde.

Ruhum sıcaktan bayılacak gibiydi, etraf öyle bunaltıcıydı ki üzerimdeki kıyafeti parçalamak istedim. Burayı tanıyordum.

Burası Cehennem'di.

Ve başımın fena hâlde derde gireceği yerdi.

"Hayatta bize verilen en büyük ödül aklımızdı

Oops! Bu görüntü içerik kurallarımıza uymuyor. Yayımlamaya devam etmek için görüntüyü kaldırmayı ya da başka bir görüntü yüklemeyi deneyin.

"Hayatta bize verilen en büyük ödül aklımızdı.

Ve bize verilen tek özgürlüktü.

Onu kullanamadığımız gün, gerçekten öldüğümüz gündür..."

⚖️

"Kahretsin..."

Başım bu defa çok büyük bir derde girmişti! Etrafıma bakarak tam olarak nereye yakın olduğumu anlamaya çalıştım. Büyük ve kasvetli şatoyu görmemle okkalı bir küfür savurdum. Neden ona bu kadar yakın düşmek zorundaydım ki? Beni kesinlikle öldürecekti! Cesedimi bile bulamayacaklardı!

Derin bir nefes aldım. Önce sakinleşmem ve dingin bir kafayla düşünmem gerekiyordu. Buraya portal sayesinde gelmiştim, zihnim beni neden yanıltmıştı? En son okula dönmeyi istemiştim, kafamda bunu canlandırdığımı bile net bir şekilde hatırlıyorum.

Enerji. Çok güçlü bir enerji hissetmiştim. Onun yüzünden mi buraya düşmüştüm? Basit bir iblis olamazdı, onu bu kadar net hissetmem mümkün değildi. Kimdi peki o kişi? Belki de benim buraya gelme sebebim o olmalıydı. Bunu nasıl öğrenmem gerekiyordu? Kahretsin! Kendimi büyük bir çıkmazın içinde hissediyordum.

Portal.

Sakinleşerek zihnimde portalı hayal ettim. Tekrar okulumu, odamı resmetmeye çalıştım zihnimde. Gözlerimi açtığımda hiçbir şey değişmemişti. Gergin olduğum için işe yaramıyordu büyük ihtimalle, sakinleşmem gerekiyordu.

Kabuslar ŞehriHikayelerin yaşadığı yer. Şimdi keşfedin