Gewoon twee vaders

Hoofdstuk 2

Wanneer ze eindelijk aan het bureau van de directeur zaten begon de directeur te praten:'Het spijt me heel erg, je ouders belden net... ze hebben je broer, Finn gevonden. Hij heeft een overdisis paracetamol genomen, alles wijst erop dat hij zelfmoord pleegde...' Op dat moment stortte Floor haar leven in.

Verstomd en in shock strompelde Floor het bureau uit en liep zo snel ze kon naar haar fiets. Daarna reed ze naar het park, waar het op dit tijdstip van de dag heel rustig was. Daar ging ze in het zonnige gras liggen en schreeuwde het uit:'NEEEE!! WAAROM, wat moet ik nu doen!?' En toen kwamen de tranen, ze stroomden en stroomden, ze bleven maar komen en Floor dacht dat ze ging verdrinken in haar tranen.
Juist dan kwam er een aardige dame naar haar toe, ze vroeg of alles oke was en Floor wilde bijna ja antwoorden toen ze besefte dat die vrouw haar waarschijnlijk had horen schreeuwen. 'Ja hoor, het is gewoon een slecht punt voor Latijn, ik ga waarschijnlijk mijn jaar moeten overdoen... dat is alles', zei Floor zo overtuigend mogenlijk. De vrouw keek bedenkelijk maar knikte uitijndelijk toch en zei gedag.
Na nog 10 minuten te hebben gehuild en geschreeuwd (stil weliswaar) ging Floor naar huis, eens thuis viel ze eerst haar vader Tom in de armen en dan haar vader Kris. Zo gaven ze elkaar een groepsknuffel, Floor tussen haar twee vaders in.
'Floortje, wil je de afscheidsbrief van je broer lezen?', vraagt haar vader Kris voorzichtig. 'Ja, eigenlijk wel, ik wil weten waarom...'

Dag papa Kris en papa Tom, dag Floorie
Ik zal waarschijnlijk nooit weten wie deze brief vond, maar als je dit leest heb je mij waarschijnlijk ook al gevonden, anders snap je hier waarschijnlijk geen snars van. Dit is mijn keuze, dit deed ik niet in een opwelling, ik heb hierover nagedacht, veel nagedacht. Papa Tom, papa Kris, dit is niet jullie schuld, maar komt wel door jullie. Ik werd gepest, zwaar gepest. Ik kon het niet meer aan, voor dit heb ik nog andere dingen gedaan, kijk maar op mijn bovenbeen, van een aansteker. Laat op mijn begrafenis deze brief voorlezen en nodig mijn hele klas uit. Ik wil niet gecremeerd worden, dat zou te ironisch zijn. Jullie vinden mijn planning voor mijn begrafenis onder mijn bed, daar licht ook de buwuste aansteker, vernietig deze op welke manier dan ook.
Floorie, ik weet dat jij al langer dan nu weet dat ik gepest werd. Nodig je ajb ook Louise uit? Ik zal jullie grap met die emmer water vande zomer niet meer vergeten, nooit.

Jullie zoon/broer Finn

Floor haar ouders hebben afgesproken met de directeur dat niemand mag weten wat er is gebeurd, zo kan Floor zelf kiezen wie er vanaf weet.

De volgende ochtend ging Floor naar school en deed alsof er niets gebeurd was, maar ze was vanbinnen helemaal gebroken. Ze dacht dat niemand het door had gehad, maar tijdens Nederlands kreeg ze een briefje van Louise:

L: Alles ok? Je ziet er al heel de dag een beetje sad uit...
F: Vnv 18u boomhut?
L: Isg x

Nu voelde Floor toch wel wat stress, hoe zal Louise reageren vanavond? Zal ze begrijpen waarom Finn dit had gedaan? TRING De bel ging en de schooldag was gedaan, om de begrafenis van Finn te regelen hadden haar vaders verlof genomen en konden ze daarom Floor komen ophalen van school. Veel jongeren hadden dit verschrikkelijk gevonden, maar Floor vond het wel fijn, daardoor konden Katja & co niets meer doen. Ze liep gewoon rustig naar beneden en praatte met Louise over hoeveel huiswerk en toetsen ze wel niet hadden, alsof er niets aan de hand was, ze pakte op haar gemak haar fiets en liep rustig naar de schoolpoort. Daar stond haar vader, Tom.
'Ik heb vanavond met Louise afgesproken in onze boomhut!', riep Floor naar haar vader, Kris. 'Oké, hoelaat?' 'Zes uur' 'Super, eet je ervoor of erna?' 'Ik denk dat ik ervoor ga eten, het wordt misschien laat', zei Floor half lachend.

Het was bijna zes uur en Floor had juist een beroemde gratin dauphinois van haar vader Kris achter de kiezen, hij kon geweldig koken. Ze kroop met buikpijn op haar fiets, niet alleen doordat ze teveel had gegeten, maar ook omdat ze stress had, zij zou de eerste buitenstaander zijn die wist van de daden van haar broer. Ze was er, het grote moment kwam eraan.