Karanlıktı, her yer çok karanlıktı.Korkuyordu ve çok üşüyordu,Zümra. tekrar yüzleşiyordu hayatıyla, geçmişi tokat gibi çarpıyordu yüzüne. Dayanamıyordu artık ağır geliyordu her şey kendinden bile kaçıyordu Zümra ama biliyordu her şey güzel olacaktı hep olmuştu bir yolunu bulup tekrar ayağa kalkmıştı Zümra güçlüydü güçlü olmak zorundaydı hayat 10 yaşında büyütmüştü onu.Yine yağmur yağıyordu 19 yaşına kadar her kötü gününde yağardı, bu yüzden nefret ederdi yağmurdan. Hayatın ona verdiği tek hediye ortaokulda tanıştığı ve hayatta kalmasını sağlayan o insanlardı onunla aynı kaderi yaşayan 5 kişi 6 kişilik bir aileydi onlar 6 kimsesiz çocuk birbirinin her şeyi olmuştu Zümra SAYAR'ın en değerlileriydi yine toparlanacaktı hep beraber toparlanacaklardı
Yağız 21 yaşındaydı hep korurdu onları onlara bir şey olmasından çok korkardı hiç birinin babası yoktu ama yağız babaları gibi korudu hep onları. Aren 18 yaşındaydı kendi halindeydi çok konuşmazdı zekiydi ekibin en küçüğüydü herkes ona kardeşi gibi davranırdı.Kerem 21 yaşındaydı en sosyalleriydi bir çok arkadaşı vardı ama ekibini hiç bir şeye değişmezdi kadınlara fazla düşkündü ama Nisa, Zümra ve Melis'e hiç o tarzda bakmadı hep bi abi gibiydi onlara karşı.
Nisa ise 20 yaşındaydı en duygusalları gürültülü ortama gelmez fazla travmaları var ve bu onun değil herkes ona karşı daha dikkatlidir
Melis 19 yaşındaydı çok kırılgandır hayat onuda fazlasıyla üzmüştü temastan nefret eder yaşadıkları dolayısıyla kimseye kolay kolay güvenmez ama bu ekip onunda en değerlisiydi.Ve Zümra bu Zümra'nın hikayesi 19 yaşındaki kızın bir ailesi yoktu ve yardıma ihtiyacı olduğunda herkes ona sırtını dönmüştü o sırada tanışmıştı bu çocuklar ve şu an hepsi kardeş gibiydi hatta kardeşten öteydi birbirlerine çok düşkünlerdi
*10 YIL ÖNCE*
Zümra 9 yaşında tatlı bir çocuktu sarı saçlarını 2li bağlamıştı annesi mavi elbisesini de giydirmişti çiçekli çok güzel bir elbiseydi bu annesini yanağından öptü ve elbisesini göstermek için koşarak babasının yanına salona gitti
Zümra: "Baba bak nasıl olmuşum" dedi çok mutluydu heyecanı sesinden anlaşılıyordu doğum günüydü bugün 10 yaşına girecekti minik zümra babasının yüzünde her zamanki gibi bir sinir vardı hiç eksik olamazdı bu Zümra çok korkardı babasından ama ama Yinede seviyordu babasını
Zümra'nın mutfakta yemek yapan annesine bağırdı babası
Serkan:"Müge" çok gür çıkmıştı sesi korkmuştu zümra yine kızmıştı babası yine mi kanatacaktı annesini normal bir çocuk için ağır şeyler yaşıyordu Zümra ve henüz 10 yaşındaydı annesi babasını duymadı mutfağın kapısı kapalıydı ayağa kalktı Serkan hızlıca mutfağa gitti bir yandan Zümra'yı kucağına almıştı mutfağın kapısını açtı sertçe fırlattı küçük kızı Müge hanım korkuyla baktı kızına hemen yanına gitti
