1 YIL ÖNCE...
-Kralım, sizinle görüşmek isteyen biri var. İsmi En-
Kral, askerin sözünü bitirmesine izin vermeden araya girdi.
+Endore... İçeri alın.
Asker hızlıca yerinden kalktı ve kapıya işaret verdi. Hafif gıcırtılı ve yavaş bir şekilde kapı açıldı. Kral dikkatle kapıyı izlerken, Endore kapının arkasında pis bir gülümseme ile krala bakıyordu. Zaman durmuş gibiydi; kapının açılması sanki yıllar sürmüş gibi hissettiriyordu. Ortamdaki gerginlik, havayı ağırlaştırmıştı. İki adam birbirine bakarken geçmişin izleri yüzlerinde belirginleşiyordu.
Endore yavaş adımlarla içeri girdi ve kralın karşısında durdu. Soğuk ve alaycı bir ifadeyle, "Küçük kardeşimi kontrol etmek, hükümdarların en büyük zevklerinden biri olmalı," dedi. Lumbert, Endore'un bu sözlerine sinirle karşılık verdi:
+Ben senin kardeşin değilim. Hiçbir zaman da olmadım.
Endore, kralın öfkesini görmezden gelerek, taht odasının etrafına göz gezdirdi. Duvarlardaki eski goblenler, pencerelerden süzülen solgun ışık, taş zeminlerin soğukluğu... Her şey çocukluğundan hatırladığı gibiydi. "Bakıyorum da, annemizin yokluğunda krallığın ihtişamı pek değişmemiş," diye mırıldandı. Lumbert, bu sözler üzerine yumruğunu sıktı:
+Annemiz? Senin annen benim değil.
Endore alaycı bir gülümsemeyle karşılık verdi.
-Ha ha. Çok inatçısın kardeşim. Aynı babam gibi.
+Babama olan nefretin ne kadarsa, benim de sana olan nefretim o kadar. Geçmişi açma. Neyse, Endore, neden buradasın?
-Sadece küçük kardeşimi kontrol ediyorum. Gördüğüm kadarıyla hala sinirlerine hakim olamıyorsun.
Lumbert sıktığı yumruklarını gevşetti.
+Endore, yıllar sonra buraya adım atman garip.
-Burası hiç değişmemiş gibi. Tahtın arkasındaki kılıçlarımız hala duruyor mu?
Lumbert gülümsedi.
+Hayır, onları yaktım. Anılarımla beraber.
Lumbert, Endore'nin küçük kardeşiydi. Çocukken hep beraber oynar ve zaman geçirirlerdi. Birbirlerine çok bağlı değillerdi ama konu oyun olduğunda her zaman beraber vakit geçirirlerdi. Öğleden sonra tüm eğitimlerini tamamlayan Lumbert, doğruca Endore'nin odasına koşardı.''Hey, Endore. Bugün tahta kılıçlarla oynayalım" ya da "Endore, kelebek avlamaya gidelim" derdi. Endore ise daha sakin ve aklı başında bir çocuktu. Sadece Lumbert'i avutmak için onunla zaman geçiriyordu. Lumbert'ten kurtulduğu anlarda kitapları açar ve araştırmalar yapardı. Annesini lanetten kurtarmak istiyordu. Belki de imkansızı deniyordu. Zaman ne Endore'ye ne de annesine iyi davranmamıştı.
Sabahın ilk ışıklarında Endore gürültü ile uyandı. Koridorda yankılanan bir ses vardı. "Endore'yi de çıkar odadan." Ayak sesleri Endore'nin odasına doğru yaklaştı. Kapıyı çalmadan içeri birkaç şövalye daldı. Şövalyelerden biri, "Hemen kalk, kralın huzuruna çağırıldın," dedi. Endore hiç düşünmeden kalktı ve giyindi. Hızlı adımlarla koridorları geçtiler ve kralın taht odasının önüne geldiler. Endore korkunç şekilde soğukkanlıydı. Neler olduğunu az çok kestiriyordu. Annesi ve kendisi bu duruma hazırlanmıştı. Kapının önünde beklediği sırada yaka paça annesini de odanın önüne getirdiler. Annesi kısık bir sesle Endore'ye seslendi.
+Korkuyor musun Endore?"
