leaving tonight ::hyunin

0

Yardım, yardım gerekiyordu! Birinin, acilen ona yardım etmesi gerekiyordu. Hwang Hyunjin'e, birinin acilen yardım etmesi gerekiyordu. Duyuramıyordu sesini, duyuramazdı ya. Bu yüzden, yerde kanlar içinde kalmış köpeğini gözündeki yaşlar eşliğinde orada bırakmak zorunda kaldı. 

Yakınlarda bir veteriner olmalıydı. Çöktüğü yerden kalktı ve zor bela sildi gözlerindeki yaşları. Hızla ara sokaktan çıkıp etrafına bakındı, lanet veteriner buralarda değilmiş gibiydi. Nerede olduğundan emin olamadığı veterinere doğru, aklında kalan yönde koşmaya başladı. Etrafından geçip giden insanlar neden ağladığını bile umursamıyordu, yok olmuş gibiydi sanki. Yoktu veteriner, hiçbir yerde yoktu. 

Etrafına bile bakmadan caddeye attı kendini. Tüm gücüyle koşarak karşıya geçmiş, bir de orayı incelemişti veteriner bulabilmek umudu ile. Birkaç sokak daha koştu, artık yaşları yüzünden önünü bile göremiyordu resmen. Yüzünü bir hışımla sildi ve etrafına bakındı, sonunda görebilmişti veteriner klinikliğini! Büyükçe kliniğin önüne kadar koşmuş ve kendini hemen içeri atmıştı. İçerdekiler birden içeri dalan ve resmen ağlamaktan kendini paralamış adama baktı korkuyla. Bir şey olduğu belliydi. 

Hemen önünde duran adamı kolundan yakaladı Hyunjin. Bir şeyler anlatmaya çalışıyor fakat bir türlü konuşamıyordu, yapamazdı ki. Titreyen ellerini yardım ister şekle sokmaya çalıştı, anlaşılmıyordu. Sonunda adamı kolundan tutup çekiştirerek dışarı çıkarmayı başarabilmişti. Adamın bir şeyler söylemeye çalıştığı belli oluyordu fakat ona dikkat edemedi Hyunjin. Zira köpeğine bir şey olduğu korkusu her tarafını sarmıştı bile. 

Adam Hyunjin'i durdurmaya çalışıyor, kolunu tanımadığı bu adamdan kurtarmaya çalışıyordu. Hyunjin sonunda adamı elinden yakaladı ve koşmaya başladı. Ağlıyordu henüz. O kadar çok koşmuştu ki, çok uzaktı köpeğinden. Yine de kendiyle sürükledi elini tutarak çekiştirdiği adamı. Sonunda ağlamaktan bitap düşmüş bir şekilde getirebilmişti adamı sokağa. Girdiği gibi de dizlerinin üzerine düştü zaten. Dayanamıyordu. Küçücük köpeğine, kendinden çokça büyük bir köpek saldırmıştı ve Hyunjin'in o anda yapabileceği hiç bir şey de olamamıştı işte! 

Yanında getirdiği adam hemen köpeğinin önünde oturmuştu. Ne zaman arkalarından geldiğini bile bilmediği, veterinerdeki birkaç kişi de üşüştü köpeğin başına. Lanet olsun ki çok korkuyordu. Önceden kulağına boğuk bir şekilde ulaşan sesler de gelemez oldu bir anda. Karardı bütün görüşü. Biricik köpeği, kendinden bile çok sevdiği arkadaşı kanlar içinde yerde yatıyordu. Göremedi sonrasını. Çok büyük bir ihtimalle bayılmış kalmıştı, o küçük soğuk sokağın ortasında...

bolum cok kisa oldugu icin

karakter tanitimi mi ne zikkimsa onu yapicaz

not: fotograflar ve kisilikler dogru orantilidir vesselam