Minty's POV
"Min-min!" Rinig ko ang mabilis na pagktakbo ni Marina mula sa pinto ng apartment patungo sa pinto ng kwarto namin.
"Ano yun?"
"What do you think?" She twirled.
Nakasuot ng dress si Marina.
"Ganda ng damit, san mo nabili?" Simpleng sagot ko.
Biglang bumagsak ang balikat ni Marina.
"Apaka-nonchalant mo naman. Wala ka manlang bang sasabihin na "wow ang ganda marina, bagay na bagay sayo! Ang ganda mo"?"
Nanahimik lang ako.
"Bakit never mo sinabi na maganda ako? Di ka ba nagagandahan sakin?"
Huminga ako ng malalim. "Because Marina, your an art and art is not supposed to look nice but art is supposed to make you feel something and you make me feel hundreds of butterflies in my stomach"
Nanggigilid ang luha sa mga mata ni Marina.
"Tangina naman Minty e! Bakit ka ganyan?!" Naiinis nya kunyari na sabi sabay hampas saaking balikat.
"Bakit ka naiiyak?"
"Ang ganda kasi ng sinabi mo! I'm an art? Shet alam mo talaga pano kunin yung loob ko e!"
I smiled.
"Totoo naman kasi...Love you!"
"I love you very much!" Sagot ni Marina saakin sabay yakap saakin at pinaulanan ako ng halik sa buong mukha ko.
