මගේ හිත හරි කලබල...
නුඹ දෙස බල බල...
නිතරම හිතවතියේ...
නුඹ මගේ ළඟ උන් හැටි...
සෙනෙහස දුන් හැටි...
අද වගේ මතක තියේ...
නුඹ හා...
හමුවී...
මොහොතක්...
තිබුණි...
නොදැනිම ගෙවෙනා...
අහස හේතුවක් නැතුව හයියෙන් අඬන්න පටන් අරගෙන තියෙද්දී... පරිසරය ගිලගෙන යන අන්ද කාරයත් එක්කම මම ඇඳ උඩට වැටුණේ සිංදුවක් අහන්න හිතාගෙනයි... ෆෝන් එක අතට අරගෙන දිලුගේ ' නුඹ හා ' සිංදුව ප්ලේ වෙන්න දැම්මා... ඒකට කන් දීගෙන ඉන්නකොට... ඒ දිලිසෙන ඇස් දෙක මගේ මතකයට ආවේ ආරාධනාවක් නැතුවම යි...
මට කියන්න තේරෙන් නෑ... මගේ හිතට දැනෙන මේ හැඟීම ගැන... ඒ වුනත් මේ වගේ මොහොතක වචන කරන්න නොතේරෙන ඒ හැගීම් පවා කතාවක් ලියන්න තරමට හිතට දැනෙන්න අර ගත්තේ අහේතුකවයි... ඒත් එක්කම මේ මහ වැස්සත් එක්කම මට නොදැනිම මගේ හිත මාත් එක්ක කතා කරන්න අරගෙන තිබුණා...
' උඹේ ඔය හදගැස්ම ගැහෙන වේගය පවා වෙනස් වෙලා තියෙන්නේ එයාට පිස්සෙක් වගේ ආදරය කරන නිසා නේද ආදිත්‍යා... එදා එයා කිව්ව සිංදුවට වගේම උඹේ වචනයෙන් කියලා නිම කරන්න බැරි ඒ කට හඬට උඹ වශී වුණ නිසා නේද බං...'
ඔව් ඇත්ත... ඒ කට හඬ නිසා තමයි... ඇත්තම කිව්වොත් මට ඒ දවස අද වගේ හොඳට මතකයි... මං කොහොම ඒ දවස අමතක කරන්න ද... මම එදා තමයි එයාගේ ඒ දිලිසෙන ඇස් දිහා වැඩිම වෙලාවක් බලාගෙන හිටියේ... ඒ ඇස් මැණික් කැට දෙකක් වගේ ඒ තරමට ලස්සනයි... මට ඒ ඇස් මතක් වෙද්දී මම එයාව හොයාගෙන එදා දවසට මතක අස්සෙන් ගමන් කරන්න ගත්තා...
.
Oops! This image does not follow our content guidelines. To continue publishing, please remove it or upload a different image.
YOU ARE READING
•♪°මවිතයකි ඔබේ හඬ°♪• ( On Hold )
Non-Fictionසමහරුන්ට ඒ හඬ පිළිබඳව කැමත්තක් විතරක් ඇති වෙද්දී... මම ඒ හඬට පිස්සෙක් වගේ ආදරය කරා කිව්වොත් පිළිගන්නවාද මැණික... ඔයා වෙනුවෙනුයි මේ හදගැස්ම ගැහෙන්නේ... මේ ගැහෙන හද ගැස්ම දැනෙනව ද මගේ පණ... ඔයා මාව පිස්සෙක් කරලා... මං ඒ තරමට ඔයාට ආදරෙයි රත්තරං...
