Wiara Czyni cuda

Rozdział 15 Po mimo Trudności damy rade

Przez Ostatni czas poczułam jak nasze relacje w klasie poprawiły się na lepsze co oznaczało że Wiktoria Garmadon nie miałam już nad nimi władzy. Jednak problemy w klasie nie skończyły się na długo ponieważ nadciągały nowe z którymi przyjdzie nam się zmierzyć a które wszystko zmienią .

Po południu razem z grupą wybraliśmy się do parku,jednak zanim tam dotarliśmy po drodze spotkaliśmy kube oczywiście Kaja nie utrzymała języka za zębami i powiedziała -nie wiedziałam że masz chlopaka myślałam że spale się ze wstydu ,bo potych słowach zaczęłam zastanawiać się nad swoim życiem które przez błąd mogło zmienić tor a to wszystko przez parę słów. Starałam nie przejmować się tym co powiedziała jednak to było trudniejsze niż myślałam .Co jeszcze bardziej dało mi do myślenia nad tą całą sytuacją. Po której chciało mi się wyć a po której pewna osoba była bardzo zadowolona i zadawało się że nic już nie będzie w stanie zepsuć nam dnia gdy nagle do parku przyszedł chłopiec z małym pistoletem w ręce a tuż za nim szedł jego tata. Po chwili chłopiec zaczął gonić jednego z uczniów z naszej szkoły na którego pani Danusia mówiła piórko ,nasza pani natychmiast zareagowała ,nie oszukujmy się gdyby nie nasza pani ten chłopiec mógłby zrobić komuś krzywdę.Ale na szczęście nikomu nic się nie stało. Po kilku godzinach poszliśmy do internatu na kolację. Później każdy szykował sie do spania ,gdy zapadła noc wszyscy poszli spać wszyscy po za mną gdyż rozmyślałam o następnym dniu oraz o tym co się wydarzy. Rano byłam kompletnie nie wyspana i nie mogłam skupić się na tym co mówiła do mnie pani .Moje niewyspanie zauwarzyl Jakub który zapytał mnie-dlaczego jesteś nie wyspana starałam się udawać że go nie słyszę. Jednak to nie pomogło bo i tak w końcu musiałam mu odpowiedzieć więc spokojnie ale powoli odpowiedziała mu -rozmyślałam o dzisiejszym dniu po moich słowach na jego twarzy pojawiło się zmartwienie co zwiastowało kolejne pytania na które nie miałam ochoty odpowiadać. Jednak nie zadał ani jednego ponieważ nie zdąrzyl gdyż zasnęłam i obudziłam się dopiero po kilku minutach.Kiedy skończyła się lekcjach zapytał mnie czy pamiętam coś z ósmej klasy ja odpowiedziałam -że tak owszem pamiętam ale nie wszystko kiedy to usłyszał powiedział do mnie tak -pamiętam jak zemdlałaś i musiałem cie zanieść do internatu w tym momencie szczęka mi opadła ponieważ nie pamiętałam nic takiego a on tak .

Po przyjściu do internatu odrazu pobiegłam do Patrycji żeby zapytać ją o wydarzenia z klasy ósmej ,kiedy tylko weszłam do jej pokoju ona akurat kończyła rozmowę ze swoją mamą i zanim przeszłam do sedna musiałam złapać oddech .Po kilku minutach w końcu mi się udało, i zapytałam ją tak -Kuba mówił że zemdlałam w ósmej klasie i musiał mnie zanieść do internatu zapadła chwila ciszy po której potwierdziła jego słowa .Byłam w szoku a co gorsza nic takiego nie pamiętałam a oni obydwoje tak .Minęło kilka minut zanim dotarło do mnie to co powiedziała godzinę później .Nagle przypomniałam sobie że muszę szybko iść do swojej grupy bo będziemy sprzątać jadalnie .Szczerze mówiąc to sprzątania było sporo ponieważ stołówka była dość duża .Co oznaczało mnóstwo pracy ,ale na szczęście szybko nam poszło i wyrobiliśmy się z czasem .

Rano byłam kompletnie nie wyspana znowu ale tym razem nie tak jak wcześniej ,po wejściu do klasy Kuba zauwarzyl że znów jestem nie wyspana lecz tym razem o nic nie pytał czemu się nie dziwiłam bo kto by chciał pytać cały czas o to samo. Po lekcji zaczęłam się zastanawiać dlaczego to właśnie do mnie odezwał sie Kuba który dość często dawał mi do zrozumienia że z nim nie da się pogadać, Co było w jego stylu. Tym czasem moje dwie koleżanki obgadywały mnie w obecności innych osób.Co zawsze kończyła się aferą na całą szkołę, w tym momencie uświadomiłam sobie że nie ma co stracić czasu i życia na takie osoby bo one nigdy tego kim jestem i kim chce być.

Nigdy nie pozwól na to żeby ktoś cię oceniał za to kim jesteś .

Do zobaczenia w następnym rozdziale.