Gewoon twee vaders

Hoofdstuk 3

Ze zag dat Louise er al was en maakte haar fiets vast aan de boom, naast Louise de hare. Ze klom de trap op en zei:'Hé Lolo, ik denk dat het subiet kan regenen' 'Inderdaad, ik heb wortels, wil je er een?' Dat waren de twee codezinnen om binnen te komen, een wachtwoord zeg maar.
Floor ging binnen en keek nog eens rond, ze kon niet geloven dat Louise's vader dit vorige zomer had gebouwd in het stukje bos achter hun tuin, het was heel gezellig ingericht. Ze hadden er de hele zomer in gechilld en zorgeloos gespeeld, ze hadden zo hard gelachen toen Finn zó in hun val was gelopen en een emmer water vól in zijn gezicht had gekregen. Oh Finn, ik mis je nu al...
'Hé Flo, alles oké dromertje?', het was Louise die al de hele tijd aan het kijken was en het vreemd vond dat Floor alles bekeek alsof het de eerste keer was dat ze dit alles zag. Floor keek op en leek wat verward, Louise wist niet goed wat ze moest doen en gaf Floor het briefje en vroeg waarom ze dat had geschreven.
Floor leek weer bij haar positieven te komen en ging zitten. Floor voelde steeds meer stress opkomen en zei:'Dit is iets heel ernstigs, het is voor mij ook moeilijk...' Louise knikte. 'Het is Finn, hij... hij...' Floor's stem brak en ze barstte in tranen uit. 'Wat is er met Finn?', vroeg Louise nu bezorgd. 'Hij... hij...', Floor pakte al huilend een briefje uit haar zak, haar hand trilde toen ze het aan Louise gaf.
Het was Finn's afscheidsbrief, Louise las hem en vroeg met tranen in haar ogen:'Is... is hij... is hij dood...?' Floor knikte en barstte terug in een hevige huilbui uit.

Louise kroop naar haar toe en gaf haar een dikke knuffel, zo bleven ze een tijdje zitten.
Toen zei Floor: 'Ik moet maar weer eens naar huis gaan.' Louise knikte en Floor vertrok.