My Solace

Chapter 7

After my dinner with Trevor, we both became busy. Diretso ang duty niya. Ako naman naging sobrang busy sa company namin lalo na't marami pang di convinced sa kakayanan namin ni tita.

Dumaan ang isang linggo na pyro tawag at text or chat lang naging communication namin ni Trevor. Ewan ko ba pero pag siya ang kausap ko may kakaiba akong nararamdaman.

Today's wednesday, at mahigit isnag linggo na rin since my dinner with Trevor. I was busy reviewing some documents regarding the accounts of one of our biggest client when my phone vibrated. I paused as I checked my phone and I saw Trevor's name popped on my phone's screen.

Trevor Matthew sent you a message.
He messaged me via messenger.

Hi, Ms. Beautiful. Just finished my surgery. Have you eaten your lunch?

Update yarn? Napangiti ako sa message niya. Ano ba to? Kilig ba itong nararamdaman ko?

Me: nope di ko namalayan ang time. If di mo ko namessage, I wouldn't be aware na 12:30nn na pala. How's the surgery?

Trev: Successfull. 😊 Eat your lunch. I miss you.

God! Kinikilig ako!
"someone's in love" natigilan ako sa narinig, alam kong si tita kaya inangat ko ang ulo ko para makatingin sa kanya at bumungad ang nanunudyo niyang mga ngiti. Nilapag niya sa mesa ko ang dala niyang paper bag at napamsin niya ang nagtatanong kong mga mata.

"May nagpadala ng lunch, I checked medyo marami and since nasabi ng secretary mong di ka pa naglalaunch. I thought na sabay n alang tayo."-tita

"So sinong nagbigay ng lunch mo?"

"someone na papansin. Kesa naman sa tanggihan ko at magorder ng panibago why not eat na lang di ba? And isa pa namiss ko ng kasalo ang paborito kong pamangkin."-Tita

"I'm your only, pamangkin. Duh"

Inayos ko ang gamit ko at nagtungo kami sa conference table dito sa office ko para kumain. Inayos namin ang pagkain and we started our lunch. Ceasar salad and chicken drumstick yung food. Madaming serving kaya kasya samin ni Tita.

—————————————————————————————————————————————————————————————
One more long week had past at phone pa rin ang naging communication namin ni Trevor. We are both too busy pero kahit ganun, di naman siya nakakalimot magmessage. Although minsan nakakatampokasi kahit may plan kami to go out bigla siyang nagkakaroonng emergency sa hospital. He's a resident kaya wala siyang karapatang umayaw, kailanganniyang sumunod ng sumunod sa mga attendings niya. Well bakit ba kasi big deal yun sakin? We're not even a couple. Friends lang kami. Friends who kiss. Minsan lang naman kami nag kiss. But we have constant communication and based sa conversations namin I know may something. I must be overthinking. But I like him. I know I like him. Every time may time siya tinatawagan niya ako and making sure I'm okay. Minsan he'll call me until I fall asleep. With his simple gestures. I know I like him or I think more than that.

I draw back from my thoughts when I heard my door bell ring. Lumapit ako sa may pinto and as opened it isang gwapo at matipunong lalaki ang tumambad sakin. My heart beats so fast. Sobrang lakas and I feel some excitement in me. Sobrang saya ng puso ko habang tinitignan ang lalaki sa harapan.

"Hey, you okay?" Pukaw ng binata sa akin.
"T-Trev! You're here! No duty?"
"Yep finally. Ahmm Pizza?" Sabay taas ng box para ipakita. Nilakihan ko ang bukas ng punta at imunwestra ang loob para papasukin si Trevor. Iginiya ko siya sa may kitchen at inilapag ang dala niyang pagkain.

"Let me help you" rinig kong sabi niya ng nakitaniya ako nakukuha ng mga plato at baso. Hinayaan ko siya na abutin ang mga baso na nasa cabinet. Nag-umpisa siyang maghanda ng mesa habang kumukuha ako ng tubig at orang juice sa fridge.

"So off duty?" Umpisa ko sa pag-uusap.
"Yeah" aniya habang naglalagay siya ng pizza sa plato sunod naman niya sakin. Akmang kukunin ko ang juice na ngkinuha niya iyonat nilagyan ang mga baso namin. Nakatitig lang ako sa kanya habangginagawa niya ang mga yun. Acts service.
"Until when?"
"3 days."
"Oh" is all I can say. "Can I date you tomorrow night." Aniya habang nakatitig sakin. Ngumiti ako at tumango. "I'll pick you up at 6." Sumang-ayon ako sa sinabi niya. Throughout the time na nandun siya. We just talk about how our day was. At napag alaman kong dumiretso siya sa unit ko right after his duty, dumaan lang siya saglit sa pizza parlor to buy. After we ate, hindi niya ako hinayaan na maglugpit siya nagligpit ng pinag kainan namin. Then after pumunta lang kami sa sala.

Habang nagkwekwento ako tungkol sa ibang kaganapan sa office napansin kong nakatitig lang siya sa akin. I stopped and look at him. "What? My dumi ba ako sa mukha?" Umiling siya at ngumiti. "You just amazed me"simple niyang sabi. At naramdaman ko ang kabog sa aking dibdib. Napakurap kurap ako sa sinabi niya at nahimasmasan ako ng nakita ko siyang tumingin sa relo niya. "It's late. I must go para makapagpahinga ka na." Sabay tayo. Sumunod ako sa kaniya para ihatid siya sa pintuan.. pagkalabas niya sa pinto. Umikot siya upang makaharap niya ako. "Thanks for the pizza". Tumango siya at ngumiti.
"I'll see you tomorrow." Aniya at humalik sa noo ko.
"Yeah. See you" sabay ngiti ko.
"Have a good night, my Solana!" At tumalikod siya para makaalis. Natulala ako sa sinabi niy. My Solana?! I know that Solana is my2nd name pero "My Solana"?  Nagtatalon ang puso ko. Ano yun, kilig? His simple gestures. Pinapakabog ang dibdibko. Kakaaminko lang sa sarilikong gusto ko siya. Di pa naman siguro to love. Pinawakan ko ang dibdib ko upang pakiramdaman ang puso ko. Tumitibok pa rin ito ng malakas. Wala sa sarili kong isinara ang pinto at dumitso sa kwarto. Humiga ako sa higaan at napatitig sa kisame. "My Solana" bulong ko sa sarili ko. I heard it right.