Bad Days Good Times

Bölüm 7: Mutlu Bir Gün

Avengers Kompleksi'nde sessiz bir öğleden sonraydı. Tony ekmek kızartma makinesini tamir ediyordu, Natasha Widow bileziklerini şarj ediyordu, Clint video oyunları oynuyordu, Roddey telefonundaydı ve Steve kitap okuyordu. Bruce, sanki Ross Tony'ye savaş ilan etmiş gibi çığlık atarak oturma odasına daldığında Peter uyuyordu.

Bruce, "TONY! Bu kadar! BU KADAR!"

"Eğer Peter'ı uyandırmak istiyorsan, seni tebrik ederim, başardın." diye homurdandı Tony. "Bu kadar inanılmaz olan şey ne?"

"Panzehir'i buldum Tony."

"Birinin zehirlendiğini bilmiyordum..." dedi Clint.

"Seni burada tutmam için bana tek bir iyi neden söyleyebilir misin?" diye sordu Tony.

"Çok yakışıklı olduğum için mi?"

"Çünkü bakımı ok atan bir makinenin bakımından daha az maliyetli..." Tony lafı yapıştırdı.

"Clint için sert bir darbe..." Roddey alayla gülümsedi, hâlâ telefonundaydı.

Tony Bruce'a döndü. "Neyin panzehiri?"

"Peter için..."

Tony, Bruce'un cümlesinin ne anlama geldiğini tam olarak anlayana kadar birkaç saniyelik uzun bir sessizlik oldu... "Peter bacaklarını hissedebilecek mi?!" fısıldadı.

"Bacaklarının hareket kabiliyetini tam olarak geri kazanamaması riski vardır ancak her halükarda iyileşme aşaması oldukça ilerlemiş olacak." dedi Bruce, iki adam bilim adamının laboratuvarına doğru yürürken.

"Fakat Peter'ın yine de rehabilitasyona ihtiyacı olacak, değil mi?" diye sordu Tony.

"Elbette ama bacaklarının hareket kabiliyetini mutlaka geri kazanacağından, onun için daha kolay ve çok daha kısa olacak..."

"Bruce... Sen bir dahisin!!"

"Peter, Petey uyan..." baba oğluna usulca fısıldadı.

"Hımm..."

Peter'ın odası karanlıktı ve yorganın altındaki Peter dönüp ona seslenen kişiye sırtını çevirmişti.

"Haydi, Bruce'un sana bir hediyesi var."

"Hediye? Ama henüz doğum günüm değil..."

"Biliyorum ama eminim bu seni mutlu edecektir!"

Tony, Peter'ı aldı ve serumları hazırlamaya başladığı Bruce'un laboratuvarına götürdü.

"Bana bir hediyen var mı Bruce?" Peter sordu.

Babası onu yavaşça yatağa yatırdı.

"Evet. İşe yarama ihtimali yüzde 98..."

"Ama neden bahsediyorsun?"

"Bacaklarını iyileştirmek için panzehir..."

"Gerçekten mi?"

Peter buna inanamadı... İyileşecekti! Nihayet!

"Ama... Peki ya kalan yüzde 2?"

"İşe yaramama riski var... Ama her halükarda iyileşme süreciniz oldukça ilerlemiş olacak..."

"Gerçekten güzel ama biraz stresliyim... Gerçekten herhangi bir risk var mı?"

"Endişelenme Pete, anlıyoruz ama kendine bunun sayesinde yeniden normal yaşayabileceğini söyle..."