Müge: "iyi misin kızım" dedi ağlıyordu Zümra babası daha da sinirlendi ağlama sesine altı yanan tavanın altını kapattı ve o tavayla Müge hanıma vurmaya başladı yankılanıyordu çığlıklar mutfakta minik kızın ağlama sesleri tüm mutfağı dolduruyordu annesini canı çok yanıyordu dayanamıyordu Zümra bu görüntüye küçük gözleri ağlamaktan şişmişti babası tavayı yere atıp çıktı mutfaktan daha sonra kapının sertçe kapanan sesi geldi gitmişti babası annesi acıdan bayılmıştı heryeri yanık tı mosmor olmuştu bedeni ne yapacağını bilmiyordu zümra çok korkuyordu hayatında ilk defa bu kadar korkuyordu kafası kanıyordu ama hiç durmuyordu annesinin kafası kanıyordu zümra koşarak kapıyı açtı yan komşuları Nermin hanımın kapısını çaldı Nermin hanım Zümra'yı öyle görünce çok korktu
Nermin: " kızım ne oldu sana neden ağlıyorsun düştün mü?" Dedi telaşla
Zümra: " annem" diyebildi zümra hıçkırırken telaşla Müge hanımın evine koştu Nermin hanım ve yerde yatan başı kanayan vücudu yanık izleriyle dolu kadına korku içinde bakıyordu yüzü yanmıştı göz çukurları görünmüyordu hemen ambulansı aradı Nermin hanım
*2 saat sonra*
Hastanedelerdi, ameliyattaydı Müge hanım küçük kızın ifadesini aldılar ve Serkan'ı arıyordu ekipler her yerde Zümra'yı bir odaya koydular yiyecek içecek bir şey verdiler ve sakinleştirdiler bir süre sonra Nermin hanım girdi içeri ağlıyordu meraklandı zümra ne oldu acaba diye geçirdi içinden
Nermin: " Zümra" dedi titreyen sesiyle " Annen öldü kızım" dedi anlamadı zümra ölüm ne demekti gezin bilmiyordu ölümün ne demek olduğunu şöyle devam etti Nermin hanım kendini toparlayıp " yani o artık yok" dedi ama neden neden gitmişmiydi annesi nereye gitmiştiki
Zümra: " gitti mi?" Diye sordu sessizce başını sağladı Nermin hanım ağlarken
Zümra: " peki nereye" dedi
Nermin hanım: " cennete" dedi ağlamaya devam ederken " orda çok mutlu olacak" diye ekledi
Zümra: " babam annemi orda da kanatacak mı?" Diye sordu minik kız "hayır" diyebildi ağlayan kadın
Zümra "o zaman bende gideyim oraya annemle mutlu mutlu yaşarız babamda olmaz" dedi Nermin hanım "sen gitmeyeceksin sen burda kalacaksın annene ne kadar güçlü olduğunu göstereceksin annen seni izliyor sen ağlatsan oda üzülür anneni üzme olur mu" dedi yine şaşırmıştı zümra nasıl izliyordu izliyorsa neden gelmiyordu yanına aklını okumuş gibi "ama gelmez seni sadece izleyebiliriz senin her yaptığını görür artık onu üzme" dedi tam olarak anlayamamıştı ama tamam dedi
*Günümüz*
Ağlıyordu karanlık odada zümra yağmur eşlik ediyordu ona sanki her ağladığında bulutlarda ağlıyordu onla beraber ağlamaktan yorgun düştü geçmişin yaraları tekrar kanıyordu ve buna katlanamıyordu zümra yorgunluktan şişmiş ve kızarmış gözleri canını yakıyordu uykuya daldı ama hiç uyanmak istemedi annesinin yanına gitmek istedi ama yapamazdı sevdiklerini geride bırakmazdı annesi onu bırakmıştı ama o giderse annesi çok üzülürdü o yüzden yapamazdı zümra gidemezdi bunları düşünürken uyuya kaldı yorgundu, üzgündü ama elinden bir şey gelmezdi bu gecede iyi bir gece olmamıştı
———————————————————————————
* 835 Kelime oy vermeyi ve yorum atmayı unutmayınn
ŞİMDİ OKUDUĞUN
GECE KARANLIĞI
Narrativa generale"...Neden, dedi yüzleşmek istiyordu 19 yılını çalan o adama bakıyordu,annesini ondan alan o adama bakıyordu hep tiksinmişti ondan ve bu böyle kalacaktı..."
