open the door, yeonbin.

0.7

- dolu kadehi ters tut - dilerim ki

2018

beomgyu: bekliyor musun?
iletildi ✓

Yaktığım mumların kendi kendine sönüşünü yorgun gözlerle izledim. 24 mayıs. Mumlar dibine kadar yanıp söndüğünde ve bazı damlaları pastanın üzerinde kuruduğunda sağ elimle avucumun içine aldım, mumları.

Masanın kenarına bıraktığım kutunun kenarına koydum bitmiş mum kalıntılarını. Yenilerini koymam gerekiyor mu? Bilmiyorum. Saat 23:45. Günün bitmesine 15 dakika kaldı. O hâlâ gelmedi.

beomgyu: hâlâ gelmedi mi?
iletildi ✓

Klasik bildirim sesi odanın içini doldurduğunda, oradan tarafa bile bakmadım. Çok yorgun hissediyordum. Çok yorgundum, öyle ki şu anda kafamı bir yere yaslamadan bile uyuyabilirdim.

23:50

Son 10 dakika.

O hâlâ ortalıkta yok.

Uzağımda kalan telefonuma uzandım. Ekranını açtığımda Beomgyu'dan gelen mesajların bildirimi karşıladı beni. O bildirimi sildiğimde geriye hiçbir şey kalmadı.

Derin bir nefes alarak Yeonjun'la olan sohbete girdim.

soobin: gelmeyecek misin?
iletildi ✓ 23.50
görüldü ✓✓ 23.51

yeonjun: hayır
iletildi ✓ 23.51
görüldü ✓✓ 23.51

soobin: seni bekliyordum
iletildi ✓ 23.51
görüldü ✓✓ 23.55

yeonjun: uyu soobin
iletildi ✓ 23.55
görüldü ✓✓ 23.55

Son 5 dakika.

Gelmiyordu, gelmeyecekti.

Dakikaların geçmesini bekledim. Son dakika geldiğinde ayağa kalktım, masanın üstünde ki pastayı da alarak içeri, mutfağa girdim. Ertesi güne girmiş olmalıydık. Elimde ki pastayı tezgahın üzerine bıraktım ve gerisin geri mutfaktan çıktım.

Günüm yoğundu. Son sınavlarımı vermiştim ve okuldan çıktığım gibi yarı zamanlı olarak çalıştığım tamirhaneye gitmiş erkenden çıkabilmek için bütün işlerimi benden beklenmeyecek hızda yapmıştım. İşleri hızlıca yaptığımı gören patronum bana birkaç iş daha vermişti ama yinede erkenden çıkmayı başarabilmiştim. Eve geldiğimde duş bile alamadan pasta yapmaya başlamıştım. İlk kez yaptığımdan biraz acemice olmuştu ama Yeonjun'un beğeneceğini düşünmüştüm.

Beğenmedi.

Daha doğrusu tadına bile bakmadı.

Dahada doğrusu eve bile gelmedi.

Onu suçlamak istemiyordum. Onunda tek yaptığı çalışmaktı çünkü. Çalışmamız ve başımıza kalan borcu ödememiz gerekiyordu. Sızlayan bacaklarımı, un olmuş üstümü umursamadan yatağa uzandım. Yeonjun bu gece gelmeyecekti. Onu iki gündür göremiyordum, üstelik bugün doğum günüydü ve biz ilk kez bir doğum gününü ayrı geçirmiştik.

Umarım çok üzülmemiştir, diye geçirdim içimden. Çünkü onun işi olmasa çok güzel bir şekilde kutluyor olabilirdik şu an. Bir dahaki sefere oldurdu, sorun değildi.

Pastayı öylece tezgahın üzerine bırakmıştım. Çok büyük ihtimalle sabaha kadar bayatlardı ama sorun yoktu, çünkü ben Yeonjun olmadan yemezdim onu, Yeonjun'da gelmezdi zaten.

&

"Evet, bugün izinli." Hissettiğim heyecan sesime de yansıdı ve bu Taehyun'u gülümsetti. "Biraz sakin olsana, bu sizin hep yaptığınız şey zaten." Ah, hep yapmıyorduk ki. Ben her zaman hazırlıyordum ama Yeonjun olmuyordu. "Olsun, her zaman hissettirdiği çok farklı oluyor. Ona yemek yapmayı seviyorum."