Onları kıskanıp hemen oradan uzaklaştım ıssız bir sokakta tek başıma yürüyordum benim gidişim onların umurunda olmuyordu...eve gittim hiç kimseyle konuşmadan odama çıktım ve yatağıma girdim,bu sefer ağlamamicaktım üzmicektim kendimi boşa çünkü biliyordum ki "o bidaha geri dönmicekti..."akşam olmuştu ben uykuya dalmıştım annem beni uyandırdı ve yemeğe çağırdı hemen kendime gelip aşağıya indim babam her zamanki gibi çok çabuk yemek yer hemen kalkar masadan bende annem ile birlikte yerim ona yardım eder sonra yukarıya çıkarım.yukariya çıktığımda sandalyeye oturup test bankalarımı ve defterlerimi çıkardım çünkü artık çalışmam lazımdı ama odaklanamıyordum hep onları düşünüyordum onların geleceğini yaşayacağı şeyleri düşünüyordum ah benim mal kafam boş şeylerle ugrasiyo maalesef ama söz veriyorum kendime unutacam o çocuğu derslerime odaklanacağım...
Herkesin hayalleri kendilerinedir ben küçükken kurduğum hayalleri gerçekleştireceğim o saçma hayallerimi gerçekleştireceğim...şuan ki hayallerimide mesela hemşire olmak istiyorum ve inanıyorum en büyük hayalim bir piyano alıp çalmak bunu küçüklüğümden beri istiyorum ve yapacağım ve dahası...ben bu hayallerimi gerçekleştireceğim sende gerceklestir kimseden korkma hayallerini bahsederken, bu böyle der şu şöyle der umurunda olmasın hepimiz bir kere dünyaya geliyoruz ve kimsenin eleştirilerini dinlemek için gelmedik...
Akşam saat 23:07 olmuştu zor da olsa biraz çalışabildim aşağıya indim herkes uyumustu su içtim ve biraz hava almak için dışarıya çıktım ve bahçedeki hamakta uzanıp yıldızları izledim ne kadarda güzellerdi onları izlerken bütün dertlerim bitiyordu sanki ama bunu sevdiğim adamla izlemek istiyordum onunla birlikte yıldızları izlemek istiyordum ama nafile...onu unuttum galiba diyerek kendimi gecistirdim en büyük rahatlatıcı silahım dı bu... saat 23:27 olunca eve girdim ve odama çıktım hemen duşa girip,dişlerimi fırçaladıktan sonra yatağıma girdim ve hemen yattım...
