Hoofdstuk 6

13 1 2
                                    

Toen Floor weer thuis was dacht ze terug aan wat mevr. Pi zei tijdens de les, dat was zo gemeen, ze kon niet geloven dat ze dat daadwerkelijk ook gezegd had. Maar wat Floor nog minder snapte was hoe dat zij dat kon weten...

Floor pakte het boek 'Blind verdriet' dat was het negende boek van de reeks 'team mortis' en ze begon te lezen...

Het was pas 's avonds laat toen Floor besefte dat ze nog niet naar Louise had gebeld.

Het was 5.54u 's ochtends en Floor kon niet meer slapen, het was vandaag pedagogische studiedag, dus moest ze niet naar school. Floor pakte haar boek en begon terug te lezen, tot ze plots een ss bericht kreeg. Ze keek op haar gsm en zag dat het bericht van Katja kwam, haar pester.

"Doe maar niet zo zielig over je 'arme broertje', of wil je net zo eindigen als je broer?"

Het was een simpel bericht, maar toch joeg het Floor de stuipen op het lijf. Ze wou uit automatisme naar haar broer lopen, maar toen bedacht ze dat ze daarvoor helemaal naar het kerkhof zou moeten lopen. In plaats daarvan ging ze naar de rubriek 'resultaten' op SmartSchool, daar zag ze dat ze 10% had voor haar toets latijn, Floor voelde zich daar zo slecht over (ook al wist ze dat het kwam doordat Katja haar boek met latijnse woordjes had afgepakt) dat ze haar passer pakte en het dak op vluchtte (een plat dak). Op het dak had Floor een prachtig uitzicht over een groot deel van de stad, maar daar keek ze niet naar, vroeger wel, dan kon ze hier uren zitten kijken. Naar de buurvrouw die met de hond ging wandelen, de overbuurvrouw die de straatkatten eten gaf, naar de bakker die brood kwam leveren aan het rusthuis even verderop in de straat,... Nu had Floor daar allemaal geen aandacht meer voor, nu was ze alleen maar bezig met haar arm en haar passer.

!DIT KAN TRIGGEREND ZIJN!

Floor stroopte haar mouw op en pakte haar passer, ze zette hem vlak onder de plooi van haar elleboog en prikte, er welde bloed op uit het kleine wondje, maar Floor vond het niet genoeg, ze verdiende een ergere straf. Ze zette de passer op de bovenkant van haar onderarm en duwde hard, tegelijk trok ze de passer langzaam naar zich toe, zo creëerde ze een lange, diepe snee. Ze herhaalde dit vijf keer, heel haar arm zag rood van het bloed en er zaten grote rode vlekken op de roofing van het dak.

Het (mogelijks) triggerende is afgelopen :)

Floor keek naar haar wondes en wachtte tot het enigszins stopte met bloeden, dan trok ze haar mouw weer naar beneden en ging terug naar haar kamer. Ze las weer verder in haar boek, toen het tien uur was, besloot ze Louise te bellen.

"Hé Flo, is er iets?", vroeg Louise bezorgd. "Hoe kan het dat Pi weet van Finn? Jij bent toch de enige die het weet?" Het bleef stil aan de andere kant van de lijn en Floor had een donkerbruin vermoeden dat ze wist wat er gebeurt was...

Gewoon twee vadersWaar verhalen tot leven komen. Ontdek het nu