" SeungKwanna အခုထတော့။ "
" ..... "
" မင်းထမှ ရတော့မယ်နော်။ နောက်ကျနေပြီဆိုတာ သိတယ်မဟုတ်လား။ "
Dokyeom ပြောနေသော်လည်း SeungKwan၏ မျက်လုံးများက ပွင့်မလာပါချေ။ ထိုအစား SeungKwanက သူ၏မျက်လုံးများကို မှိတ်ထားလျက် အူးအူးဝါးဝါးဖြင့် ပြောလာသည်က
" အင်း။ နောက်ထပ် 5မိနစ်ပဲ Hyung "
" ..... "
Dokyeomက သူရဲ့စိတ်အား အတတ်နိုင်ဆုံးလျော့ချလိုက်လေသည်။
လာပြန်ပြီ ဒီစကား။ သူ အဲဒီစကားကို ကြားနေရသည်မှာ လွန်ခဲ့တဲ့နာရီဝက်လောက်ကတည်းက ဖြစ်သည်။ အခုလည်း ထိုနည်းလည်းကောင်းပါပင်။ Boo SeungKwanက သူ့ကို ဘယ်အချိန်လောက်ထိများ ဒီလိုမျိုးနှိုးခိုင်းစေချင်နေတာပါလိမ့်?
နောက်ဆုံးတွင် Dokyeomသည်လည်း စိတ်မရှည်နိုင်တော့ပါချေ။ အခန်းတံခါးကို တဒုန်းဒုန်းထုကာ အသံအား ပိုကျယ်၍
" Yaaa Boo SeungKwan! မင်းကိုငါ အခုချက်ချင်း!! ထတော့လို့ပြောနေတယ်လေ "
" ..... "
Dokyeom၏ အသံနက်နက်ကြောင့် အိပ်နေသော SeungKwanမှာလည်း ဆက်မအိပ်နိုင်တော့ပဲ မလူးသာမလွန့်သာဖြင့်သာ အိပ်တစ်ဝက်၊ နိုးတစ်ဝက်ပင် ထထိုင်လိုက်မိသည်။
ထို့နောက် SeungKwanသည် သူ၏ ကိုယ်ပိုင် အိပ်ချင်မူးတူးအသံနှင့် ပြောလိုက်သည်။
" အင်း အင်း Hyung, အခုထပြီ "
" ..... "
သူ အသံပေးလိုက်ပြီးနောက်တွင် Dokyeom Hyungက သူ့အခန်းရှေ့မှ ထွက်သွားပြီဖြစ်သည်။ ထို့အတူ သူ၏ ခေါင်းသည်လည်း အိပ်ရာပေါ်သို့ ပြန်ကျသွား၍ ဦးတည်ရာမှာတော့ နောက်ထပ်တစ်ဖန် အိပ်စက်ခြင်းဆီသို့။
သို့သော် SeungKwanသည် အိပ်ပျော်လုဆဲဆဲတွင် သူ၏နားထဲ၌ ထပ်မံ၍ ကြားလိုက်ရသည်က
" Ya Shiiii Boo SeungKwan!! မင်း မထသေးပြန်တာလား "
အခုတစ်ခေါက်သည်လည်း Dokyeom Hyung၏ ချိုသာလှစွာသောအသံလေး ဖြစ်သည်မှာ သံသယဖြစ်ဖွယ်မရှိ။ သူသည် ဒုတိယအခေါက်အနေဖြင့် အိပ်ရာမှကုန်းထရင်း ရေရွတ်လိုက်မိသည်က
YOU ARE READING
My American Boy
FanficLove at first sight လား။ ဟင်အင်း။ သူကတော့ Love at every sight ပါပင်။ သူ့ရဲ့ American Boy လေးကို တွေ့လိုက်တိုင်း ချစ်ပြီးရင်းကို ချစ်မိနေတော့တာပဲ မဟုတ်လား။