-Hayır anne, Elbet birgün ikimizde bu günün geleceğini biliyorduk ,
Annesi, Endore'ye gururla baktı. Çocuk gibi görünen bir delikanlı gibiydi. Endore'nin soğukkanlı ve kararlı duruşu, annesine de güç verdi. "Daha ne kadar beklememiz gerekiyor?" diye söylenmeye başladı. Ve en sonunda askerlerin elinden kurtulup kapıyı açtı. Hızlıca içeriye daldı ve krala alaycı bir şekilde gülümseyerek;
-Sevgili kralım. Sizi bekletmek istemedik, patavatsız girişimizi maruz görün.
+Bu tavrın, lanetten mi yoksa gereksiz özgüveninden mi geliyor Ayana?
-Hangisini uygun görürseniz kralım. Dün gece konuştuk ve bana söz vermiştiniz. Ben gidecektim lakin Endore kalacaktı. Sizinle bu şekilde anlaşma yapmıştık.
+Senin lanetini taşıyor olabilir. Bu bir önlem. Sen kontrol edebiliyorsun fakat Endore yarığı kontrol edemeyebilir. Bu yüzden krallıkta kalamaz. Ya ölmeli ya da gitmeli.
-Bir saniye. Endore mi gidecek sadece?
+Elbette. Sen bizim için çok değerlisin. Yarığa girip çıkabiliyorsun. Ülkemizin geleceği için topladığın kızıl özler çok değerli.
-Bunu kabul etmeyeceğimi biliyor olmanız gerekir kralım. Ya ikimiz ya da hiçbirimiz.
Kralın gözleri öfkeyle büyüdü ve sinirle ayağa kalktı.
+Saçmalama Ayana. Eğer yarığı yanlışlıkla açarsa kapatamayız. Büyü özü taklit edilemez. Bir nevi öz izi gibi. Bunu benden daha iyi biliyorsun. Kontrol edemezse, dünya cehenneme döner.
-O yüzden ben risk alıyorum ama siz almıyorsunuz. Eğer gidecekse ben de gideceğim. Son sözüm budur.
+Bunu yapmak istemezdim ama... Kral eliyle işaret verdi. Ayana'nın arkasındaki şövalyeler Endore'yi yakaladı ve boynuna kılıç dayadı.
+Ya ölür, ya da gider. Blöf yapmıyorum Ayana.
Ayana isteksiz bir şekilde denileni yaptı.
-Onu güvenli bir yere bırakın yoksa cehennemi ondan önce ben yaşatırım.
Ayana, Endore'ye döndü.
-Endore, oğlum. Daha önce bahsettiğim kişinin yanına git. Büyüdüğünde, güçlen ve tekrar buraya dön. Onlara ne kadar güçlü olduğunu göster. Bu lanet bizim ya kurtuluşumuz olacak ya da sonumuz. Anlıyor musun beni?
Endore tek kelime etmedi. Sinirli ve hüzünlüydü. Her şeye kendini hazırlamıştı ama kalbindeki öfke ve acı onu titretiyordu. Annesinin gözlerinin içine son defa baktı ve arkasını dönerek odadan çıktı.
...
+Endore, Endore.
Endore, geçmişe dalıp gitmişti. Lumbert'in kalın tok sesiyle kendine geldi ve Lumbert'e döndü.
-O hala dönmedi mi?
+Hayır. Zaten dönsün istemiyorum. Sana yaptığım ve yapacağım tek iyilik, o kaybolduğunda haber vermekti.
-Anlıyorum.
+Onu aramak için mi buradasın?
-Hayır. Bağımsız şehre gidiyorum. Uğramak istedim.
Lumbert bir anda gözlerini büyüttü.
+Bağımsız şehir mi?
-Evet.
+Anlıyorum. Eğer burada işin bittiyse ayrılmanı istiyorum. Şimdi.
-Durmaya niyetim yok.
Endore son bir kez etrafına bakındı. Geçmişini tekrar gördü ve yavaşca kapıya yöneldi. Adımlarını atarken yüzünde pis bir gülümseme ile Lumbert'e ''Bu arada baya kilo almışsın'' dedi. Lumbert'in cevabını söylemeye fırsat vermeden odadan ayrıldı.
